3,274,216
edits
ἐπισεύω: Difference between revisions
From LSJ
Bailly1_2
(6_6) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐπισεύω''': Ἐπικ. ἐπισσ- (ὡς ἀείποτε παρ’ Ὁμ.). Πέμπω κατά τινος, παρορμῶ τι κατά τινος, δείδω... μή... μοι καὶ [[κῆτος]] ἐπισσεύῃ μέγα [[δαίμων]] ἐξ ἁλὸς Ὀδ. Ε. 421· δμῶας ἐπισσεύας, κελεύσας, ἐφορμήσας, Ξ. 399· μεταφ., τόσα γάρ μοι [[ἐπέσσευεν]] κακὰ [[δαίμων]], «ἐπήγαγεν, ἐπέχευεν» (Σχόλ.), Σ. 256, Τ. 129· ὀνείρατ’ [[ἐπέσσευεν]], ἐπέπεμπεν, Υ. 87· κῆρας Ἀνθ. Π. 7, 439. ΙΙ. τὸ πλεῖστον ἐν τῷ Παθ., [[σπεύδω]], πορεύομαι ἐν σπουδῇ εἰς ἢ [[πρός]], ἐπεσσεύοντο δὲ λαοί, ἠκολούθουν ἐν σπουδῇ, Ἰλ. Β. 86· ἐς Πανθοίδην... πάντες ἐπεσσεύοντ’ Ν. 757· ἐπεσσεύοντο [[νομόνδε]], εἰς βοσκήν, Σ. 575· νῆάδ’ ([[οὕτως]] ὁ Ἀρίσταρχ.) ἐπεσσεύοντο Ὀδ. Ν. 19· ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, [[σπεύδω]], ἐφορμῶ κατά τινος, νηυσὶν ἐπισσεύεσθαι Ἰλ. Ο. 347. 2) [[λίαν]] [[συχν]]. κατὰ μετοχ. παθητ. πρκμ. ἐπεσσύμενος, [[μετὰ]] γ΄ ἑνικ. ὑπερσ. ἐπέσσῠτο (ἐν χρήσει ἀντὶ ἀορ.), γ΄ πληθ. ἀορ. α΄ ἐπέσσῠθεν Ὀππ. Κ. 4. 136: - κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, ἐφορμῶ, ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος Ἰλ. Ε. 438, Π. 705, κτλ.· ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλ?? τείχεος ὑψηλοῖο, ἔτρωσεν αὐτὸν διὰ βέλους ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τείχους καθ’ ἣν ὥραν ἐφώρμα, Μ. 388· [[μετὰ]] δοτ., αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο Ε. 459, πρβλ. Φ. 227· μετ’ αἰτ., [[τεῖχος]] ἐπεσσύμενοι Μ. 143, Ν. 395· [[μετὰ]] γεν., ἐπεσσύμενος πεδίοιο, ὁρμητικῶς φερόμενος ἐπὶ τῆς πεδιάδος, Ξ. 147, Χ. 26 (πρβλ. [[διαπράσσω]])· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ [[πυρός]], κτλ., ἠΰτε πῦρ, τό τ’ ἐπεσσύμενον... φλεγέθει Ρ. 737· [[κῦμα]] δεινὸν ἐπεσσύμενον Ὀδ. Ε. 314, πρβλ. 431: - [[ὡσαύτως]], [[ἄνευ]] ἐχθρικῆς τινος ἐννοίας, πρὸς δήλωσιν ταχείας κινήσεως, [[μετὰ]] δοτ., ὥς οἱ... [[ὄνειρον]] ἐπέσσυτο Δ. 841· μετ’ αἰτ., ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια, ἔπνεεν [[ἄνωθεν]] αὐτῶν, Ζ. 20· μετ’ ἀπαρ., ἐπέσσυτο διώκειν, ἔσπευδε διώκων, ἀκολουθῶν κατόπιν, Ἰλ. Φ. 601, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 758· ἀπολ, χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης Ὀδ. Ε. 428· ἐπεσσύμενος λάβε γούνων Χ. 310. 