οὕτως: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''οὕτως''': καὶ πρὸ συμφώνου οὕτω (ἂν καὶ [[συχνάκις]] [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὸ [[οὕτως]] καὶ πρὸ συμφώνου, Ἰακωψ. Ἀνθ. Π. σελ. 159. 509, ἐν ᾧ τὸ οὕτω [[οὐδέποτε]] ἀπαντᾷ πρὸ φωνήεντος, εἰ μὴ παρ’ Ἐπικ. ποιηταῖς καὶ Ἴωσι πεζογράφοις, ἴδε ἐν τέλ.) παρ’ Ἀττικ. ἐπιτείνεται διὰ προσχηματισμοῦ, [[οἷον]] οὑτωσί, Πλάτ. Γοργ. 503D, κτλ. (ἴδε ἐν λ. [[οὗτος]] Α)· - Ἐπίρρ. τοῦ [[οὗτος]], ὡς τὸ Λατ. sic ἢ hic, κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον, [[τοιουτοτρόπως]]· - [[κυρίως]] τὸ [[οὕτως]] [[εἶναι]] τὸ δεικτικὸν τοῦ ὡς, ὡς τὸ Λατιν. sic τοῦ ut, Ἰλ. Δ. 178, Ὀδ. Δ. 148, κτλ.· παρ’ Ἀττ. [[προσέτι]] [[οὕτως]] [[ὥσπερ]], Σοφ. Τρ. 475, Ξεν., κτλ.· [[ὡσαύτως]] [[ὥσπερ]] ..., [[οὕτως]] ..., Πλάτ. Ἴων 534Α· οὕτω καὶ [[οὕτως]], [[ὅπως]] ..., Σοφ. Τρ. 330, Ξεν.· ποιητ. [[ὡσαύτως]], [[ὥστε]]..., οὕτω δέ..., Σοφ. Τρ. 112· - [[οὕτως]] [[συχνάκις]] παραλείπεται [[μετὰ]] τὸ ὡς, ὡς ἔδοξεν αὐτοῖς, καὶ ἐποίουν Θουκ. 8. 1, πρβλ. Θεόκρ. 7. 45 κἑξ. Παρὰ τοῖς πεζογράφοις [[συχνάκις]] ἀκολουθεῖ ἡ ἀναφορ. ἀντωνυμ. ἀντὶ τοῦ [[ὥστε]], ἴδε κατωτ. ΙΙΙ· - [[ὅταν]] δύο τρόποι ἀντιτίθενται πρὸς ἀλλήλους, [[συχνάκις]] ἐκφέρονται διὰ τῶν ἐπιρρ. οὕτω καὶ ἐκείνως· [[τότε]] μὲν ἐκείνως, νῦν δ’ οὕτω Ἰσοκρ. 269Β· οὕτω ῥᾷον ἢ ἐκείνως Πλάτ. Πολ. 370Α, κτλ.· - Ὅταν τὸ οὕτω ἢ -ως ἀναφέρηται εἰς τὸ ἑπόμενον, δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ διὰ τοῦ, ὡς ἑξῆς, οὕτω χρὴ ποιεῖν· ἐάν ... Ξεν. Ἀν. 2. 2, 2· οὑτωσὶ δὲ λογίζεσθε Δημ. 308. 9· οὕτω πως ὑπείληφα ὁ αὐτ. 316. 5, πρβλ. Πλάτ. Ἀπολ. 28C· - καὶ [[οὕτως]], καὶ ἐπὶ τοιαύτη ὑποθέσει, Θουκ. 1. 10· οὐδ’ [[οὕτως]] (παρ’ Ὁμ. καὶ ὡς, οὐδ’ ὥς)· - ἐπιτεταμ., οὕτω δὴ Ἰλ. Β. 158, Ὀδ. Ε. 204· οὕτω δή τοι, Ἰλ. Ο. 201· οὕτω δή τι, ἴδε κατωτ. ΙΙΙ· [[ὡσαύτως]], οὕτω που, οὕτω [[στοχάζομαι]], Ἰλ. Β. 116, Ὀδ. Ι. 262, κλ.