View source for τίς

{{LSJ2
|Full diacritics=τίς
|Medium diacritics=τίς
|Low diacritics=τις
|Capitals=ΤΙΣ
|Transliteration A=tís
|Transliteration B=tis
|Transliteration C=tis
|Beta Code=ti/s
|Definition=[[τις]], [[τι]], Indef. Pron. any one, any thing, enclitic through all cases (for exceptions v. infr.):—but [[τίς]]; [[τί]]; Interrog. Pron. [[who]]? [[what]]?, oxyt. in the monosyll. cases, parox. in the others:—Dialectal forms: Cypr. si-se σις ICS217.10, al.; perh. acc. pl. si-na-se σινας ICS10a.4; Arc. σις (with for σ) IG5(2).262.25 (Mantinea, v B.C.); Thess. κις ib. 9(2).515.12 (Larissa), 1226.4, 1229.27 (Phalanna), pl. κινες ib. 517.41 (Larissa), neut. [[κι]] in [[διεκί]], [[ποκκί]] (qq.v.); neut.pl.Dor. [[σά]], Boeot. [[τά]], Aeol. dat. [[τίῳ]], [[τίοισι]] (v. infr. B). (I.-E. qu̯i-, cf. Lat. [[quis]], [[quid]], etc. for [[σά]], [[τά]], v. [[ἄσσα]], [[σά μάν]]; with [[τέο]] (v. infr. B) cf. OSlav. gen. česo)<br><b class="num">A.</b> Indef. Pron. [[τις]], [[τι]], gen. Ion. τεο Od.16.305, Hdt.1.58; more freq. τευ Il.2.3.388, al., Hdt.4.30, al., Meliss.7, etc.; Trag. and Att. του A.Pr.21, Ar.Ach.329, Th.1.70, etc. (sts. fem., S.Aj.290,OT1107 (lyr.), E.Hec.370, etc.); του is rare after 300 B.C., never in [[LXX]] or NT, but found in IG12(5).798.17 (Tenos, iii B.C.), PCair.Zen.250.6, 647.23 (iii B.C.), Plb.3.23.3, revived by the Atticists, D.H.8.29, Plu.Fab.20, etc. τινος Pi.P.2.90, IG12.16.17, 65.41, A.Eu.5, Ch.102, S.Ant.698,al., Hdt.2.109, al. (Rh.Mus.72.483), etc.; dat.Ion. τεῳ Il.16.227, Od.11.502, Hdt.2.48, 5.86; Trag. and Att. τῳ (also in Hom., Il.1.299, 12.328, Od.13.308, 20.297, al., always in masc.) A.Th.1045, IG12.39.54, D.S.18.45; as fem., A.Th.472, S.OT80, etc.; τινι (Hom. in the form οὔ τινι Il.17.68, Od.14.96) Pi.O.9.26, al., B.17.12, Hdt.1.114 (elsewhere fem., 2.62, 3.69, 83, 4.113), A.Th.1041, S.Aj.443, 495, etc.; acc. τινα Il.1.62, 5.761, etc., neut. τι 2.122, etc.: dual τινε Od.4.26, Pl.Sph.237d, Prm.143c, 149e: pl. τινες (Hom. only in οὔ τινες Od.6.279, 17.587 and οἵτινες (v. ὅστις)); Dor. τινεν SIG527.127 (Drerus, iii B.C.); nom. and acc. neut. τινα (ὅτινα Il.22.450), never in Trag., Ar., Th., or Hdt., [[falsa lectio|f.l.]] in Isoc.4.74, first in Pl.Chrm.163d, Ep.325a, D.47.63, Hyp.Ath.19,Alex.110, Sotad.Com.1.22, Arist.EN1094a5, IG42(1).121.35 (Epid. iv B.C.), etc.; ἄσσα (q.v.) Od.19.218, never in Trag. or Hdt.; Att. ἄττα first in Th.1.113, 2.100, Ar.Ra.173, al., Pl.R.400a, etc., never in LXX, Plb., D.S., Str., revived by the Atticists, D.H.Comp.3, etc.; gen. Ion. τεων Hdt.2.175, 5.57, τεῶν cj. for γε ῶν in 4.76; τινων not in Hdt., first in Ar.Eq.977 (lyr.); dat. τισι, τισιν, first in Hdt.9.113, X.Ath.1.18; N.-W. Dor. τινοις GDI1409.5 (Delph., iii B.C.); Ion. τεοισι Hdt.8.113, 9.27 (for τεοις and τεον v. τεός); acc. τινας Il.15.735, Od.11.371 (also in οὕστίας, ὅτινας, v. ὅστις), etc.; neut. τινα (v. supr.):—any one, any thing, some one, some thing; and as Adj. any, some, and serving as the Indef. Art. a, an; θεός νύ τίς ἐστι κοτήεις Il.5.191; καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν Od.9.142; οὐδέ τις αὐτὸν ἠείδη δμώων ib. 205; ἤ τι ὀϊσάμενος, ἢ .. ib. 339; μή τίς μοι ὑποδείσας ἀναδύη ib. 377, cf. 405–410; εἴ τινά που μετʼ ὄεσσι λάβοι ib. 418, cf. 421, al.; τις θεός construed as if τις θεῶν, 19.40, cf. 11.502, IG12.94.19, E.Hel.1039.<br><b class="num">II. special usages:</b><br><b class="num">1</b>some one (of many), i.e. many a one, ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Il.7.201, etc.: sts. with meiosis, implying all or men, 13.638, Od.3.224; so in Prose, Hdt.5.49 fin., Th.2.37, etc.