χρυσῖτις
From LSJ
Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr
French (Bailly abrégé)
ίτιδος
adj. f.
qui contient de l'or.
Étymologie: χρυσός.
Russian (Dvoretsky)
χρῡσῖτις: ῐδος adj. f золотая, золотоносная (ψάμμος Her.).
ῐδος ἡ
1 золотой песок Plut.;
2 Arst. = χρυσοκόμη.
German (Pape)
fem. zu χρυσίτης.
