Anonymous

εὐήθης: Difference between revisions

From LSJ
6_7
(13_6a)
(6_7)
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1066.png Seite 1066]] ες, von gutem Charakter, gutmüthig, treuherzig, einfältig, ursprünglich im guten Sinne, Plat. Alc. II, 140 c; καὶ [[ἀστεῖος]] Rep. I, 349 b; vgl. Thuc. 3, 83 τὸ εὔηθες, οὗ τὸ γενναῖον πλεῖστον μετέχει; aber gew. (obwohl Moeris diesen Gebrauch für hellenistisch erkl.) mit leichterm oder stärkerm Tadel, wie alle diese Wörter auch bei uns gebraucht werden, [[πρῆγμα]] εὐηθέστατον Her. 1, 160; Eur. Hel. 747; gew. bei Plat. u. Folgdn. – Von Fieber und Wunden, gutartig, Medic. – Adv., τοῦτο δὲ [[ἁπλῶς]] καὶ [[ἀτέχνως]] καὶ [[ἴσως]] εὐήθως ἔχω παρ' ἐμαυτῷ Plat. Phaed. 100 d; Folgde.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1066.png Seite 1066]] ες, von gutem Charakter, gutmüthig, treuherzig, einfältig, ursprünglich im guten Sinne, Plat. Alc. II, 140 c; καὶ [[ἀστεῖος]] Rep. I, 349 b; vgl. Thuc. 3, 83 τὸ εὔηθες, οὗ τὸ γενναῖον πλεῖστον μετέχει; aber gew. (obwohl Moeris diesen Gebrauch für hellenistisch erkl.) mit leichterm oder stärkerm Tadel, wie alle diese Wörter auch bei uns gebraucht werden, [[πρῆγμα]] εὐηθέστατον Her. 1, 160; Eur. Hel. 747; gew. bei Plat. u. Folgdn. – Von Fieber und Wunden, gutartig, Medic. – Adv., τοῦτο δὲ [[ἁπλῶς]] καὶ [[ἀτέχνως]] καὶ [[ἴσως]] εὐήθως ἔχω παρ' ἐμαυτῷ Plat. Phaed. 100 d; Folgde.
}}
{{ls
|lstext='''εὐήθης''': -ες, ([[ἦθος]]) ἔχων καλὸν [[ἦθος]], ἀγαθὸς τὴν καρδίαν, [[ἀγαθός]], [[ἁπλοῦς]], [[ἄδολος]], Πλάτ. Πολ. 348Β· ἀντίθετον τῷ [[πανοῦργος]], Λυσ. 100. 17· τὸ εὔηθες = [[εὐήθεια]], Θουκ. 3. 83· τὸ εὐηθέστατον Ἀριστ. Ρητ. 3. 17, 15· ἐπὶ πόρνης, ἡ παραλελυμένα ἔχουσα τὰ ἤθη, Ἀρχίλ. 17. 2) ἐπὶ κακῆς σημασίας, [[ἁπλοϊκός]], [[ἀνόητος]], [[μωρός]], [[βλάξ]], «κουτὸς» (πρβλ. τὸ ἀρχ. Ἀγγλ. seely πρὸς τὸ Ἀγγλο - Σαξον. sœlis, Γερμ. selis, [[μακάριος]]), [[πρῆγμα]] εὐηθέστατον Ἡρόδ. 1. 60· [[μῦθος]], [[λόγος]], [[αἰτία]], ὁ αὐτ. 2. 45, Πλάτ. Νόμ. 818Β, κ. ἀλλ.· [[κακοήθης]] δ’ ὤν τοῦτο παντελῶς εὔηθες ᾠήθης Δημ. 228. 26· τὸ τῶν προβάτων [[ἦθος]] εὔηθες Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 3, 2· ὡς οὐσιαστ., [[ἠλίθιος]] [[ἄνθρωπος]], Ξεν. Ἑλλ. 2. 3, 16, πρβλ. Buhnk. Τίμ. σ. 132· εὔηθές ἐστι, μετ’ ἀπαρ., [[εἶναι]] [[ἀνοησία]], [[μωρία]], Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 10, 6, 5, κ. ἀλλ.· [[λίαν]], κομιδῇ εὔηθες ὁ αὐτ. ἐν Ἀναλ. Ὑστ. 1. 32. 4, Ἀποσπ. 202. 3) μεταφ. ἐπὶ πληγῶν ἢ νόσων, [[ἐλαφρός]], εὐκολοθεράπευτος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ [[κακοήθης]] ([[δύσκολος]], [[δυσθεράπευτος]],), Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 11, Προγν. 43. ΙΙ. Ἐπιρρ. -θως, Πλάτ. Φαίδων 100D: - Συγκρ., -έστερα, ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 276Ε· Ὑπερθ., -έστατα, Εὐρ. Ἀνδρ. 625.
}}
}}