ὀρθόω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ὀρθόω''': μέλλ. -ώσω, ποιῶ τι ὀρθόν, πρβλ. κατορθόω: 1) ὀρθώνω τι πεσὸν ἢ κείμενον [[κάτω]], στήνω ὄρθιον, [[ἀνεγείρω]], σηκώνω, τὸν δ’ αἶψ’ ὤρθωσεν [[Ἀπόλλων]] Ἰλ. Η. 272· χερσὶ λαβὼν ὤρθωσε Ψ. 695· ἴδε κατωτ. ΙΙ. 1· ― ὀρθοῦν [[κάρα]], [[πρόσωπον]] Εὐρ. Ἱππ. 198, Ἄλκ. 388· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, οὔατα ὀρθώσασθαι Κόϊντ. Σμ. 4. 511· ― ἐπὶ οἰκοδομῶν, [[ἀνεγείρω]], ἀνοικοδομῶ, Εὐρ. Τρῳ. 1161, κτλ.· ἢ [[καθόλου]], οἰκοδομῶ, [[κτίζω]], [[ἐγείρω]], [[ἱδρύω]], στήνω, Ζηνὸς [[βρέτας]] τροπαῖον ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 1250 [[ἔρυμα]] λίθοις καὶ ξύλοις Θουκ. 6. 66 πολὺ τοῦ τείχους Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 10· ― Παθ., σηκώνομαι, ἕζετο δ’ ὀρθωθεὶς Ἰλ. Β. 42, κλ.· ὀρθωθεὶς δ’ ἄρ’ ἐπ’ ἀγκῶνος Κ. 80· ὠρθοῦθ’ ὁ [[τλήμων]] ὀρθὸς ἐξ ὀρθῶν δίφρων Σοφ. Ἠλ. 742· ὀρθούμενοι ἐξιέναι Ξεν. Κύρ. 8. 8, 10, πρβλ. 1. 3, 10· [[ἁπλῶς]]. ἐγείρομαι ἐκ τῆς ἕδρας μου, ἀνίσταμαι, σηκώνομαι, Αἰσχύλ. Εὐμ. 708, Σοφ. Φιλ. 820, Ἠλ. 742. 2) ποιῶ τι εὐθύ, «[[ἰσάζω]]», τὰ διεστραμμένα τῶν ξύλων Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 2. 9, 5, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 3. 10, 15. ― Παθ., ἢν τόδ’ ὀρθωθῇ [[βέλος]], ἂν τοῦτο τὸ [[βέλος]] διευθυνθῇ ὀρθῶς, Σοφ. Φιλ. 1299· ὀρθοῦται [[κανών]], [[εἶναι]] ὀρθὸς ὁ [[κανών]], ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 421. ΙΙ. μεταφορ. (ἐκ τῆς σημ. Ι) [[ἐγείρω]], [[ἐπαναφέρω]] εἰς ὑγείαν, ἀσφάλειαν, εὐτυχίαν, ἐκ κακῶν ὀρθοῦσιν … ἄνδρας κειμένους Ἀρχίλ. 51· ὧδε ποιήσας ὀρθώσεις σεαυτὸν Ἡρόδ. 3. 122, πρβλ. Αἰσχύλ. Θηβ. 229, Σοφ. Ο. Κ. 394, Ἀντ. 167, κλ.· ὀρθ. βίον ὁ αὐτ. ἐν Ο. Τ. 39· ὀρθ. ὕμνον, [[ἐγείρω]] αὐτὸν ὡς δόξης [[μνημεῖον]], Πινδ. Ο. 3. 5, πρβλ. Ι. 1. 63· ― [[ὡσαύτως]], ὑψῶ, τιμῶ, [[δοξάζω]], Σικελίαν, οἶκον ὁ αὐτ. ἐν Ν. 1. 21, Ι. 6 (6). 95· ποιῶ, καθιστῶ ἔνδοξον, περίφημον, ὁ αὐτ. ἐν Π. 4. 106· πρβλ. Πλάτ. Λάχ. 181Α. 2) (ἐκ τῆς σημασ. 2) ὁδηγῶ ὀρθῶς, γνώμην Αἰσχύλ. Ἀγ. 1475· πόλλ’ ἁμαρτὼν οὐδὲν ὤρθωσας φρενὶ ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 915· ὀρθ. ἀγῶνας, ξυμφοράς, [[φέρω]] αὐτὰ εἰς εὐτυχὲς [[τέλος]], ὁ αὐτ. ἐν Χο. 584, Εὐμ. 897· ὀ. βίον Σοφ. Ο. Τ. 39· τὰ … πόλεος θεοὶ ... σείσαντες ὤρθωσαν [[πάλιν]] ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 163· [[τύχη]] τέχνην ὤρθωσεν Μενάνδρου Μονόστ. 495, πρβλ. 625. ― Παθ., ἐπὶ ἐνεργειῶν ἢ ἐπὶ ἐνεργούντων προσώπων, [[ἐπιτυγχάνω]], εὐτυχῶ, ἢν ἡ διάβασις μὴ ὀρθωθῇ Ἡρόδ. 1. 208· ὁ στρατηγὸς πλεῖστ’ ἅν ὀρθοῖτο Θουκ. 3. 30, πρβλ. 42· ὀρθοῦνται τὰ [[πλείω]] [[αὐτόθι]] 37· τὸ ὀρθούμενον, [[ἐπιτυχία]], ὁ αὐτ. 4. 18· ― ἐπὶ προσώπων καὶ τόπων, εἶμαι ἀσφαλὴς καὶ [[εὐτυχής]], [[ἀκμάζω]], Σοφ. Ἀντ. 675, Ἀντιφῶν 130. 7, Θουκ. 2. 60· ― ἐπὶ λόγων καὶ γνωμῶν, εἶμαι [[ὀρθός]], [[ἀληθής]], [[οὕτως]] ὀρθοῖτ’ ἂν ὁ [[λόγος]] Ἡρόδ. 7. 103· ὀρθοῦσθαι γνώμην Εὐρ. Ἱππ. 247· ἐν ἀγγέλῳ γὰρ κρυπτὸς ὀρθοῦται [[λόγος]], μυστικὸς [[λόγος]] ὀρθῶς πέμπεται, μόνον δι’ ἀγγέλου, οὐχὶ δι’ ἐπιστολῆς Αἰσχύλ. Χο. 773. 3) ἐν τῷ παθ. [[ὡσαύτως]], εἶμαι [[δίκαιος]], φέρομαι δικαίως, ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 708, 772.

}}