<br><b class="num">2. </b>any one concerned, every one, εὖ μέν τις δόρυ θηξάσθω Il.2.382; ἀλλά τις αὐτὸς ἴτω let every man come himself, 17.254; ἵνα τις στυγέῃσι καὶ ἄλλος 8.515, cf. 16.209, 17.227, al. so in Trag. and Att., even with the imper., τοῦτό τις .. ἴστω S.Aj.417 (lyr.), cf. E.Ba.346, Ar.Av.1187; ἀγορεύω τινὶ ἐμὲ μὴ βασανίζειν Id.Ra.628; τοὺς ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν that every man should himself chastise his own allies, Th.1.40, cf. 6.77; ὅ τί τις ἐδύνατο Id.7.75; ἄμεινόν τινος better than any others, D.21.66, cf. 19.35:—this is more fully expressed by adding other pronominal words, τις ἕκαστος Od.9.65, Th.6.31, etc.; πᾶς τις A.Ag.1205, Hdt.6.80, Th.8.94, etc.; ἅπας τις Hdt.3.113, etc.; οὐδέν τι μᾶλλον Id.4.118. In these senses, τις is freq. combined with pl. words, οἱ κακοὶ .. οὐκ ἴσασι, πρίν τις ἐκβάλῃ, for πρὶν ἐκβάλωσι, S.Aj.965; οἷς ἂν ἐπίω, ἧσσόν τις πρόσεισι, for ἧσσον προσίασι, Th.4.85; ἐτόλμα τις .., ὁρῶντες Id.2.53, cf. 7.75; esp. after εἴ or ἤν τις, X.Mem.1.2.62, al.<br><b class="num">3. </b>in reference to a definite person, whom one wishes to avoid naming, οὐκ ἔφασαν ἰέναι, ἐὰν μή τις χρήματα διδῷ (i.e. Cyrus) Id.An.1.4.12, cf. Ar.Ra.552, Theoc.5.122; so also euphemism for something bad, ἤν τι ποιῶμεν Th.2.47; ἂν οὗτός τι πάωῃ D.4.11: hence for the 1st or 2nd pers. Pron., ἅ τινʼ οὐ πείσεσθαι ὀΐω Il.1.289, cf. S.Ant.751; ποῖ τις τρέψεται; for ποῖ τρέψομαι; Ar.Th.603,cf. S.Aj.245 (lyr.), 1138, Th.4.59, X.An.3.4.40, 5.7.31, etc.<br><b class="num">4. </b>indefinitely, where we say they, French on, sts. with an ironical force, φοβεῖταί τις A.Ch.59 (lyr.); μισεῖ τις ἐκεῖνον D.4.8; as voc., τὸν Πλοῦτον ἔξω τις κάλει call P. out, somebody, Ar.Pl.1196.<br><b class="num">5. </b>τις, τι may be opposed, expressly or by implication, to οὐδείς, οὐδέν, and mean somebody, something, by meiosis for some great one, some great thing, ηὔχεις τις εἶναι you boasted that you were somebody, E.El.939; εἰσὶν ὅμως τινὲς οἱ εὐδοκιμοῦντες Arist.Pol.1293b13; τὸ δοκεῖν τινʼ εἶναι Men.156; τὸ δοκεῖν τινὲς εἶναι D.21.213; ὡς σὲ μὲν ἐν τῇ πόλει δεῖ τινὰ φαίνεσθαι, τὴν πὸλιν δʼ ἐν τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς ἀξίαν εἶναι Id.10.71; κἠγών τις φαίνομαι ἦμεν after all I too am somebody, Theoc.11.79, cf. Act.Ap.5.36; also in neut., οἴονταί τι εἶναι ὄντες οὐδενὸς ἄξιοι Pl.Ap.41e, cf. Phd.63c, Phdr.243a, Euthd.303c, etc.:—so τι λέγειν to be near the mark, opp. οὐδὲν λέγειν, Id.Prt.339c, R.329e, Phdr.260a, etc.; ἵνα καὶ εἰδῶμεν εἴ τι ὅδε λέγει Id.Cra.407e; οἴεσθέ τι ποιεῖν, οὐδὲν ποιοῦντες Id.Smp.173c.<br><b class="num">b. </b>τις is sts. opp. to another word, ἀελλοπόδων μέν τινʼ εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαί .., τέρπεται δὲ καί τις .. Pi.Fr.221; τισὶ τῶν πολιτῶν ἀποροῦσι συνεξέδωκε θυγατέρας .., τοὺς δʼ ἐλύσατο ἐκ τῶν πολεμίων Lys.19.59; μίρος μέν τι σιδήρου, μέρος δέ τι ὀστράκινον LXXDa.2.33 (more freq. with the Article, v. infr. 10c); ἔστιν οὖν οὐ πᾶν τὸ ταχύ, ἀλλά τι (sic codd. BT) αὐτοῦ ἀγαστόν Pl.Cra.412c; ἀναγκαῖον ἤτοι πᾶσι τοῖς πολίταις ἀποδίδοσθαι πάσας ταύτας τὰς κρίσεις ἢ τισὶ πάσας .. ἢ τινὰς μὲν αὐτῶν πᾶσι τινὰς δὲ τισίν Arist.Pol.1298a9, cf. 1277a23; τὸ μεῖζον τοῦθʼ ὅπερ ἐστὶν ἑτέρου λέγεται· τινὸς γὰρ λέγεται μεῖζον greater than something, Id.Cat.6a38; τὸ πρώτως ὂν καὶ οὐ τὶ ὂν ἀλλʼ ὂν ἁπλῶς Id.Metaph.1028a30; πότερον τῷ τυχόντι ἢ τισίν; Id.Pol.1269a26.<br><b class="num">6. </b>with pr. names τις commonly signifies one named so-and-so, ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δάρης Il.5.9, cf. X.An.3.1.4, etc.; with a sense of contempt, Θερσίτης τις ἦν there was one Thersites, S.Ph.442.<br><b class="num">b. </b>one of the same sort, converting the pr. name into an appellative, ἤ τις Ἀπόλλων ἢ Πάν an Apollo or a Pan, A.Ag.55 (anap.); [πόλιες] ταὶ μέλονται πρός τινος ἢ Διὸς ἢ γλαυκᾶς Ἀθάνας Lyr. in PVat.11vxi 7; Σκύλλαν τινά A.Ag.1233, cf. Ar.V.181, Ar.Av.512, Ra.912: so also ὥς τις ἥλιος A.Ag.288; ἰσθμόν τινʼAr.Th.647.