πῶς: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''πῶς''': Ἰωνι. κῶς; ἐρωτηματ. ἐπίρρ. τρόπου, ὡς καὶ νῦν, κατὰ ποῖον τρόπον, πῶς; Λατιν. qui? quomodo? [[εἶναι]] δὲ ἐν χρήσει ἐπὶ εὐθείας ἐρωτήσεως ὡς τὸ [[ὅπως]] ἐπὶ πλαγίας, Ὁμ., κλπ.· [[ἐνίοτε]] πρὸς ἔκφρασιν δυσαρεσκείας, Ἰλ. Δ. 26, Σοφ. Ο. Τ. 391, Φιλ. 1031, Τρ. 192· πρὸς ἔκφρασιν θαυμασμοῦ, ἐκπλήξεως ἢ ἀμφιβολίας, πῶς εἶπας; Αἰσχύλ. Πέρσ. 798, Σοφ. Ἠλ. 407, κτλ.· πῶς λέγεις; ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 1407· πῶς φής; Αἰσχύλ. Ἀγ. 268, κτλ.· πῶς ταῦτ’ ἔλεξας; ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 793· πῶς τοῦτ’ εἶπας αὖ; Πλάτ. Πολιτ. 309C· [[ὡσαύτως]], πῶς μὴ φῶμεν...; = βεβαίως πρέπει νὰ εἴπωμεν, Πλάτ. Θεαίτ. 161Ε· - ἐν διαλόγῳ, [[ὅταν]] τις ζητῇ ἐξήγησιν, ἐπαναλαμβανομένης λέξεώς τινος, ᾗ ὁ πρότερον λαλήσας ἐχρήσατο, δίκαια - Ἀπόκρ. πῶς δίκαια; Σοφ. Ο. Κ. 832· μὴ [[δίκαιος]] ὢν - Ἀπόκρ. πῶς μὴ [[δίκαιος]]; ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 412· συμβολὰς - Ἀπόκρ. πῶς συμβολάς; Ἄλεξις ἐν «Μανδραγόρᾳ» 4, κτλ.· ἰδὲ Cobet. N. LL. σ. 16. 2) [[μετὰ]] δευτέρας ἐρωτήσεως ἐν τῇ αὐτῇ προτάσει, πῶς ἐκ τίνος [[νεώς]] ποτε... ἥκετε; = πῶς καὶ μὲ τί [[πλοῖον]]...; Εὐρ. Ἑλλ. 1543, πρβλ. 873· πῶς τί τοῦτο λέγεις; πῶς λέγεις καὶ τί; Πλάτ. Τίμ. 22Β, πρβλ. Θεαίτ. 146D, 208Ε, κτλ.· - ἐν τοῖς τοιούτοις πολλοὶ ἐκδόται γράφουσι τὰς δύο ἐρωτήσεις χωριστά, - πῶς; τί τοῦτο λέγεις; καὶ τὰ ὅμοια. 3) [[μετὰ]] προσδιορισμοῦ κατὰ γεν. ὡς τὰ μόρια ὡς, ποῦ, κτλ., πῶς ἀγῶνος ἥκομεν; πῶς ἔχομεν δειχθῇ ἐν τῷ ἀγῶνι; Εὐρ. Ἠλ. 75· πῶς ἔχει πλήθους ἐπισκοπεῖ Πλάτ. Γοργ. 451C· ἴδε ἔχω Β. ΙΙ. 2. 4) [[μετὰ]] ῥημάτων σημαινόντων πώλησιν, εἰς ποίαν τιμήν; ὡς τὸ πόσου;: πῶς ὁ [[σῖτος]] [[ὤνιος]]; Ἀριστοφ. Ἀχ. 758, πρβλ. Ἱππ. 480· τὰ δ’ ἄλφιθ’ ὑμῖν πῶς ἐπώλουν;... Ἀπόκρ. τεττάρων δραχμῶν. τὸν κόφινον Στράττις ἐν «Κινησίᾳ» 1. 5) πῶς δοκεῖς; ἴδε [[δοκέω]] Ι. 2. ΙΙ. μετ’ ἄλλων μορίων, πῶς ἄν…; πῶς κε ἢ κεν...; πῶς ἀληθῶς; πῶς ἂν ἔπειτ’ ἀπὸ [[σεῖο]]... λιποίμην [[οἶος]]; Ἰλ. Ι. 437· πρβλ. Ὀδ. Α. 65, κτλ.