ευθηνώ

Greek Monolingual

εὐθηνῶ, -έω (Α)
ακμάζω, ευδοκιμώ, ευημερώ (α. «οἱ οἶκοι αὐτῶν εὐθηνοῦσι», ΠΔ
β. «Αἴγυπτος καρποῖς ἀφθόνοις εὐθηνεῖτο»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλλ. τ. του ευθενώ].