<br><b class="num">7. </b>with Adjs. τις combines to express the idea of a Subst. used as predicate ὥς τις θαρσαλέος καὶ ἀναιδής ἐσσι προΐκτης a bold and impudent beggar, Od.17.449, cf. 18.382, 20.140, Il.3.220; ἐγώ τις, ὡς ἔοικε, δνσμαθής a dullard, Pl.R.358a, cf. Prt.340e; φόβου πλέα τις εἶ a coward, A.Pr.696, cf. Th.979 (lyr.), Ag.1140 (lyr.); ὡς ταχεῖά τις .. χάρις διαρρεῖ in what swift fashion (= ταχέως πως), S.Aj.1266, cf. OT618, Hdt.4.198; δεινόν τι ποιεύμενος thinking it a terrible thing Id.3.155, 5.33.<br><b class="num">8. </b>with numerals and Adjs. expressing number, size, or the like, εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ .. ἔστω some one man, Il.1.144; ἕνα τινʼ ἂν καθεῖσεν Ar.Ra.911; δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι Od.15.83; τινὰ μίαν νύκτα Th.6.61; προσκαλεσάμενός τινας δύο τῶν ἑκατονταρχῶν Act.Ap.23.23; sts. the τις softens the definiteness of the numeral, ἐπτά τινες some seven, or so, Th.7.34; ἐς διακοσίους τινάς Id.3.111, cf. 7.87, 8.21; so without an actual numeral, ἡμέρας τινάς some days, i.e. several, Id.3.52; στρατῷ τινι of a certain amount, considerable, Id.8.3; ἐνιαυτόν τινα a year or so, Id.3.68; so οὐ πολλοί τινες, τινὲς οὐ πολλοί, A.Pers.510, Th.6.94, etc.; ὀλίγοι τινές or τινὲς ὀλίγοι Id.2.17, 3.7; οὔ τινα πολλὸν χρόνον no very long time, Hdt.5.48; τις στρατιὰ οὐ πολλή Th.6.61; so also ὅσσος τις χρυσός what a store of gold, Od.1.45, cf. Hdt.1.193, 2.18, etc.; κόσοι τινές Id.7.234; πηλίκαι τινὲς τιμωρίαι Isoc.20.3; πολλὸς γάρ τις ἔκειτο Il.7.156; ἐκ πολλοὺ τευ χρόνου Hdt.2.58.<br><b class="num">9. </b>with Pronominal words, ἀλλά τί μοι τόδε θυμὸς .. μερμηρίζει something, namely this Od.20.38, cf. 380; οἷός τις what sort of a man, Il.5.638 (dub.l.), cf. Od.9.348, 20.377, Pl.Prt.313a, etc.; ποῖός τις S.Ant.42, OC1163, Hdt.3.34, X.An.7.6.24, etc.; ὁποῖός τις Id.Cyr.2.2.2, al.; εὐτυχίη τις τοιήδε Hdt.3.139, cf. X.Mem.1.1.1, etc.; τοιοῦτός τις Id.An.5.8.7.<br><b class="num">10. </b>with the article,<br><b class="num">a. </b>when a noun with the Art. is in appos. with τις, as ὅταν δʼ ὁ κύριος παρῇ τις when the person in authority, whoever he be, is here, S.OC289; τοὺς αὐτοέντας .. τιμωρεῖν τινας ([[varia lectio|v.l.]] τινα) Id.OT107.<br><b class="num">b. </b>in Philosophic writers, τις is added to the Art. to show that the Art. is used to denote a particular individual who is not specified in the general formula, although he would be in the particular case, ὁ τὶς ἄνθρωπος the individual man (whoever he may be), this or that man, opp. ἄνθρωπος (man in general), ὁ τὶς ἵππος, ἡ τὶς γραμμτική, Arist.Cat.1b4, 8; τὸ τὶ μέγεθος, opp. ὅλως τὸ μέγεθος, Id.Pol.1283a4, cf. S.E.P.2.223; but in ἑνὸς γὰρ τό γε τὶ φήσεις σημεῖον εἶναι Pl.Sph.237d, the Art. is used as in ll.cc. s.v. ὁ, ἡ, τό, B 1.5: later ὅ τις (or ὁ τὶς) much like ὁ δεῖνα, δεῦρο ὅ τις θεός, ὄφθητί μοι in a general formula of invocation, PMag.Par.1.236; αἴρω δε, ἥ τις βοτάνη ib. 287; εἰς τήν τινα κρείαν (leg. χρείαν) ib. 289.<br><b class="num">c. </b>freq. in opposed clauses, ὁ μέν τις .., ὁ δὲ .. E.Med.1141, Hec.624, Pl.Phd.99b, etc.; ὁ μέν τις .., ἄλλος δὲ .. E.IT1407; ὁ μὲν .., ὁ δέ τις .. X.Cyr.1.4.15: pl., οἱ μέν τινες .., οἱ δὲ .. Hdt.1.127, cf. Th.2.91; οἱ μέν τινες .., οἱ δὲ .., οἱ δέ τινες X.Cyr.3.2.10, etc.; οἱ μὲν .., οἱ δέ τινες .. ib. 1.26, etc.: also combined with other alternative words, ὁ μέν τις .., ὁ δέτις .., ἕτερος δέ τις .. Id.Smp.2.6; ὁ μὲν .., ἕτερος δέ τις .., ὁ δὲ .., etc., Ar.Pl.162 sq.: also in neut., τὸ μέν τι .., τὸ δέ τι .. Pl.Ep.358a; τὸ μέν τι .., τὸ δὲ .. Hdt.3.40; in adverb. sense, τὸ μὲν .., τὸ δέ τι .. partly .., partly .., Plb.1.73.4; and τι remains unaltered even when the Art. is pl., τὰ μέν τι μαχόμενοι, τὰ δὲ καὶ ἀναπαυόμενοι X.An.4.1.14, cf. HG7.146; also τὸ δέ τι .. but in some measure .., without τὸ μέν preceding, Th.1.107, cf. 118, 7.48.