· οὕτω πῃ Ἰλ. Ω. 373· - ὥς ὁ μὲν [[οὕτως]] ἐστὶ [[σόος]], κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον σῴζεται, Ὀδ. Τ. 300. - Δυνάμεθα νὰ σημειώσωμεν τὰς ἀκολούθους φράσεις: 1) οὕτω δὴ ἔσται, οὕτω θὰ γίνῃ, ἐπικυρουμένου τοῦ προηγηθέντος, Ὀδ. Λ. 348· ἔσσεται [[οὕτως]] Π. 31, κτλ.· - παρὰ τοῖς πεζογράφοις [[ἁπλῶς]] [[οὕτως]], ἐπὶ ἀποκρίσεων, ἀκριβῶς οὕτω, Ξεν. Οἰκ. 1. 9· [[οὕτως]], ἢ οὐχ [[οὕτως]]; - οὕτω μὲν οὖν Πλάτ. Πολ. 551Β, κτλ. 2) ἐμφατικὸν [[μετὰ]] προστ., κεῖσ’ [[οὕτως]], μένε ἐδῶ, ἐπὶ ἀνθρώπου ὃν ἄρτι τις ἔρριψε [[κάτω]] νεκρόν, Ἰλ. Φ. 184, πρβλ. Ὀδ. Ε. 146. 3) ἐπὶ εὐχῶν ἢ προσευχῶν, οὕτω νῦν [[Ζεὺς]] θείη, «οὕτω νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς» ... (ὡς παρ’ Ὁρατίῳ sic te diva potens Cypri ... regat), Ὀδ. Θ. 465., Λ. 180, πρβλ. Ἰλ. Φ. 412, κλ.· [[οὕτως]] [[ἔρως]] σοι ... [[τελεσφόρος]] γένοιτο Εὐρ. Μήδ. 714· [[ὡσαύτως]], αἴθ’ [[οὕτως]] ..., αἱ γὰρ [[οὕτως]] ... Ὀδ. Ρ. 494., Π. 99· - οὕτω παρ’ Ἀττ. ἐπὶ ὅρκων ἢ διαμαρτυρίας, [[οὕτως]] ὀναίμην τῶν τέκνων, μισῶ τὸν ἄνδρα, («ἔτσι νὰ χαρῶ τὰ [[παιδιά]] μου»), Ἀριστοφ. Θεσμ. 469· οὕτω ... νομιζοίμην [[σοφός]], ὡς ... ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 520. 4) ἐν τῇ συνηθείᾳ κατὰ τὴν ἔναρξιν διηγήσεως, οὕτω ποτ’ ἦν μῦς καὶ [[γαλῆ]], «ἔτσι μιὰ φορὰ κ’ ἕναν καιρό», Ἀριστοφ. Σφ. 1182· [[οὕτως]] ἦν [[νεανίσκος]] ὁ αὐτ. ἐν Λυσ. 784· ἦν οὕτω δὴ [[παῖς]] Πλάτ. Φαῖδρ. 237Β. 5) [[οὕτως]] ἔχειν, [[οὕτως]] ἔχειν τινὸς ἢ [[περί]] τινος, ἴδε ἔχω Β. ΙΙ. 2· τὸ ἔχειν [[ἐνίοτε]] παραλείπεται, τούτων μὲν οὕτω, τόσον διὰ [[ταῦτα]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 950, πρβλ. Ἀριστ. Πολιτικ. 1. 2· ἐπὶ τοπικῆς ἐννοίας, [[ὥσπερ]] Χαλκὶς ... τῆς Εὐβοίας ... κεῖται, οὕτω Χερρονήσου … ἡ Καρδιανῶν [[πόλις]], ὡς ἡ Χαλκὶς κεῖται ὡς πρὸς τὴν Εὔβοιαν [[οὕτως]] ἡ [[πόλις]] τῶν Καρδιανῶν ὡς πρὸς τὴν Χερσόνησον, Δημ. 681. 18· [[ὡσαύτως]]: ἀντὶ τοῦ εἰς τοῦτο: οὕτω δὲ τάρβους ... ἀφικόμην Εὐρ. Φοίν. 361. 6) ὁ οὕτω λεγόμενος, καλούμενος, ὀνομαζόμενος Schäf. Mel. 1, σελ. 14. 82. 7) οὕτω ἢ οὕτω δή, [[συχνάκις]] εἰσάγει τὴν κυρίαν πρότασιν [[μετὰ]] τὴν προσδιορίζουσαν, [[ἐπειδὴ]] περιελήλυθε ὁ [[πόλεμος]]..., οὕτω δὴ Γέλωνος μνήστις γέγονε Ἡρόδ. 7. 