poblicus

From LSJ

Ἥδιστόν ἐστιν εὐτυχοῦντα νοῦν ἔχειν → Dulcissimum prudentia inter prospera → Erfreulich ist, wenn man im Glück Vernunft besitzt

Menander, Monostichoi, 207

Latin > French (Gaffiot 2016)

pōblĭcus, v. publicus.

Latin > German (Georges)

poblicus, a, um, s. publicus.