<br><b class="num">d. </b>later τις is used as in b supr. but without the Art., γράψον .. ὅτι τι καί τι εἴληφας that you have received such and such things, POxy.937.22 (iii A.D.); κληρονόμους καταλείπω τὴν θυγατέρα μού τινα καὶ τὸν σύντροφον αὐτῆς τινα καί τινα ib. 1034.2 (ii A.D.); τίς τινι χαίρειν A to B greeting (in a draft letter), ib. 509 (ii A.D.).<br><b class="num">11. </b>the neut. τι is used,<br><b class="num">a. </b>collectively, ἦν τι καὶ ἐν ταῖς Συρακούσαις there was a party .., Th.7.48; so perh. τῶν ἄλλων οὔ πέρ τι πεφυγμἔνον ἐστʼ Ἀφροδίτην, οὔτε θεῦν, οὔτʼ ἀνθρώπων no class, h.Ven.34 (but masc. τις in h.Merc.143).<br><b class="num">b. </b>euphemism for something bad, v. supr. 3.<br><b class="num">c. </b>joined with Verbs, somewhat, in any degree, at all, ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι Il.5.421; παρεθάρρυνέ τι αὐτούς X.HG6.4.7, etc.: with Adjs. or Adverbs, οὕτω δή τι ἰσχυραί, οὕτω δή τι πολύγονον, etc., Hdt.3.12, 108, cf. 4.52; so also ὀλίγον τι ἧσσον Od.15.365; οὐδέ τι μᾶλλον Hdt.6.123, etc.; ἧσσόν τι Th.3.75, etc.; οὐ πάνυ τι, πολύ τι, σχεδόν τι, v. [[πάνυ]] I. 3, πολύς III. 1a, 2a, σχεδόν IV; also in conjunction with οὐδέν, μηδέν, οὐδέν τι πάντως Hdt.6.3; οὐδέν, μηδέν τι μᾶλλον, E.Alc.522, S.Aj.280; μηδέν τι λίαν E.Andr.1234:—also καί τι καὶ .. ὑποψίᾳ in part also from suspicion, Th.1.107; καί πού τι καί Pi.O.1.28.<br><b class="num">d. </b>after neg. τί ποτε anything at all, οὐ δύνομαι (sic) τί ποτε πρᾶξαι SB9616r6 (vi A.D.).<br><b class="num">12. </b>τίς τε freq. in Hom., ὡς ὅτε τίς τε Il.3.33, 4.141, v. [[τε]] B.<br><b class="num">13. </b>ἤ τις ἢ οὐδείς few or none, next to none, Hdt.3.14, X.Cyr.7.5.45, D.C.47.5, 48.4; ἤ τι ἢ οὐδέν little or nothing, Pl.Ap.17b; ἢ οὐδεὶς ἤ τις D.C.41.62 ([[si vera lectio|s.v.l.]]).<br><b class="num">14. </b>τις is pleonast. in such phrases as οὐδέν τι or μηδέν τι, v. supr. 11c.<br><b class="num">b. </b>repeated in successive clauses, ὅσα λέγει τις ἢ πράσσειτις ἢ ψέγειν ἔχει S.Ant.689; εἴ τις δύο ἢ καὶ πλέους τις ἡμέρας λογίζεται Id.Tr.944 (where however κἄτι πλείους is prob. cj.), cf. E.Or.1218 (whereas τις is sts. omitted in the first clause, οὔτε φωνὴν οὔτε του μορφὴν βροτῶν A.Pr.21, cf. S.Tr.3): but in E.Andr.734, ἔστι γάρ τις οὐ πρόσω .. πόλις τις, the repetition is pleonastic, as also in A.Supp.57 sq. (lyr., s.v.l.).<br><b class="num">15. </b>τις is sts. omitted, οὐδέ κεν ἔνθα τεόν γε μένος καὶ χεῖρας ὄνοιτο (sc. τις) Il.13.287; ὡς δʼ ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται (sc. τις) φεύγοντα διώκειν 22.199, cf. S.OC1226 (lyr.), Leg.Gort.2.2, X.Smp.5.2, Pl.Grg.456d: τις must often be supplied from what goes before, ib. 478c, Prt.319d.<br><b class="num">b. </b>sts. also τις is omitted before a gen. case which must depend upon it, as ἢ [τις] τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς S.Aj.189 (lyr.); ἢν γαμῇ ποτʼ αὐτὸς ἢ [τις] τῶν ξυγγενῶν Ar.Nu.1128; ἐν τῶν πόλεων IG12.56.14.—Cf. ὅστις, οὔτις, μήτις, ἄλλο τι.<br><b class="num">III. </b>Accentuation and position of τις:<br><b class="num">1. </b>accentuation: τις is normally enclitic, but in certin uses is orthotone, i.e. theoretically oxytone (τίς, τινά, τινές, τινῶν, etc., cf. Choerob.in Theod.1.373 H.) and barytone when followed by another word (τὶς or τις, τινὰ, τινὲς, τινῶν, etc.). According to Sch.D.T.p.240 H. its orthotone accent is τίς (not τὶς), τίνα, τίνες, etc. The orthotone form is used in codd.:<br><b class="num">a. </b>at the beginning of a sentence, τίς ἔνδον ..; is any one within? A.Ch.654 (τὶς cj. Heramnn); τί φημι; = λέγω τι; am I saying anything? S.Tr.865, OT1471; ‹τίς ἦλθε;› ἦλθέ τις has anybody come? Somebody has come Sch.D.T. [[l.c.]]; τὶς κάθηται, τὶς περιπατεῖ, so and so is sitting (walking), S.E.M.8.97; τὶς αἰπόλος καλούμενος Κομάτας Sch.Theoc.7.78; τίς ποτε οἰκοδεσπότης .. ἐκοπία Aesop. in Gloss.iiip.41; or after a pause, πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο Pl.R.337e; τί οὖν (τὶς ἂν εἴποι) ταῦτα λέγεις; D.1.14 ([[varia lectio|v.l.]]); ἔντοσθεν δὲ γυνά, τι θεῶν δαίδαλμα Theoc.1.32; οὐ γυμνὸν τὸ φίλαμα, τι δʼ ὦ ξένε καὶ πλέον ἑξεῖς Mosch.1.5 ([[varia lectio|v.l.]] for τὺ).