View source for ὀδύρομαι

{{LSJ1
|Full diacritics=ὀδύρομαι
|Medium diacritics=ὀδύρομαι
|Low diacritics=οδύρομαι
|Capitals=ΟΔΥΡΟΜΑΙ
|Transliteration A=odýromai
|Transliteration B=odyromai
|Transliteration C=odyromai
|Beta Code=o)du/romai
|Definition=[ῡ], mostly used in pres. and impf., Ep. impf. [[ὀδύρετο]], [[ὀδύροντο]] (without augm.), Ion. <span class="sense"><span class="bld">A</span> ὀδυρέσκετο <span class="bibl">Hdt.3.119</span> : fut. ὀδῠροῦμαι <span class="bibl">D.21.186</span>, and prob. l. <span class="bibl">Isoc.18.35</span> : aor. ὠδῡράμην <span class="bibl">Id.12.9</span>, <span class="bibl">Theoc.1.75</span> (cf. [[ἀνοδύρομαι]]); part. ὀδῡράμενος <span class="bibl">Il. 24.48</span> : aor. Pass. κατ-ωδύρθην Plu.2.117f.—In Trag. the form δύρομαι is required by the metre in <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>273</span>, <span class="bibl"><span class="title">Pers.</span>582</span> (lyr.), <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span> 1218</span> (lyr., <b class="b3">ὀδ-</b> codd.), <span class="bibl">E.<span class="title">Hec.</span>740</span>, <span class="bibl"><span class="title">Med.</span>159</span> (lyr., <b class="b3">ὀδ-</b> codd.), and prob. in <span class="bibl">Id.<span class="title">Andr.</span>397</span>, v. infr. <span class="bibl">4</span>; in <span class="bibl">Id.<span class="title">Ph.</span>1762</span>, <span class="bibl">Apollod.Com.8</span>, [[ὀδύρομαι]] is necessary; elsewh. either form is possible :—[[lament]], [[bewail]], a person or thing : </span><span class="sense"><span class="bld">1</span> c. acc. pers., ὀδυρομένη φίλα τέκνα <span class="bibl">Il.2.315</span>; Ἕκτορα δάκρυ χέοντες ὀδύροντο <span class="bibl">24.714</span>, cf. <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>1439</span>, <span class="bibl"><span class="title">Ant.</span> 693</span> : less freq. c. acc. rei, <b class="b3">ὁ δ' ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν</b> [[mourned for]] it, i.e. for the want of it, <span class="bibl">Od.13.219</span>; so νόστον ὀ. <span class="bibl">5.153</span>, <span class="bibl">13.379</span>; προπηλακίσεις <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>329b</span>; δυστυχίας <span class="bibl">Isoc.4.169</span>; πάθη <span class="bibl">D.18.41</span>; οὐκ ὠδύραντο . . τὴν προκαταστροφήν <span class="bibl">Epicur.<span class="title">Sent.</span>40</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> c. gen. pers., <b class="b2">mourn for, for the sake of . .</b>, ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀ. <span class="bibl">Il.23.222</span>, cf. <span class="bibl">22.424</span>, <span class="bibl">Od.4.104</span>, etc.; ὑπέρ τινος <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>387d</span>; ἐπὶ πᾶσι <span class="bibl">Arist.<span class="title">VV</span>1251b21</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">3</span> <b class="b3">ὀ. τινί</b> [[wail]] or [[lament to]] or [[before]], ἐξελθὼν λαιοῖσιν ὀ. <span class="bibl">Od.4.740</span>; <b class="b3">ἀλλήλοισιν ὀδύρονται</b> [[wail aloud]] one to another, <span class="bibl">Il.2.290</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">4</span> abs., [[wail]], [[mourn]], freq. in Hom., in part., -όμενος στεναχίζω <span class="bibl">Od.9.13</span>; στοναχῇ τε γόῳ τε ἧσται ὀ. <span class="bibl">16.145</span>; ὀ. κατὰ θυμόν <span class="bibl">18.203</span>; <b class="b3">τίταῦτ' ὀδύρομαι</b>; why [[mourn I]] thus? <span class="bibl">E.