· πῶς ἂν γένοιτ’ ἂν... ἔκμαρτον ποδῶν; Εὐρ. Ἠλ. 534· - οὕτω μεθ’ ὁριστ., Ἰλ. Χ. 202, Εὐρ. Ἄλκ. 97, κτλ. β) παρὰ Τραγ., πῶς ἂν μετ’ εὐκτ. τίθεται [[συχνάκις]] εἰς δήλωσιν ἐπιθυμίας, Λατ. O si...! O utinam...! πῶς ἂν θάνοιμι; πῶς ἂν ὀλοίμην; κτλ., Σοφ. Αἴ. 389, Εὐρ. Ἱκέτ. 796, Ἱππ. 209, 345, κ. ἀλλ.· σπάνιον παρὰ τοῖς κωμ., Ἀριστοφ. Θεσμ. 22· [[ἴχνος]] τι τῆς τοιαύτης χρήσεως εὕρηται παρ’ Ὁμ., Ὀδ. Ο. 195· - παρὰ μεταγεν. πεζογράφοις τίθεται ἐπὶ τῆς σημασίας ταύτης [[μετὰ]] μέλλ. ἢ ἀορ. β΄ ὑποτακτ. [[ἄνευ]] τοῦ ἄν, Μᾶρκ. Ἀντωνῖν. 9. 40. 2) πῶς ἄρα...; ἐν ἀποκρίσει, πῶς λοιπόν; πῶς τ’ ἄρ’ ἴω...; Ἰλ. Σ. 188, Ὀδ. Γ. 22, κ. ἀλλ. 3) πῶς γάρ…; [[ὡσαύτως]] ἐν ἀποκρίσει, ὡς εἰ εἶχε προηγηθῆ τι [[[ὅπερ]] δὲν δύναται νὰ γίνῃ], [[διότι]] πῶς [[εἶναι]] δυνατόν...; Ἰλ. Α. 123, Ὀδ. Κ. 337, κτλ.· πῶς γὰρ [[κάτοιδα]]; Σοφ. Φιλ. 250, πρβλ. 1383· ἰδὲ κατωτ. ΙΙΙ. 1. 4) πῶς δέ...; εἰσάγει ἰσχυρὰν ἀντίρρησιν, πῶς δὲ σὺ νῦν μέμονας, κύον ἀδδεὲς…; Ἰλ. Φ. 481, πρβλ. Ὀδ. Σ. 31, Αἰσχύλ. Πρ. 41, 259. 5) πῶς δή; πῶς τῷ ὄντι; πῶς μὰ τὴν ἀλήθειαν; πῶς δὴ φὴς πολέμοιο μεθιέμεν; Ἰλ. Δ. 351, πρβλ. Σ. 364, Αἰσχύλ. Ἀγ. 543, κτλ.· - [[ὡσαύτως]], πῶς γὰρ δή; Ὀδ. Π. 70· - πῶς [[δῆτα]]…; Αἰσχύλ. Ἀγ. 622, 1211, Ἀριστοφ. Νεφ. 79, κτλ.· - ἴδε κατωτ. ΙΙΙ. 2. 6) πῶς καὶ…; πῶς, εἰπέ μοι…; Εὐρ. Ἑκ. 515, Φοίν. 1354, κτλ.· πῶς δὲ καί…; Αἰσχύλ. Πέρσ. 721· - ἀλλὰ καὶ πῶς…; εἰσάγει ἀντίρρησιν, πρβλ. Πόρσ. εἰς Εὐρ. Φοιν. 1373, καὶ ἴδε ἐν λέξ. καὶ Α. ΙΙ. 2, Β. ΙΙ. 2· - [[ὅθεν]] τὸ καὶ πῶς; καθ’ ἑαυτό, = πῶς [[εἶναι]] δυνατόν; - ἀδύνατον! Πλάτ. Ἀλκ. 1. 134C, Θεαίτ. 163D, κτλ. 7) πῶς οὐ…; πῶς ὄχι; δηλ. βεβαίως [[οὕτως]] ἔχει, πῶς οὐ δεινὰ εἴργασθε; Θουκ. 3. 66, πρβλ. Ἀριστοφ. Νεφ. 398, Δημ. 317, 12, κτλ.· ἴδε κατωτ. ΙΙΙ. 3· - πῶς μοι μὴ [[μέγας]] [[λέων]] ἐπιφανῇ; πῶς νὰ τὸ ἐμποδίσω νὰ μὴ φανῇ ἐμπρός μου [[μέγας]] [[λέων]]; Ἀρρ. Ἐπίκτ. 4. 10, 10. 8) πῶς οὖν...; ὡς τὸ πῶς ἄρα...; Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 297, 339, Σοφ. Ο. Τ. 568, κτλ.· οὕτω, πῶς ἂν οὖν…; μετ’ εὐκτ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 243, Εὐρ. Ι. Τ. 98. 