<br><b class="num">b. </b>when τις is opp. to another τις or to some other word, τισὶ μὲν συμφέρει, τισὶ δʼ οὐ συμφέρει Arist.Pol.1284b40, cf. Th.2.92, Pl.Cri.49a, D.9.2; τινὲς μὲν οὐν .., ἡμεῖς δὲ .. Sor.1.1; τὸ τὶ μὲν ψεῦδος ἔχον, τὶ δὲ ἀληθές S.E.M.8.127; ἀλλὰ τινὰ μὲν .., τινὰ δὲ .. Gem.14.6; ποτὲ μὲν πρὸς πάντα, ποτὲ δὲ πρὸς τινά Sor.1.48: without such opposition, τοῦτʼ εἰς ἀνίαν τοὔπος ἔρχεται τινί for a certain person, S.Aj.1138. Codd. are not consistent; in signf.11.5a, 10c, 13 they make it enclitic; in signf.11.5b sts. enclitic, sts. orthotone (v. supr.); sts. enclitic and orthotone in the same sentence, πάντα δὲ τὰ γιγνόμενα ὑπό τέ τινος γίγνετα καὶ ἔκ τινος καὶ τί Arist.Metaph.1032a14, cf. Pl.Chrm.65c.<br><b class="num">2. </b>position: a τις is rarely first word in the sentence, and rarely follows a pause (v. supr. III. 1a, b); it may stand second word, ἔσκε τις ἐνθάδε μάντις ἀνήρ Od.9.508, cf. Il.8.515, 23.331; but in general its position is not far before or after the word to which it belongs in sense, ἀλλʼ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν 1.62; φυλακὴ δέ τις ἔμπεδος ἔστω 8.521.<br><b class="num">b. </b>in Ion. Prose it sts. stands between its genitive and the Article of that genitive, τῶν τις Περσέων Hdt.1.85; τῶν τις ἱρέων Id.2.38; τῶν τινες Φοινίκων Id.8.90; ἐς τῶν τι ἄλλο στομάτων τοῦ Νείλου Id.2.179; so also in late Prose, Ath.3.108d, Eust.1402.18, 1659.27, 1676.1.<br><b class="num">c. </b>it stands between the Art. and Subst. in signf.11.10b.<br><b class="num">d. </b>τίς τι is the correct order, not τί τις, IG12.11.46, Th.7.10, X.An.4.1.14 (codd. dett.), D.22.22, etc.<br><b class="num">e. </b>whereas in Att. the order ἐάν τις is compulsory, in Dor. the usual order is αἴ τίς κα, Leg.Gort.9.43, al., Tab.Heracl.1.15, al. (but αἴ κά τις Epich.35, 159; αἰ δέ κα μή τις Leg.Gort.5.13): later Dor. εἴ τί κα GDI2101.3, al.; καἴ τι ἂν (= καὶ εἴ τι ἂν) IG5(1).1390.50 (Andania, i B.C., v. infr. B. II. 1b):—this Dor. order influenced the Koine, as in the rare εἴ τις ἂν Plu.TG15.<br><b class="num">B. </b>Interrog. Pron. τίς, Elean and Lacon. τίρ (q.v.), τί:—gen. Ep. and Ion. τέο Il.2.225, Herod.8.1, etc., or τεῦ Od.15.509, Hdt.5.106, etc.; Trag. and Att. τοῦ A.Pr.614, Ar.Nu.1223, etc.; Ion., Trag., and Att. τίνος Simon.154, Hdt.6.80, A.Pr.563 (anap.), S.Aj.892, Ar.Ach.588, etc.; dat. Ion. τέῳ Hdt.1.11, al. (as fem., 4.155); no dat. in Hom. or Hes.; Trag. and Att. τῷ S.Ant.401, D.19.60, etc.; Aeol. τίῳ Sapph.104; τίνι first in Pi.N.7.57, (but prob. in h.Cer.404) A.Pers.715 (troch.). S.OT10, Ar.Ach.919, Hdt.3.38, Th.1.80, D.20.115, etc.; acc. τίνα Il.5.703, etc.; neut. τί 1.362, etc.: dual τίνε (elided) Ar.Av.107: pl., nom. τίνες Od.1.172, etc.; neut. τίνα Pl.Phd.102a, Aeschin.2.81, Hipparch.1.1.4, Gem.17.12, Ep.Hebr.5.12; gen. Ep. τέων Il.24.387, Od.20.192, and as monosyll. 6.119, 13.200; Trag. and Att. τίνων S.El.1476, OC2, Ar.Nu.1089, etc.; dat. τίσι first in S.OT1126, Ar.Ra.1455, Pl.R.332d, etc. (no dat. in Hom. or Hes.); also τοῖσι S.Tr.984 (anap.); Ion. τέοισι Hdt.1.37, cf. 2.82 ([[varia lectio|v.l.]] ὁτέοισι); Aeol. τίοισι Sapph.168; acc. τίνας S.OC115, Ar.Av.370 (troch.); neut. τίνα Arr.Epict.1.30.3; Boeot. τά Pi.O.1.82 (Adv.); Megar. σά Ar.Ach.757, 784 (Adv.): of the pl. Hom. uses only nom. τίνες with gen. τέων; ποῖος (what? which?) is sts. preferred (esp. in neut. pl.) to the Adj. τίς e.g. τὰ ποῖα ταῦτα χρήματα; Ar.Nu.1270, cf. 1337, Th.621, Pl.Cra.391e, 395d, 406d; v. [[ποῖος]] I. 3 and IV:<br><b class="num">I. </b>in direct questions, who? which? neut. what? which? ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; Od.9.252; τι νύ μοι μήκιστα γένηται; 5.299; τίς δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε; 17.446; τίς ἀχώ, τίς ὀδμὰ προσέπτα μʼ ἀφεγγής; A.Pr.115 (lyr.), cf. 561 (anap.), etc.; properly at the beginning of the sentence; but this position may be varied,<br><b class="num">a. </b>for grammatical reasons, as between the Art. and part. or noun, τοὺς τί ποιοῦντας τὸ ὄνομα τοῦτο ἀποκαλοῦσιν; X.Mem.2.2.1, cf. Pl.Smp.206b; τῆς περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη; Id.Grg.454a; ὁ σοφιστὴς τῶν τί σοφῶν ἐστιν; Id.Prt.312d.<br><b class="num">b. </b>for emphasis, ἃ δʼ ἐννέπεις, κλύουσα τοῦ λέγεις; S.OC412, cf. El.1191; πόλις τε ἀφισταμένη τίς πω .. τούτῳ ἐπεχείρησε; Th.3.45; esp. when the Verb begins the sentence, δράσεις δὲ δὴ τί; E.HF1246; ἦλθες δὲ κατὰ τί; Ar.Nu.239; διαφέρει δὲ τί; D.18.205.—The person freq. follows in gen. pl., as τίς θεῶν; Il.18.182, etc.; and of things or conditions, τί is freq. with the genit. sg., of all genders, πρὸς τί χρείας; S.OT1174; ἐλπίδων ἐς τί; Id.OC1749 codd. (lyr.); κἀνήρετʼ ἐν τῷ πράγματος κυροῖ ποτε Id.Aj.314, etc.<br><b class="num">2. </b>sts. as the predicate, τίς ὀνομάζεται; what is he named? E.Ph.123; so also may be expld. the union of τίς with a demonstr. or possess. Pron., or with a Noun preceded by the Art., τί τοῦτʼ ἔλεξας; S.Ph.1173 (lyr.); τί ἐστι τουτί τίς ὁ τρόπος τοῦ τάγματος; Id.Ichn.114; also with Pron. in pl., τί ταῦτα; E.Ph.382, Andr.548, etc.; τί γὰρ τάδʼ ἐστίν; Ar.Nu.200; τί ποτʼ ἐστίν, ἃ διανοούμεθα; Pl.Tht.154e; τί ποτʼ ἐστὶ ταῦτα; ib. 155c; σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα Id.Grg.508b; so τί is used a predicate of a masc. or fem. subject, τί νιν προσείπω; A.Ch.983(997); τί σοι φαίνεται ὁ νεανίσκος; Pl.Chrm.154d:—also τίς δʼ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται; who is this that follows N.? Od.6.276; τίς δʼ οὗτος ἔρχεαι; Il.10.82, cf. Alc.84.1, S.El.328, 388, Ant.7, 218, E.Hec.501, Pl.Cri.43c; and in the revere order, τήνδε τίνα λεύσσω ..; who is this I see? E.IA821; τίνι οὖν τοιούτῳ φίλους ἂν θηρῴην; with what means of such kind ..? X.Mem.3.11.9; τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι; Id.Smp.4.53; τί με τὸ δεινὸν ἐργάσῃ; what is the dreadful thing which ..? E.Ba.492, cf. S.OC598, 1488, etc.; τίνʼ ὄψιν σὴν προσδέρκομαι; what face is this I see of thine? E.Hel.557; παρὰ τίνας τοὺς ὑμᾶς; who are ‘you’ to whom [I am to come]? Pl.Ly.203b:—the Art. is exceptionally added to τίς, when it lead up to a word which requires the Art., ληφθήσει .. Πανήμου εἰκάδι· καὶ Λῴου τῇ—τίνι; τῇ δεκάτῃ on the twentieth of the month Panemus and of Loüs on the—what day? the tenth, Call.Epigr.46:—in Com. also τὸ τί; what is that? Ar.Nu.775, Pax696, Av.1039, Pl.902, etc.; τοῦ τίνος χάριν; UPZ6.29 (ii B.C.); and with pl. Art., τὰ τί; Ar.Pax693.<br><b class="num">3. </b>with prop. names treated as appellatives (v. τις indef. II 6 b), τίς ἆρα Κύπρις ἢ τίς Ἵμερος; S.Fr.874; τίς δε Θηρικλῆς ποτε ἔτευξε; Eub.43; τίς .. Χίμαιρα πύρπνοος; Anaxil.22.3.<br><b class="num">4. </b>τίς ἂν θεῶν .. δοίη; like πῶς ἄν, would that some one .., S.OC1100, cf. A.Ag.1448 (lyr.).<br><b class="num">5. </b>a question with τίς often amounts to a strong negation, τῶν δʼ ἄλλων τίς κεν οὐνόματʼ εἴποι; Il.17.260; τίς ἂν ἐξεύροι ποτʼ ἄμεινον; Ar.Pl.498; τίνες ἂν δικαιότερον .. μισοῖντο; Th.3.64, etc.<br><b class="num">6. </b>sts. two questions are asked in one clause by different cases of τίς; ἡ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; Pl.R.332d; τί λαβόντα τί δεῖ ποιεῖν D.4.36:—a like doubling of the question lies in the union of τίς with other interrog. words, τίς πόθεν εἰς (εἶς codd.) ἀνδρῶν; Od.1.170, cf. S.Tr.421.<br><b class="num">7. </b>τίς with Particles:—τίς γάρ; why who? who possibly? τίς γάρ σε θεῶν .. ἧκεν; Il.18.182; v. infr. 8f.<br><b class="num">b. </b>τίς δέ; ὦ κοῦραι, τίς δʼ ὔμμιν .. πωλεῖται; h.Ap.169.