3,277,700
edits
ἠμί: Difference between revisions
From LSJ
Bailly1_2
(6_1) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἠμί''': (ἴδε ἐν τέλ.) [[λέγω]], Λατ. inquam, τό α΄ πρόσ. τοῦ ἐνεστ. ἐν χρήσει ἐν τῷ Ἀττ. διαλόγῳ [[ὁπόταν]] ἐπαναλαμβάνηταί τι μετ’ ἐμφάσεως, παῖ ἠμί, παῖ Ἀριστοφ. Νεφ. 1145, Βατρ. 37· ἄλλως μόνον ἐν τῷ γ΄ ἑν. ἦσι, Σαπφὼ 97, ἠσί, Ἕρμιππ. Ἀθ. 6· Δωρ. ἠτὶ Ἀλκμάν 139. ΙΙ. παρατ. ἦν, γ΄ ἑνικ. ἦ (ὁ [[μόνος]] [[τύπος]] ὃν ἔχει ὁ Ὅμ., ἰδίως ἐν τῇ Ἰλ., ἀείποτε ἐν τέλει τῶν λόγων τινός, [[ὅπως]] μεταβῇ εἰς ἑτέραν πρᾶξιν), ἦ, καί ἐπ’ ἀργυρἐῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα, εἶπε, καί.., Ἰλ. Α. 219, κτλ.· ἦ ῥα, καί [[ἀμπεπαλών]] προΐει… [[ἔγχος]] Γ. 355, κτλ.· σπαν. μετά τοῦ ὑποκειμ., ἦ ῥα [[γυνή]] [[ταμίη]] Ζ. 390· - παρ’ Ἀττ. ὁ παρατ. [[οὗτος]] [[εἶναι]] [[συχνός]] ἐν ταῖς φράσεσιν: ἦν δ’ ἐγώ, [[εἶπον]] ἐγώ, Πλάτ. Πολιτ. 327C, κλ., ἦ δ’ ὅς, εἶπεν [[ἐκεῖνος]], Κρατῖν. Πυτ. 15, Ἀριστοφ. Σφηξ. 795, Πλάτ. κλ.· ἦ δ’ ἣ ὁ αὐτ. Συμπ. 205C· ἐν χρήσει [[ὅπως]] εἰσαγάγῃ τούς λόγους τοῦ λαλοῦντος, και τίθεται μετά τὰς πρώτας λέξεις, ὡς τὸ Λατ. inquam, inquit· - [[ὡσαύτως]] ἐπαναλαμβανομένου τοῦ ὑποκειμένου, ἦ δ’ ὃς ὁ Γλαύκων Πλάτ. Πολιτ. 327Β, κτλ. (Ἡ [[λέξις]] δὲν ἔχει σχέσιν πρὸς τὸ [[φημί]], [[διότι]] ἡ [[ῥίζα]] εὕρηται ἐν τῇ Σανσκρ. âh-a (inquit), Λατ. aio, ad-agium· ἴδε Curt. Gr. Et. ἀρ. 611.) | |lstext='''ἠμί''': (ἴδε ἐν τέλ.) [[λέγω]], Λατ. inquam, τό α΄ πρόσ. τοῦ ἐνεστ. ἐν χρήσει ἐν τῷ Ἀττ. διαλόγῳ [[ὁπόταν]] ἐπαναλαμβάνηταί τι μετ’ ἐμφάσεως, παῖ ἠμί, παῖ Ἀριστοφ. Νεφ. 1145, Βατρ. 37· ἄλλως μόνον ἐν τῷ γ΄ ἑν. ἦσι, Σαπφὼ 97, ἠσί, Ἕρμιππ. Ἀθ. 6· Δωρ. ἠτὶ Ἀλκμάν 139. ΙΙ. παρατ. ἦν, γ΄ ἑνικ. ἦ (ὁ [[μόνος]] [[τύπος]] ὃν ἔχει ὁ Ὅμ., ἰδίως ἐν τῇ Ἰλ., ἀείποτε ἐν τέλει τῶν λόγων τινός, [[ὅπως]] μεταβῇ εἰς ἑτέραν πρᾶξιν), ἦ, καί ἐπ’ ἀργυρἐῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα, εἶπε, καί.., Ἰλ. Α. 219, κτλ.· ἦ ῥα, καί [[ἀμπεπαλών]] προΐει… [[ἔγχος]] Γ. 355, κτλ.· σπαν. μετά τοῦ ὑποκειμ., ἦ ῥα [[γυνή]] [[ταμίη]] Ζ. 390· - παρ’ Ἀττ. ὁ παρατ. [[οὗτος]] [[εἶναι]] [[συχνός]] ἐν ταῖς φράσεσιν: ἦν δ’ ἐγώ, [[εἶπον]] ἐγώ, Πλάτ. Πολιτ. 327C, κλ., ἦ δ’ ὅς, εἶπεν [[ἐκεῖνος]], Κρατῖν. Πυτ. 15, Ἀριστοφ. Σφηξ. 795, Πλάτ. κλ.· ἦ δ’ ἣ ὁ αὐτ. Συμπ. 205C· ἐν χρήσει [[ὅπως]] εἰσαγάγῃ τούς λόγους τοῦ λαλοῦντος, και τίθεται μετά τὰς πρώτας λέξεις, ὡς τὸ Λατ. inquam, inquit· - [[ὡσαύτως]] ἐπαναλαμβανομένου τοῦ ὑποκειμένου, ἦ δ’ ὃς ὁ Γλαύκων Πλάτ. Πολιτ. 327Β, κτλ. (Ἡ [[λέξις]] δὲν ἔχει σχέσιν πρὸς τὸ [[φημί]], [[διότι]] ἡ [[ῥίζα]] εὕρηται ἐν τῇ Σανσκρ. âh-a (inquit), Λατ. aio, ad-agium· ἴδε Curt. Gr. Et. ἀρ. 611.) | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>seul. prés. et impf.</i><br />dire, <i>d’ord. en parenthèse</i>, [[ἦν]] δ’ [[ἐγώ]] dis-je ; ἦ, dit-il ; ἦ δ’ [[ὅς]] AR, ἦ δ’ ἥ PLAT dit-il, dit-elle ; ἦ δ’ ὃς ὁ [[Σωκράτης]] PLAT et, dit Socrate.<br />'''Étymologie:''' DELG cf. <i>lat.</i> aio. | |||
}} | }} | ||
