3,274,831
edits
ἄγη: Difference between revisions
From LSJ
6_6
(13_5) |
(6_6) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0013.png Seite 13]] ([[ἄγαμαι]]), ἡ, Bewunderung, Staunen, Hom. dreimal, in der Vbdg ἄγη μ' ἔχει, Iliad. 21, 221 Odyss. 3, 227. 16, 243. – Her. verb. es mit [[φθόνος]] 6, 61; Neid, Aesch. Ag. 130, ἄγα [[θεόθεν]], Em. für ἄτη, wie nach Herm. Em. auch 712 μηλοφόνοισιν ἄγαισι für die Lesart der mss. ἄταις gelesen wird, wohl nicht richtig! | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0013.png Seite 13]] ([[ἄγαμαι]]), ἡ, Bewunderung, Staunen, Hom. dreimal, in der Vbdg ἄγη μ' ἔχει, Iliad. 21, 221 Odyss. 3, 227. 16, 243. – Her. verb. es mit [[φθόνος]] 6, 61; Neid, Aesch. Ag. 130, ἄγα [[θεόθεν]], Em. für ἄτη, wie nach Herm. Em. auch 712 μηλοφόνοισιν ἄγαισι für die Lesart der mss. ἄταις gelesen wird, wohl nicht richtig! | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἄγη''': Δωρ. ἄγᾱ [ᾰγ], ἡ, (ὅρα ἐν λ. [[ἄγαμαι]]) [[θαυμασμός]], [[ἔκπληξις]], [[φόβος]], [[φρίκη]], [[θάμβος]], παρ’ Ὁμ. μόνον ἐν τῇ φράσει ἄγη μ’ ἔχει, Ἰλ. Φ. 221. Ὀδ. Γ., 227, Π, 243. - Ὁ Ἡσύχ. ἑρμηνεύει «[[θάμβος]], [[ἔκπληξις]]», ἀναφέρει δὲ καὶ πληθ. ἄγαις (= ζηλώσεσιν) ἐν Αἰσχύλ. Ἀπόσπ. 81· ἐν Σοφ. Ἀντ. 4 ὁ Κοραῆς ἀναγινώσκει οὐδέν.. ἄγης ἄτερ, ἀντὶ τοῦ κοιν. ἄτης. ΙΙ. [[φθόνος]], [[κακία]], [[μῖσος]], φθόνῳ καὶ ἄγῃ [[χρεώμενος]], Ἡρόδ. 6, 61· καὶ ἐπὶ θεῶν, [[ζηλοτυπία]], μή τις ἄγα [[θεόθεν]] κνεφάσῃ, Αἰσχύλ. Ἀγ. 131. – Ἀμφοτέρας τὰς σημασ. ἔχει καὶ τὸ [[ῥῆμα]] [[ἄγαμαι]], ἐν ᾧ τὸ [[ἀγαίομαι]] ἔχει μόνην τὴν δευτέραν. 1) τεθλασμένον [[τεμάχιον]], [[σύντριμμα]], ἀγαῖσι κωπῶν, Αἰσχύλ. Πέρσ. 425, πρὸς ἁρμάτων τ’ ἀγαῖσι, Εὐρ. Ἱκ. 693. 2) κύματος ἀγή, = [[κυματωγή]], τὸ [[μέρος]] [[ἔνθα]] τὸ [[κῦμα]] συντρίβεται, ἡ ἀκτή, Ἀπολλ. Ῥοδ. 1, 554., 4, 941. 3) [[καμπή]], [[λύγισμα]], ὄφιος ἀγή, Ἄρατ. 688: - ἐξ οὗ ὁ Böckh ἀναγινώσκει ἀγάν, (ἀντὶ [[ἄγαν]]), ἐν Πινδ. Π. 2. 151 (82), μὲ τὴν [[ἔννοια]]: σκολιοὶ τρόποι, [[ἀπάτη]]. 4) [[πληγή]], Ἡσύχ. | |||
}} | }} | ||