<br><b class="num">c. </b>τίς δή; who then? τίς δή κεν βροτὸς .. ἅζοιτʼ ἀθανάτους Thgn.747; τίς δῆτα; S.Aj.518.<br><b class="num">d. </b>τίς ποτε; who in the world? who ever? τίς ποτʼ ὢν γενεὰν καὶ ποίαν τινὰ φύσιν ἔχων; X.Cyr.1.1.6, cf. S.El.975; τίς δήποτε; Id.Fr.106 (but τίς ἄν ποτε is prob. cj.).<br><b class="num">8. </b>the usages of the neut. τί; are very various:<br><b class="num">a. </b>τί; alone, as a simple question, what? τί γάρ; A.Th.336 (lyr.):—on ὅτι τί; ὅτι τί δή; ὅτι δὴ τί; v. [[ὅτι]] B. I b; on ὡς τί; v. [[ὡς]] F. I.<br><b class="num">b. </b>τί τοῦτο; τί ταῦτα; v. supr. 2.<br><b class="num">c. </b>τί μοι; τί σοι; what is it to me? to thee? S.Ph.753, etc. w. inf., AP5.178.2 (Mel.); c. gen., τί μοι ἔριδος καὶ ἀρωγῆς; what have I to do with ..? Il.21.360; τί δέ σοι ταῦτα; Ar.Lys.514, cf. Ec.521 (where the answerer repeats the question in indirect form, ὅ τί μοι τοῦτʼ ἔστιν;); ἀλλά δὴ τί τοῦτʼ ἐμοί; Diph.32.18; τί ἐμοὶ καὶ σοί; what have I to do with thee? LXXJd.11.12, Arr.Epict.2.19.19, Ev.Jo.2.4; τί σοὶ καὶ εἰρήνῃ; LXX4Ki.9.18, cf. Ho.14.9; τί πρὸς σέ; M.Ant.8.44, cf. Ev.Matt.27.4; σοὶ δὲ καὶ τούτοισι τοῖσι πρήγμασι τί ἐστι; what have you to do with these matters? Hdt.5.33; τί τῷ νόμῳ καὶ τῇ βασάνῳ; D.29.36:—followed by a clause, τί δὲ τιν, εἰ κωτίλαι εἰμές; Theoc.15.89; or with inf., τί γάρ μοι τοὺς ἔχω κρίνειν; 1Ep.Cor.5.12:—v. εἰμί C. III. 2.<br><b class="num">d. </b>τίμαθών; τί παθών; v. [[μανθάνω]] V, πάσχω III. 4.<br><b class="num">e. </b>τί; also often stands abs. as adverb how? why? wherefore? Il.1.362, etc.; so too in Att., Pl.Cri.43c, etc.; δόμων γὰρ ζῶσι τῶνδε δεσπόται. Answ. τί ζῶσιν; how do you mean ζῶσι? ζῶσι forsooth! E.Alc.806; Κιθαιρὼν—Answ. τί Κιθαιρών; what about K.? Id.Ba.1177 codd., cf. 1182 (both lyr.); cf. τίη.<br><b class="num">f. </b>τί with Particles:—τί γάρ; why not? how else? and so it came to mean of course, no doubt, A.Ag.1239, Ch.880, Eu.678, etc.; used in affirmative answers, Pl.Phdr.258d, Tht.209b, al.; to introduce an argument, Arist.Pol.1281a14; v. [[γάρ]] I. 4:—τί δαί; v. δαί:—τί δέ; serving to pass on quickly to a fresh point, Pl.Hp.Ma.288c, al.; τί δέ, εἰ ..; but what, if ..? E.Hel.1043; τί δʼ ἄν, εἰ ..; Ar.Th.773; τί δʼ ἢν ..; Id.Nu.1444; τί δέ, εἰ μὴ ..; what else but ..? X.Oec.9.1, cf. S.OT941, Ph.421; so τί δὲ δή; τί δή; τί δή ποτε; why ever? why in the world? what do you mean? Pl.R.470e, Grg.469a, Sph.241d, S.El.1184:—so also τί δῆτα; how, pray? τί δῆτʼ ἄν, εἰ ..; Ar.Nu.154:—(τί μή; [[falsa lectio|f.l.]] in S.Aj.668):—τί μήν; i.e. yes certainly, much like τί γάρ; Pl.Tht.16e, etc., prob. in S.Aj.668:—τί μὴν οὔ; in reply to a question, Id.El.1280 (lyr.):—τί νυ; why now? Il.1.414, etc.:—τί δʼ οὔ; parenthetic, why not? as an affirmative answer, S.Ant.460; τί οὐ καλοῦμεν; i.e. let us call, Ar.Lys.1103; τί οὐ βαδίζομεν; etc. Pl.Prt.310e, etc.:—τί οὖν; how so? making an objection, A.Th.208; but τι οὖν ἔτʼ ἂν σαίνοιμεν .. μόρον; ib. 704; τί οὖν οὐκ ἐρωτᾷς; Pl.Ly.211d:—τί ποτε; v. τίπτε;<br><b class="num">g. </b>with Conjunctions following:—τί ὅτι ..; why is it that ..? Stratt.62 (f.l.), LXXGe.3.1, Ev.Luc.2.49, etc.:—with Conjunctions preceding, ἵνα τί; v. [[ἵνα]] B. II. 3c.<br><b class="num">h. </b>with Preps.:—διὰ τί; wherefore? Ar.Pl.1111, etc.:—ἐκ τίνος; from what cause? X.An.5.8.4:—ἐς τί; to what point? how long? Il.5.465; but also, to what end? S.Tr.43, cf. OC524 (lyr.):—κατὰ τί; for what purpose? Ar.Nu.239:—πρὸς τί; wherefore? S.OT766, 1027, etc.<br><b class="num">II.