ευκίων

Greek Monolingual

εὐκίων, -ονος, -ον (Α)
αυτός που έχει ωραίους κίονες («εὐκίονες ἦσαν αὐλαὶ θεῶν», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κίων «κολόνα»].