εἰσδύνω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''εἰσδύνω''': καὶ ὡς ἀποθ. εἰσδύομαι (ἴδε δύω): μέλλ. -[[δύσομαι]]· μετ’ ἀορ. β΄ -έδῡν, πρκμ. -δέδῡκα, [[εἰσέρχομαι]], [[εἰσβαίνω]], [[ἐμβαίνω]], χώννομαι εἰς …, τὼ δ’ ἐς τεύχεα δύντε (ἐν τμήσει = ἐσδύντε), ἐνεδύσαντο, Ὀδ. Χ. 201· ἐς τὸν θησαυρὸν Ἡρόδ. 2. 121, 2· ἐς [[ἄλλο]] ζῴον ἐσδύεται ὁ αὐτ. 2. 123· εἰσεδύοντο εἰς τοὺς πόδας οἱ ἱμάντες, τὰ λωρία εἰσεχώρουν εἰς τοὺς πόδας των, Ξεν. Ἀν. 4. 5, 14· εἰς τήν Ἀμφικτυονίαν εἰσδεδυκώς, κατορθώσας νὰ εἰσέλθῃ, εἰς τὸ Ἀμφικτ. [[συνέδριον]], Δημ. 153. 14. 2) μετ’ αἰτ., [[κατέρχομαι]] εἰς, Λατ. subire, [[οὐδέ]] τ’ ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι, «οὐδ’ εἰς ἀκοντίου ἀγῶνα κατελεύσῃ» (Σχόλ.), Ἰλ. Ψ. 622· [[εἰσέρχομαι]] εἰς, ὁ ψὴν τὴν βάλανον ἐσδύνων Ἡρόδ. 1. 193· οἱ κόλακές εἰσι τῶν ἐχόντων οὐσίας σκώληκες· εἰς οὖν ἄκακον ἀνθρώπου τρόπον εἰσδὺς [[ἕκαστος]] ἐσθίει καθήμενος Ἀναξίλ ἐν Ἀδήλ. 1. 3) ἑπομένου ἀναφορ., οὐκ εἶδεν οὗ γῆς εἰσέδυ, δὲν εἶδεν εἰς ποῖον [[μέρος]] τῆς γῆς εἰσῆλθε, Εὐρ. Ι. Α. 1583. ΙΙ. ἐπὶ αἰσθημάτων, δεινόν τι ἐσέδυνε σφίσι, [[μέγας]] [[φόβος]] κατελάμβανεν αὐτοῦς, Λατ. subiti animum, Ἡρόδ. 6. 138· εἰσέδυ με … [[οἴστρημα]] καὶ [[μνήμη]] κακῶν Σοφ. Ο. Τ. 1317· [[οὕτως]], ἡ [[ἀλήθεια]] εἰς τὰς ψυχὰς εἰσδύεται Πολύβ. 12. 5, 5.

}}