3) μεταφ., διατελῶ ἐν συγκινήσει ἢ ἐξεγέρσει, εἴ τοι θυμὸς [[ἐπέσσυται]] Ἰλ. Α. 173· θυμὸς ἐπ. ὄφρ’ [[ἐπαμύνω]] Ζ. 361· μετ’ ἀπαρ., ἐπέσσυτο θυμὸς... τέρπεσθαι 1. 398. - Ἡ Ἐπικὴ αὕτη [[λέξις]] ἀπαντᾷ σπανιώτατα παρὰ Τραγ., καὶ μόνον ἐν λυρικοῖς χωρίοις, [[πέδον]] ἐπισύμενος Αἰσχύλ. Εὐμ. 786· ἐπέσυτο τάνδε γαῖαν... ἄτα Εὐρ. Φοίν. 1065· τείχεα... ἐπέσυτο φλὸξ ὁ αὐτ. ἐν Ἑλ. 1162· οὕτω, τίς... ὄρεα τάδ’ ἐπέσυτο; Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 757. | |lstext='''ἐπισεύω''': Ἐπικ. ἐπισσ- (ὡς ἀείποτε παρ’ Ὁμ.). Πέμπω κατά τινος, παρορμῶ τι κατά τινος, δείδω... μή... μοι καὶ [[κῆτος]] ἐπισσεύῃ μέγα [[δαίμων]] ἐξ ἁλὸς Ὀδ. Ε. 421· δμῶας ἐπισσεύας, κελεύσας, ἐφορμήσας, Ξ. 399· μεταφ., τόσα γάρ μοι [[ἐπέσσευεν]] κακὰ [[δαίμων]], «ἐπήγαγεν, ἐπέχευεν» (Σχόλ.), Σ. 256, Τ. 129· ὀνείρατ’ [[ἐπέσσευεν]], ἐπέπεμπεν, Υ. 87· κῆρας Ἀνθ. Π. 7, 439. ΙΙ. τὸ πλεῖστον ἐν τῷ Παθ., [[σπεύδω]], πορεύομαι ἐν σπουδῇ εἰς ἢ [[πρός]], ἐπεσσεύοντο δὲ λαοί, ἠκολούθουν ἐν σπουδῇ, Ἰλ. Β. 86· ἐς Πανθοίδην... πάντες ἐπεσσεύοντ’ Ν. 757· ἐπεσσεύοντο [[νομόνδε]], εἰς βοσκήν, Σ. 575· νῆάδ’ ([[οὕτως]] ὁ Ἀρίσταρχ.) ἐπεσσεύοντο Ὀδ. Ν. 19· ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, [[σπεύδω]], ἐφορμῶ κατά τινος, νηυσὶν ἐπισσεύεσθαι Ἰλ. Ο. 347. 2) [[λίαν]] [[συχν]]. κατὰ μετοχ. παθητ. πρκμ. ἐπεσσύμενος, [[μετὰ]] γ΄ ἑνικ. ὑπερσ. ἐπέσσῠτο (ἐν χρήσει ἀντὶ ἀορ.), γ΄ πληθ. ἀορ. α΄ ἐπέσσῠθεν Ὀππ. Κ. 4. 136: - κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, ἐφορμῶ, ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος Ἰλ. Ε. 438, Π. 705, κτλ.· ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλ?? τείχεος ὑψηλοῖο, ἔτρωσεν αὐτὸν διὰ βέλους ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τείχους καθ’ ἣν ὥραν ἐφώρμα, Μ. 388· [[μετὰ]] δοτ., αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο Ε. 459, πρβλ. Φ. 227· μετ’ αἰτ., [[τεῖχος]] ἐπεσσύμενοι Μ. 143, Ν. 395· [[μετὰ]] γεν., ἐπεσσύμενος πεδίοιο, ὁρμητικῶς φερόμενος ἐπὶ τῆς πεδιάδος, Ξ. 147, Χ. 26 (πρβλ. [[διαπράσσω]])· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ [[πυρός]], κτλ., ἠΰτε πῦρ, τό τ’ ἐπεσσύμενον... φλεγέθει Ρ. 737· [[κῦμα]] δεινὸν ἐπεσσύμενον Ὀδ. Ε. 314, πρβλ. 431: - [[ὡσαύτως]], [[ἄνευ]] ἐχθρικῆς τινος ἐννοίας, πρὸς δήλωσιν ταχείας κινήσεως, [[μετὰ]] δοτ., ὥς οἱ... [[ὄνειρον]] ἐπέσσυτο Δ. 841· μετ’ αἰτ., ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια, ἔπνεεν [[ἄνωθεν]] αὐτῶν, Ζ. 20· μετ’ ἀπαρ., ἐπέσσυτο διώκειν, ἔσπευδε διώκων, ἀκολουθῶν κατόπιν, Ἰλ. Φ. 601, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 758· ἀπολ, χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης Ὀδ. Ε. 428· ἐπεσσύμενος λάβε γούνων Χ. 310. 3) μεταφ., διατελῶ ἐν συγκινήσει ἢ ἐξεγέρσει, εἴ τοι θυμὸς [[ἐπέσσυται]] Ἰλ. Α. 173· θυμὸς ἐπ. ὄφρ’ [[ἐπαμύνω]] Ζ. 361· μετ’ ἀπαρ., ἐπέσσυτο θυμὸς... τέρπεσθαι 1. 398. - Ἡ Ἐπικὴ αὕτη [[λέξις]] ἀπαντᾷ σπανιώτατα παρὰ Τραγ., καὶ μόνον ἐν λυρικοῖς χωρίοις, [[πέδον]] ἐπισύμενος Αἰσχύλ. Εὐμ. 786· ἐπέσυτο τάνδε γαῖαν... ἄτα Εὐρ. Φοίν. 1065· τείχεα... ἐπέσυτο φλὸξ ὁ αὐτ. ἐν Ἑλ. 1162· οὕτω, τίς... ὄρεα τάδ’ ἐπέσυτο; Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 757. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>épq.</i> [[ἐπισσεύω]], <i>impf.</i> [[ἐπέσσευον]];<br />pousser contre, exciter contre : ὀνείρατα OD envoyer de songes ; τινι κακά OD envoyer des maux à qqn;<br /><b><i>Pass.</i></b> ἐπισεύομαι, <i>épq.</i> ἐπισσεύομαι (<i>impf.</i> ἐπεσσευόμην, <i>ao.</i> [[ἐπεσσύθην]] ; <i>pf.</i> [[ἐπέσσυμαι]] <i>au sens d’un prés. > part.</i> ἐπεσσύμενος ; <i>pqp. 3ᵉ sg. au sens d’un ao.</i> ἐπέσυτο, <i>épq.</i> [[ἐπέσσυτο]]);<br /><b>1</b> s’élancer sur, τινι : ἔς τινα vers qqn ; [[ἀγορήνδε]] IL, [[νῆάδε]] OD vers la place publique, vers le navire ; πεδίοιο IL à travers la plaine ; [[πέδον]] ESCHL sur le sol ; <i>avec idée d’hostilité</i> τινι sur qqn ; [[τεῖχος]] IL sur un rempart ; avec un inf. : ἐπ. διώκειν IL s’élancer à la poursuite de;<br /><b>2</b> <i>fig.</i> être agité <i>ou</i> excité : εἴ [[τοι]] θυμὸς ἐπέσσυται IL si ton cœur est excité ; ἐπ. [[ὄφρα]] IL être impatient de ; avec l’inf. être excité à.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[σεύω]]. | |||
}} | }} | ||