<span class="title">Andr.</span>397</span> (where Pors. restores <b class="b3">ταῦτα δύρομαι</b> for the caesura); θρηνοῦντός τε μου καὶ ὀδυρομένου <span class="bibl">Pl. <span class="title">Ap.</span>38d</span>, cf. Phld.<span class="title">Rh.</span>1.381 S., etc.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0295.png Seite 295]] (verwandt mit δύη, [[ὀδύνη]]?), – 1) [[wehklagen]], jammern, trauern; absolut, στοναχῇ τε γόῳ τε, Od. 16, 145, ὀδυρόμενος [[στεναχίζω]], 9, 13 u. öfter; – τινός, um Einen, um Etwas, ὀδύρεαι [[ἔνδοθι]] θυμῷ Ἀργείων, Od. 8, 577, τῶν πάντων οὐ τόσσον [[ὀδύρομαι]] –, ὡς ἑνός, Il. 22, 424, vgl. 23, 222 Od. 4, 104. 819; auch [[ἀμφί]] τινα, 11, 486; aber τινί ist = Einem Etwas vorklagen, 4, 740, ἀλλήλοισιν, sich gegenseitig vorklagen, Il. 2, 290; [[οὔτε]] κλαίειν οὔτ' ὀδύρεσθαι πρέπει, Aesch. Spt. 638; Soph. Ai. 320. – 2) trans., [[beklagen]], beweinen, τινά, Il. 24, 740 u. öfter; auch πατρίδα γαῖαν, um das Vaterland trauern, sich mit Betrübniß nach der Heimath sehnen, Od. 13, 219, σὸν ἀεὶ νόστον ὀδυρομένη, ib. 379, wie 5, 113, aus Sehnsucht nach der Heimkehr trauern; χειμῶνα, Aesch. Prom. 845; τὴν παῖδα ταύτην οἷ' ὀδύρεται [[πόλις]], Soph. Ant. 689; τί ταὖτα θρηνῶ καὶ [[μάτην]] [[ὀδύρομαι]]; Eur. Phoen. 1762, öfter, und in Prosa, Plat. Rep. III, 329 b; auch [[ὑπέρ]] τινος ὡς δεινόν τι πεπονθότος, ib. 387, l; καὶ θρηνεῖν, Apol. 38 d; καὶ κλαίειν, Rep. III, 388, d; u. so bei den Folgdn; τὰ [[παιδία]] ὀδυρεῖται καὶ πολλοὺς λόγους καὶ ταπεινοὺς ἐρεῖ, Dem. 21, 186. von der gewöhnlichen Art der Redner, das Mitleid der Richter zu erregen; τί σεαυτὸν ὀδύρῃ, Luc. Mort. D. 17, 1. – Die kürzere Form [[δύρομαι]]. haben die Tragg., τὰ μὲν παρόντα μὴ δύρεσθ' ἄχη, Aesch. Prom. 271; Pers. 574; Soph. O. R. 1218, nach Porson's Emend.; vgl. Porson Eur. Hec. 734; einzeln auch sp. D.
}}
{{ls
|lstext='''ὀδύρομαι''': [ῠ], ἀποθ., τὸ πλεῖστον ἐν χρήσει κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατ., Ἐπικ. παρατ. ὀδύρετο, ὀδύροντο ([[ἄνευ]] αὐξήσ.), Ἰων. ὀδυρέσκετο Ἡρόδ. 3. 119· μέλλ. ὀδῠροῦμαι Δημ. 574. 24, καὶ πιθ. γραφ. παρ’ Ἰσοκρ. 377Ε· ἀόρ. ὠδῡράμην ὁ αὐτ. 234C, Θεόκρ. 1. 75 (πρβλ. [[ἀνοδύρομαι]]), μετοχ. ὀδυράμενος Ἰλ. Ω. 48· παθ. ἀόρ. κατωδύρθην Πλούτ. 2. 117Ε. ― Παρὰ Τραγ. τὸν τύπον [[δύρομαι]] ἀπαιτεῖ τὸ [[μέτρον]] ἐν Αἰσχύλ. Πρ. 271, 582, Σοφ. Ο. Τ. 1218, Εὐρ. Ἑκ. 740, Μηδ. 157, καὶ πιθ. ἐν Ἀνδρ. 397, ἴδε κατωτ. 4· ἐν Εὐρ. Φοιν. 1762, [[ὀδύρομαι]] [[εἶναι]] [[ἀναγκαῖον]] ὡς ἐν Ἀπολλοδώρου «Λακαίνῃ» 2· ἀλλαχοῦ [[ἑκάτερος]] [[τύπος]] [[εἶναι]] [[δυνατός]]. ― (Ἡ [[ῥίζα]] [[εἶναι]] [[ἀμφίβολος]]). Θρηνῶ, [[κλαίω]], πενθῶ διά τι [[πρόσωπον]] ἢ [[πρᾶγμα]], Ὅμ. κ. Τραγ. ― Συντάσσ. 1) μετ’ αἰτ. προσ., [[συχνάκις]] παρ’ Ὁμήρῳ, ὀδυρομένη φίλα τέκνα Ἰλ. Β. 315· Ἕκτορα δακρυχέοντες ὀδύροντο Ω. 714, οὕτω Σοφ. Ο. Κ. 1439, Ἀντ. 693· σπανιώτερον μετ’ αἰτ. πράγμ., ὁ δ’ ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν, ἐθλίβετο, ἐθρήνει διὰ τὴν πατρίδα του, δηλ. διὰ τὴν στέρησιν αὐτῆς, Ὀδ. Ν. 219· οὕτω, νόστον ὀδυρομένη Ε. 153., Ν. 379· οὕτω παρ’ Ἀττ., Πλάτ. Πολ. 329Β, Ἰσοκρ. 