utibilis
ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν → love your neighbor as yourself, thou shalt love thy neighbour as thyself, love thy neighbour as thyself
Latin > English (Lewis & Short)
ūtĭbĭlis: e, adj. utor,
I that can be used, fit, appropriate, useful, serviceable (colloq. and ante-class.): non utibilis hic locus factis tuis, Plaut. Merc. 5, 4, 45: servi eris, id. Most. 4, 1, 2; id. Men. 5, 6, 23: ad rem utibile, id. Mil. 3, 1, 19; cf. id. Trin. 3, 3, 19: quid minus utibile fuit quam hoc ulcus tangere? Ter. Phorm. 4, 4, 10: neque aqua utibilis reperta, Auct. Itin. Alex. 37.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ūtĭbĭlĭs,¹⁶ e (utor), qui peut servir, utile, avantageux : Pl. Merc. 1005 ; Mil. 613 ; Most. 859 ; Ter. Phorm. 690.
Latin > German (Georges)
ūtibilis, e (utor), brauchbar, dienlich, nützlich, quid minus utibile fuit quam hoc ulcus tangere, Ter. Phorm. 690: vide si hoc utibile magis atque in rem deputas, Plaut. trin. 748: non utibilest hic locus, factis tuis, arbitri ut sint qui praetereant per vias, Plaut. merc. 1005: neque aqua utibilis reperta, Auct. itin. Alex. 37 (85). – m. Dat., hi (servi) solent esse eris utibiles, Plaut. most. 859. – m. ad u. Akk., magis esse ad rem utibile non potest, Plaut. mil. 613.
