ὑπεῖπον: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ὑπεῖπον''': ἐλλιπὴς ἀόρ. [[ἄνευ]] ἐνεστῶτος ἐν χρήσει (ἀνθ’ οὗ τίθεται ὁ ἐνεστ. [[ὑπαγορεύω]])· μέλλ. [[ὑπερῶ]]· πρκμ. ὑπείρηκα. Λέγω ἢ [[ἐπαναλαμβάνω]] πρὸ ἑτέρου, Λατ. praeïre verba, ἐγὼ δ’ [[ὑπερῶ]] τὸν ὅρκον Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 479. 2) [[λέγω]] ἐν εἴδει προοιμίου, ἀρχῆς, [[προτείνω]], ὑπαινίττομαι, [[ὑπεῖπον]] τοῖσδε τοὺς αὐτοὺς λόγους Εὐρ. Ἱκ. 1171· ὀλίγ’ ἄτθ’ ὑπειπὼν πρῶτον Ἀριστοφάν. Σφ. 55· [[ὥσπερ]] ἐν ἀρχῇ ὑπείπομεν Θουκ. 1. 35, πρβλ. 90· τοσοῦτον ὑπειπὼν Δημ. 245. 13 οὐδὲν ὑπειπών, [[ὅπως]] ἄν τις ἀποκτείνῃ, χωρὶς νὰ ὑποδεικνύῃ κατὰ [[ποίας]] περιστάσεις ἡ ἀνθρωποκτονία δύναται νὰ δικαιολογηθῇ, ὁ αὐτ. 637. 11, πρβλ. 639. 10· [[τοιοῦτος]]..., ὃν ὑπεῖπες Πλάτ. περὶ (Ἀρετῆς;) 377D· οὕτω, ἀκοὴν ὑπειπὼν = προειπών, [[ὅπερ]] ἀναφέρεται εἰς τὰς λέξεις τῆς προκηρύξεως, ἀκούετε, λεῴ, Εὐριπ. Ἡρ. Μαιν. 962. - Παθ., καθάπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς ἦν ὑπειρημένον Ἰσαῖ. 84. 37. 3) [[προστίθημι]], πρὸς τούτοις [[λέγω]], ὑπειπούσης... ὅτι ἐς ἑσπέραν ἥξοιμι Ἀριστοφ. Πλ. 997· τὸν ἐχθρόν... ὑπειπὼν τὸν [[αὐτοῦ]], προστιθεὶς τὸ [[ὄνομα]] τοῦ προσωπικοῦ ἐχθροῦ [[αὐτοῦ]], Δημ. 797. 19· οὕτω πιθανῶς ὁ Meineke ἔδει νὰ διατηρήσῃ τὸ ὑπειπὼν ἐν Φιλεταίρ. «Ἀσκληπ.» 1, [[ἔνθα]] ἐξέδωκεν: ἐπειπών. 4) [[προτείνω]] ἢ ὑποδηλῶ ἐξήγησίν τινα, ἐξηγοῦμαι, [[ἑρμηνεύω]], ὥστ’... ἄν... ὑπείποις Σοφοκλ. Αἴ. 213· οὑτωσί πως ὑπειπόντα τὸ τοῦ Πιττακοῦ Πλάτ. Πρωτ. 343Ε.

}}