76Β, Δημ. 239. 24. 2) μετὰ γεν. προσ., θρηνῶ διά τινα, [[χάριν]] τινός, ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδ. Ἰλ. Ψ. 222, πρβλ. Χ. 424, Ὀδ. Δ. 104, κτλ.· ― οὕτω καί, ἀμφ’ ἔμ’ ὀδυρόμενοι Ὀδ. Κ. 486· ὑπέρ τινος Πλάτ. Πολ. 387D· ἐπί τινι Ἀριστ. π. Ἀρετ. κ. Κακ. 7. 5. 3) ὀδ. τινι, θρηνῶ [[πρός]] τινα ἢ ἐνώπιόν τινος, ἐξελθὼν λαοῖσιν ὀδ. Ὀδ. Δ. 740· ἀλλήλοισιν ὀδύρονται, θρηνοῦσι μεγαλοφώνως πρὸς ἀλλήλους, Ἰλ. Β. 290. 4) ἀπολ., θρηνῶ, πενθῶ, συχν. παρ’ Ὁμ., κατὰ μετοχ., ὀδυρόμενος [[στεναχίζω]] Ὀδ. Ι. 13· στοναχῇ τε γόῳ τε ἧσται ὀδ. Π. 145· ὀδ. κατὰ θυμὸν Σ. 203· ― οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ., τί ταῦτ’ [[ὀδύρομαι]]· διὰ τί ἐγὼ οὕτω πενθῶ; Εὐρ. Ἀνδρ. 397 ([[ἔνθα]] ὁ Πόρσ. διορθοῖ [[ταῦτα]] [[δύρομαι]], διὰ τὴν τμῆσιν, ἴδε εἰς Ἑκ. 734, προοίμ. xxvi)· θρηνοῦντός τέ μου καὶ ὀδυρομένου Πλάτ. Ἀπολ. 38D, κτλ.
}}
{{bailly
|btext=<i>impf.</i> ὠδυρόμην, <i>f.</i> ὀδυροῦμαι, <i>ao.</i> ὠδυράμην, <i>pf. inus.</i><br /><b>1</b> se plaindre, se lamenter : τινος, [[ἀμφί]] τινα, [[ὑπέρ]] τινος, au sujet de qqn <i>ou</i> de qch;<br /><b>2</b> <i>tr.</i> plaindre, déplorer, se lamenter sur : τινα <i>ou</i> [[τι]], sur qqn <i>ou</i> sur qch.<br />'''Étymologie:''' cf. [[ὀδύνη]].
}}
{{Autenrieth
|auten=aor. [[part]]. ὀδῦράμενος: [[grieve]], [[lament]]; abs., or w. causal gen., or trans., τινά or τὶ, α 2, Od. 5.153.
}}
{{grml
|mltxt=(ΑΜ [[ὀδύρομαι]] και, για μετρικούς λόγους, [[δύρομαι]])<br />[[κλαίω]] [[γοερά]], [[θρηνώ]] απαρηγόρητα, [[ολοφύρομαι]], [[ολολύζω]]<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br />[[πενθώ]] («ἵνα μηκέτ' ὀδυρομένη κατὰ θυμὸν αἰῶνα [[φθινύθω]]», <b>Ομ. Οδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το ρ. [[ὀδύρομαι]] (<span style="color: red;"><</span> <i>ὀδυρjομαι</i>) ανάγεται πιθ. στην [[ρίζα]] <i>ed</i>- «[[τρώω]]» (<b>πρβλ.</b> [[ὀδύνη]]), παρεκτεταμένη με [[επίθημα]] σε -r. Στο ρ. [[ὀδύρομαι]] η σημ. της ρίζας <i>ed</i>- «[[τρώω]]» χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δηλώσει το σπαρακτικό [[κλάμα]] (για τη σημασιολογική [[εξέλιξη]] <b>βλ.</b>λ. [[οδύνη]]). Τέλος, ο παρλλ. τ. [[δύρομαι]] έχει σχηματιστεί με σίγηση του αρκτ. άτονου φωνήεντος, αναλογικά [[προς]] το [[μύρομαι]] «[[κλαίω]], [[θρηνώ]]»].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ὀδύρομαι:''' [ῡ], αποθ. [[κυρίως]] σε ενεστ. και παρατ., Επικ. παρατ. <i>ὀδύρετο</i>, <i>ὀδύροντο</i> ([[χωρίς]] [[αύξηση]]), Ιων. [[ὀδυρέσκετο]]· μέλ. <i>ὀδῠροῦμαι</i>, αόρ. αʹ <i>ὠδῡράμην</i> (σε Τραγ. [[τύπος]] [[δύρομαι]], [[χάριν]] μέτρου), [[θρηνώ]], [[ολοφύρομαι]], [[πενθώ]] για·<br /><b class="num">1.</b> με αιτ. προσ., σε Όμηρ., Σοφ.· με αιτ. πράγμ., <i>ὁ δ' ὀδύρετο [[πατρίδα]] γαῖαν</i>, πενθούσε γι' αυτήν, δηλ. [[επειδή]] του έλειπε, σε Ομήρ. Οδ.· ομοίως, <i>νόστον ὀδυρομένη</i>, στο ίδ.<br /><b class="num">2.</b> με γεν. προσ., [[πενθώ]] για κάποιον, για [[χάρη]] κάποιου, σε Όμηρ.·<br /><b class="num">3.</b> με δοτ. προσ., [[ολοφύρομαι]], [[θρηνώ]] για ή ενώπιον άλλων, στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> απόλ., [[ολοφύρομαι]], [[πενθώ]], [[θρηνολογώ]], [[μοιρολογώ]], στον ίδ., Ευρ.
