συμβολικῶς

Τὸν εὖ ποιοῦνθ' (εὐποροῦνθ') ἕκαστος ἡδέως ὁρᾷ → Den, der ihm wohltut, freut ein jeder sich zu sehn

Menander, Monostichoi, 501

French (Bailly abrégé)

adv.
d'une manière allégorique;
Cp. συμβολικώτερον.
Étymologie: συμβολικός.

συμβολικῶς:
1 с помощью жестов, знаками (φράζειν Plut.);
2 символически, в качестве символа: ἐπὶ τοῦ μνήματος ἐπῆν Σειρὴν σ. Plut. на памятнике было символическое изображение Сирены.