υπερεκχείλιση

οὐ γὰρ πράξιν ἀγαθὴν, ἀλλὰ καὶ εὖ ποεῖν αὐτὴν → it does not suffice to do good–one must do it well

Greek Monolingual

η, Ν
υπέρμετρο ξεχείλισμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ- + εκχείλιση. Η λ., στον λόγιο τ. ὑπερεκχείλισις, μαρτυρείται από το 1869 στον Αν. Γούδα].