158, πρβλ. 150, Θουκ. 1. 131., 2. 12, 19, κτλ.· ― κατόπιν μετοχῆς [[μάλιστα]], ἐν κλιβάνῳ πνίξαντες, οὕτω τρώγουσι, δηλ. [[ἐπειδὴ]] ἔπνιξαν, οὕτω..., Ἡρόδ. 2. 92, πρβλ. 100., 1. 196, Valck. 7. 174· [[τἆλλα]] καταστρεψάμενος, οὕτω... στρατεῦσαι [[ὕστερον]] Θουκ. 3. 96· εἰς τὰ σκληρότατα ἀποβλέποντες, [[οὕτως]] ἂν [[μᾶλλον]] ξυννοήσαιμεν Πλάτ. Φίληβ. 44Ε, πρβλ. Γοργ. 457C, 507D, Ἀπολ. 29Β· [[οὕτως]], [[ἔπειτα]] [[οὕτως]] Ξεν. Ἀν. 7. 1, 4· ― οὕτω καὶ [[μετὰ]] γενικὴν ἀπόλ., ὡς... τῶν ἡγεμόνων ὑμῖν μὴ μεμπτῶν γεγενημένων, οὕτω τὴν γνώμην ἔχετε Θουκ. 7. 15, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 1. 6, 11, Ἀν. 1. 3, 6, κτλ. ΙΙ. [[ἐνίοτε]] ἐπὶ συμπερασμετικῆς [[ὄντως]] ἐννοίας, [[ὅθεν]], διὰ τοῦτο, [[οὕτως]] ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις, κοὔτοι γυναικὸς [[οὐδαμῶς]] ἡσσητέα Σοφ. Ἀντ. 677· οὕτω δὴ Πλάτ. Φαίδων 61Β, κτλ. ΙΙΙ. μετ’ ἐπιθέτ. ἠ ἐπιρρ., τόσον, τόσον πολύ, τόσον καθ’ ὑπερβολήν, καλὸς οὕτω Ἰλ. Γ. 169· [[πρυμνόθεν]] [[οὕτως]], τόσον ἐντελῶς, Αἰσχύλ. Θήβ. 1056, πρβλ. Θουκ. 2. 47, Ξεν. Κύρ. 1. 3, 8· [[οὕτως]] τι Ἀριστοφ. Ὄρ. 63· ― ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει [[συχνάκις]] ἀκολουθεῖ ὡς ἢ [[ὥστε]], Ἡρόδ. 1. 32, Πλάτ. Πολ. 477Α, Ξενοφ. Ἀν. 7. 4, 3, κτλ.· ― [[ἐνίοτε]] τὸ ἀναφορικ. ὃς λαμβάνει τὸν τόπον τοῦ [[ὥστε]], [[οἷον]] [[κρήνη]] οὕτω δή τι [[ἐοῦσα]] πικρή, ἢ κιρνᾷ (δηλ. [[ὥστε]] κιρνᾶν) Ἡρόδ. 4. 52, [[ἔνθα]] ἴδε Valck.· οὐκ ἔστιν οὕτω μῶρος ὃς θανεῖν ἐρᾷ Σοφ. Ἀντ. 220· τίς δ’ [[οὕτως]] [[ἄνους]] ὃς...; Ἀριστοφ. Ἀχ. 736, πρβλ. Δημ. 100. 20· ― [[ὡσαύτως]], [[δυσχείμερος]] αὕτη ἡ... χώρη οὕτω δή τί ἐστι, [[ἔνθα]] (ὅ ἐστι [[ὥστε]] [[ἐνταῦθα]]) τοὺς μὲν ὀκτὼ τῶν μηνῶν [[ἀφόρητος]] οἷος γίνεται κρυμὸς Ἡρόδ. 4. 28· ― [[ἐνίοτε]] οὐδὲν συνδετικὸν [[μόριον]] τίθεται, αἱ... κεφαλαί εἰσι οὕτω δή τι ἰσχυραί, [[μόγις]] ἂν λίθῳ παίσας διαράξειας, τόσον ἰσχυραί, ― [[μόλις]] διὰ λίθου θὰ ἠδύνασο νά..., Ἡρόδ. 3. 