Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
οἰστῶς: Ἐπίρρ. τοῦ οἰστός, ἀνεκτῶς, Πολυδ. Γ΄, 131, ὃς ἀποδοκιμάζει τὸ ἐπίρρ. τοῦτο.