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: v.<br />Meaning: <b class="b2">to wail loudly, to lament, to grieve, to mourn, to bewail</b> (Il.).<br />Other forms: outside the present rare forms, aor. <b class="b3">ὀδύ-ρασθαι</b>. pass. [[ὠδύρθην]], fut. [[ὀδυροῦμαι]].<br />Compounds: Also w. prefix, e.g. <b class="b3">ἀπ-</b>, <b class="b3">κατ-</b>.<br />Derivatives: [[ὀδυρμός]] m. (trag., Pl.), [[ὄδυρμα]] n. (trag.) [[wail]], [[lamentation]], <b class="b3">ὀδύρ-της</b> m. [[who bursts out in lamentations]] (Arist.), <b class="b3">-τικός</b> [[inclined to lament]], [[to wail]] (Arist., J. Plu.).<br />Origin: IE [Indo-European]X [probably] [289] <b class="b2">*h₃dur-</b> [[pain]]<br />Etymology: Perhaps a denominative yot-present to the with the <b class="b3">ν-</b>stem in [[ὀδύνη]] (s. d.) alternating <b class="b3">ρ-</b>stem, so prop. [[feel pain]]. As rhime to [[μύρομαι]] arose [[δύρομαι]] (s. v.). Frisk Etyma. Armen. 12 (after Debrunner IF 21, 206).
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[the Trag. use a [[form]] [[δύρομαι]] [[when]] required by the [[metre]].] [Dep., [[mostly]] in pres. and impf.,]<br />to [[lament]], [[bewail]], [[mourn]] for:<br /><b class="num">1.</b> c. acc. pers., Hom., Soph.; c. acc. rei, ὁ δ' ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν mourned for it, i. e. for the [[want]] of it, Od.; so, νόστον ὀδυρομένη Od.<br /><b class="num">2.</b> c. gen. pers. to [[mourn]] for, for the [[sake]] of, Hom.<br /><b class="num">3.</b> c. dat. pers. to [[wail]] or [[lament]] to or [[before]] others, Hom.<br /><b class="num">4.</b> absol. to [[wail]], [[mourn]], Hom., Eur.
}}
{{FriskDe
|ftr='''ὀδύρομαι''': {odúromai}<br />'''Forms''': dazu seltene außerpräsentische Formen, Aor. ὀδύρασθαι. Pass. ὠδύρθην, Fut. ὀδυροῦμαι,<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[laut klagen]], [[jammern]], [[trauern]], [[beklagen]], [[bejammern]] (seit Il.).<br />'''Composita''' : auch m. Präfix, z.B. ἀπ-, κατ-,<br />'''Derivative''': Davon [[ὀδυρμός]] m. (Trag., Pl. u.a.), [[ὄδυρμα]] n. (Trag.) [[Klage]], [[Jammer]], [[ὀδύρτης]] m. [[der in Klage ausbricht]] (Arist.), -τικός [[zum Klagen]], [[Jammern geneigt]] (Arist., J. Plu.).<br />'''Etymology''' : Denominatives Jotpräsens zu dem mit dem ν-Stamm in [[ὀδύνη]] (s. d.) alternierenden ρ-Stamm, somit eig. [[Schmerz]], [[Qual empfinden]]. Als Reimwort zu [[μύρομαι]] entstand daraus [[δύρομαι]] (s. d.). Frisk Etyma. Armen. 12 (nach Debrunner lF 21, 206).<br />'''Page''' 2,351
}}