12. IV. οὕτω [[ἐνίοτε]] κεῖται ὡς τὸ [[αὔτως]], [[μετὰ]] μειωτικῆς δυνάμεως, [[οὕτως]], μόνον [[ἁπλῶς]], ὡς τὸ Λατ. sic (Donat. Terent. Andr. 1. 2, 4), παρ’ Ὁμ. ἀείποτε μὰψ [[οὕτως]], Ἰλ. Β. 120 ([[διότι]] [[ἄνευ]] τοῦ μάψ, μεταχειρίζεται ἀεὶ τὸ [[αὔτως]]), πρβλ. Ἡρόδ. 1. 5· οὕτω πίνοντας πρὸς ἡδονὴν (ὡς παρ’ Ὁρατ. jacentes sic temere) Πλάτ. Συμπ. 176ε, πρβλ. Γοργ. 447Α, Φαῖδρ. 235C, Θεαίτ. 147C, 158B, κτλ.· ἐν συνουσίᾳ καὶ διατριβῇ [[οὕτως]] [[ἰδίᾳ]] Δημ. 537. 18, πρβλ. Buttm. εἰς Δημ. κατὰ Μειδ. ἐν τῷ Πίνακι· οὕτω, οὕτω γε Πλάτ. Θεαίτ. 142D· οὕτω ποτὲ ὁ αὐτ. ἐν Λυσ. 216C· οὕτω πως Δημ. 14. 28· [[ὡσαύτως]], ἐκ τοῦ προχείρου, ἀμέσως, Πλάτ. Γοργ. 464Β, κτλ.· [[ἁπλῶς]] [[οὕτως]] ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 633C· ἀλλ’ [[οὕτως]] ἄπει ; οὕτω, χωρὶς νὰ εἴπῃς τι περισσότερον...; Σοφ. Φ. 1067· ἢ στραφεὶς [[οὕτως]] ἴω ; ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 315, πρβλ. Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 375· ὡς [[οὕτως]] γ’ ἀκοῦσαι, ἐκ πρώτης ἀκοῆς, Πλάτ. Εὐθύφρων 3Β· οὕτω, ὥς γε οὑτωσὶ ἀκοῦσαι ὁ αὐτ. ἐν Λυσ. 216Α· ἀκούειν μὲν [[οὕτως]] ὁ αὐτ. ἐν Φιλήβ. 12C· οὐ... [[οὕτως]] ἄπει = ἀτιμωρητί, Εὐρ. Ἄλκ. 680. Β. Θέσις τοῦ οὕτω ἢ [[οὕτως]]: ― ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, τίθεται πρὸ τῆς λέξεως ἣν ὁρίζει, ἀλλὰ παρὰ ποιηταῖς [[ἐνίοτε]] μετ’ αὐτήν, καλὸς οὕτω Ἰλ. ?. 169· [[λίην]] οὕτω Ὀδ. Ν. 237· ἔρημος οὕτω, [[ἄγαν]] οὕτω Σοφ. Φ. 487, 598· ― σπανίως ἐν τέλει προτάσεως, Ὀδ. Σ. 255, Ἡρόδ. 7. 170· ― [[ἐνίοτε]] χωρίζεται ἀπὸ τῆς λέξεως ἣν προσδιορίζει, [[οὕτως]] ἔχει τι δεινὸν Σοφ. Φ. 104· [[οὕτως]] ἐπὶ δεινὰς ἁρπαγὰς Πλάτ. Πολ. 391D, πρβλ. Θουκ. 2. 11· οὕτω δ’ ἦν ὁ Φίλιππος ἐν φόβῳ... [[ὥστε]]... Δημ. 236. 19. Γ. Προσῳδία: [ἡ λήγουσα ἐν τῷ ἐπιρρ. οὕτω [[ἐνίοτε]] [[εἶναι]] βραχεῖα παρ’ Ὁμ. πρὸ βραχέος φωνήεντος, καλὸν δ’ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν Ἰλ. Γ. 169· οὕτω ὑπερφιάλους, μή τοι κατὰ πάντα φάγωσι Ὀδ. Γ. 315. Τὸ ι τοῦ οὑτωσὶ [[εἶναι]] ἀείποτε [[μακρόν]], ἴδε ἐν λ. [[οὗτος]] ἐν ἀρχ.].

}}