3) πῶς ποτε...; πῶς ἆρά γε; Σοφ. Ο. Τ. 1210. ΙΙΙ. τὸ πῶς μετά τινων ἐκ τῶν ἀνωτέρω μνημονευθέντων μορίων κεῖται [[πολλάκις]] ἐν διακεκομμέναις καὶ ἐλλειπτικαῖς προτάσεσιν, [[οἷον]], 1) πῶς γάρ; παρεμβαλλόμενον παρενθετικῶς ἐν ἀρνητικῇ προτάσει σημαίνει, [[διότι]] πῶς [[εἶναι]] δυνατόν; πῶς δύναται ἢ ἠδύνατο νὰ ἔχῃ οὕτω; [[ὅθεν]] ἐπὶ ἐμφατικῆς ἀρνήσεως, [[κἀγὼ]] μὲν οὐκ ἔδρασα, τοῦτ’ [[ἐπίσταμαι]], οὐδ’ αὖ σύ· πῶς γάρ; Σοφ. Ἠλ. 911· οὐκ ἀπορῶν (πῶς γάρ;), ὅς γε…, Δημ. 329. 15., 584. 2, πρβλ. Πλάτ. Σοφιστ. 263C, κτλ.· οὐδ’ ἐπὶ τὴν ἑστίαν καταφυγὼν (πῶς γὰρ ἂν;) [[ὅστις]]..., Λυσίας 94. 18· - ἐν ἀντιθ. πρὸς τοῦτο [[εἶναι]] τὸ πῶς γὰρ οὔ; πῶς [[εἶναι]] δυνατὸν νὰ μὴ ἔχῃ οὕτω...; Λατιν. quidni? δηλ. οὕτω πρέπει νὰ ἔχῃ τὸ [[πρᾶγμα]], Αἰσχύλ. Χο. 754. Σοφ. Ἠλ. 1307, Πλάτ. Θεαίτ. 160C, κ. ἀλλ.· ἔτι δὲ καὶ τὸ πῶς γάρ; φαίνεται ὅτι κεῖται ἐπὶ τοιαύτης ἐννοίας παρὰ Σοφ. Αἰ. 279, [[ἔνθα]] ἴδε Schäf., καὶ πρβλ. Koen εἰς Γρηγ. Κορίνθου σ. 144. 2) πῶς δή; πῶς λοιπόν; πῶς οὕτω; Αἰσχύλ. Εὐμ. 601, Ἀριστοφ. Νεφ. 664, 673, κτλ.· πῶς [[δῆτα]]; Πλάτ. Γοργ. 469Β. 3) πῶς δ’ οὔ; ὡς τὸ πῶς γὰρ οὔ; (ἴδε ἀνωτ. 1), Πλάτ. Θεαίτ. 153Β, Πολ. 457Β· πῶς δ’ [[οὐχί]]; Σοφ. Ο. Τ. 1015, Ἀριστοφ. Εἰρ. 1027· ἀλλὰ παρενθετικῶς, Σοφ. Ο. Τ. 567· - πῶς δ’ οὐκ ἄν…; Αἰσχύλ. Πρ. 759. 4) πῶς οὖν; πῶς λοιπόν; πῶς [[ἔπειτα]]; Εὐρ. Μήδ. 1376, Ἱππ. 598, 1261, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 64, Δημ. 379. 15. 5) πῶς δοκεῖς; παρενθετικῶς ἐν διαλόγῳ, πῶς νομίζεις; καὶ ([[ἄνευ]] ἐρωτηματικῆς τινος ἐννοίας, = [[λίαν]], Valk. εἰς Εὐρ. Ἱππ. 446, Br. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 742, Herm. εἰς Ἀριστοφ. Νεφ. 878, πρβλ. Ἀχ. 24· [[ὡσαύτως]] πῶς οἴει; Ἀριστοφ. Βάτρ. 54· πρβλ. [[δοκέω]] Ι. 2. IV. πῶς ἐν πλαγίαις ἐρωτήσεσιν ἀντὶ τοῦ [[ὅπως]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 677, Σοφ. Τρ. 991, Ἀριστοφ. Ἱππ. 613, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 36, κτλ. V. κεῖται παρὰ τοῖς μεταγεν. ἐπὶ ἐπιφωνήσεων, πῶς [[παραχρῆμα]] ἐξηράνθη…! Εὐαγγ. κ. Μάτθ. κα΄, 20· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήμπτε ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελεύσονται! Εὐαγγ. κ. Μάρκ. ι΄, 23· πρβλ. τὸ [[μόριον]] ὡς Δ. 1.

}}