</b> τίς is sts. used for ὅστις in indirect questions, εἰρώτα δὴ ἔπειτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι Od.15.423, cf. 17.368; δεῖζον τίς ἔσται τῇ ταλαιπώρῳ χρόνος A.Pr.623; οὐδʼ ἔχω τίς ἂν γενοίμαν ib. 905 (lyr.); οὐκ ἔχω τί φῶ Id.Ch.91, cf. S.OC48, etc.; ἐπισκεψώμεσα τίνες πέπανται σφενδόνας X.An.3.3.18; εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεις ib. 2.2.10; freq. in later Gr., where ὅστις is very rare, εἰς τὸ λογιστήριονγράφων .. τίὀφείλεται PHib.1.29.42 (iii B.C.), cf. PCair.Zen.21.40, al. (iii B.C.); οὐθεὶς ἐσήμηνεν παρὰ τί ἂν τοῖς προστεταγμένοις .. οῦ κατηκολούθησαν nobody indicated why they should not have obeyed orders, PTeb.72.160, cf. 61 (b).227 (ii B.C.); ὅστις and τίς are sts. combined, ὡς πύθοιθʼ ὅ τι δρῶν ἢ τί φωνῶν ῥυσαίμην S.OT71, cf. A.Pr.489 sq., 617, 623:—later with inf., τί πράττειν οὐκ ἔχω I do not know what to do, Aesop.67, cf. Ps.-Luc.Philopatr.29; SEG31.1003 (Lydia, A.D. 84/5).<br><b class="num">b. </b>sts. not in indirect questions, whoever, whatever, αἰτοῦ τί χρῄζεις ἕν E.Fr.773.2; ταῦτα οὐκ ἀπέστελλον πάντα, ἀλλʼ ἐκλεγόμενοι τίνων αἱ τιμαὶ ἐπετέταντο whatever things had risen in price, D.56.24; τίνα δʼ ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίληθεν whomsoever K. has not loved, AP5.169 (Noss.); τίνι ἡ τύχη δίδωσι, λαβέτω Antiochusap.Ptol.Euerg.3 J.; λαμβανέτω τί θέλει AP12.219 (Strat.); τὰν ὀνάλαν κίς κε γινύειτει IG9(2).517.22 (Larissa, iii B.C.); καὶ τί ἂν εἶ (= ᾖ) λοιπόν ib. 5(1).1390.50 (Andania, i B.C.), nisi leg. καἴ τι ἂν, v. supr. A. III. 2e; τίς ἂν δὲ χεῖρ προσαγάγῃ Epigr.Gr.376a (Aezani); τίς σοφός, αὐτῷ προσκολλήθητι LXXSi.6.34; οὐ τί ἐγὼ θέλω, ἀλλὰ τί σύ Ev.Marc.14.36; τίς σοφίῃ πάντων πρῶτος, τούτου τρίποδʼ αὐδῶ Orac.ap.D.S.9.3 et ap. D.L.1.28 codd. (ὃς Cobet from Sch.Ar.Pl.9); χαῖρε καὶ σύ, τίς ποτʼ εἶ IG9(2).953 (Larissa), cf. CIG1982 (Thessalonica); in other places, as S.El.1176, Tr.339, OT1144, E.Ion324, this constr. cannot be admitted.<br><b class="num">c. </b>τίς = ὅστις after a neg., μή τίς ἐστιν ἐν ὑμῖν ἀνὴρ ἢ γυνὴ .., τινος ἡ διάνοια ἐξέκλινεν κτλ.; LXXDe.29.18.<br><b class="num">d. </b>= ὅς or ὅσπερ, τέων .. Ζεὺς ἐπὶ σαλπίγγων ἱρὰ βοῇ δέχεται Κᾶρες ὁμοῦ Λελέγεσσι Call.Aet.3.1.60, cf. Del.185, Epigr.30.2, Nic.Al.2; Δωροθέαν, τίς τὸν ἐμὸν ἄνδρα εἶχε Tab.Defix.Aud.10.4 (Cnidus, ii/i B.C.), cf. 5.2, 8; τίνας ἱερεωσύνας εἶχον ἐπενεγύων SIG705.43, cf. 56 (Senatus consultum, Delph., ii B.C.); τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι, οὐκ εἰμὶ ἐγώ Act.Ap.13.25; τίς ἔζησεν ἔτη β ́ who lived .., IG14.1560 (Rome), cf. 1391 (ibid.); εὗρον γεωργόν, τίς αὐτὰ ἐλκύσῃ BGU822.5 (ii/iii A.D.)<br><b class="num">2. </b>τίς; τί; in direct or indirect questions may be construed with a part., σὺ δὲ τίς ὢν ταῦτα λέγεις; being who, i.e. who are you that ..? Pl.Grg.452a; ἐπειρέσθαι .. τίνες ἐόντες ἄνθρωποι .. ταῦτα προαγορεύουσι Hdt.1.153; καταμεμάθηκας .. τοὺς τί ποιοῦντας τὸ ὄνομα τοῦτο ἀποκαλοῦσι; X.Mem.2.2.1; or in a subordinate clause, ἀλλʼ ὅταν τί ποιήσωσι, νομιεῖς αὐτοὺς σοῦ φροντίζειν; ib. 1.4.14; νῦν δʼ ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστί, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς καλοῖμεν; Pl.Grg.448c.<br><b class="num">III</b>. = πότερος; X.Cyr.1.3.17, Pl.Phlb.52d, Ev.Matt.27.21, Ev.Luc.5.23.<br><b class="num">IV.</b> τί as exclamatory Adv., how ..! τί ὡραιώθησαν σιαγόνες σου ὡς τρυγόνες LXXCa.1.10, cf. 4.10; τί θέλω how I wish! Ev.Luc.12.49; τὶ στενή [[varia lectio|v.l.]] in Ev.Matt.7.14.<br><b class="num">C. </b>Prosody: τις and τίς keep ῐ in all cases (digamma operates in Il.6.462, etc.).<br><b class="num">II.</b> τί was never elided; but hiatus is allowed after τί in Ep. τί ἢ (v. τίη), also in Com., as τί οὐ; Ar.Av.149; τί οὖν; Id.Pl.94; τί ἔστι; Id.Nu.82, Av.1036; τί, ὦ πάτερ; Id.Nu.80:—a licence which is rarer in Trag., τί ἔστιν; S.Ph.733; τί οὖν; A.Th.208, 704, Eu.902, S.Aj.873 (lyr.), Ph.100, etc.; τί εἶπας; Id.Tr.1203, Ph.917.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1119.png Seite 1119]]  [1117] τίς; τί; – gen. τίνος; bei Hom. τέο u. zsgz. τεῦ, att. τοῦ, – dat. τίνι; att. auch τῷ; – accus. [[τίνα]]; τί; – plur. τίνες; [[τίνα]]; – gen. τίνων; Hom. stets [[τέων]]; – dat. τίσι; – acc. τίνας; [[τίνα]]; – <b class="b2">wer? welcher?</b> (die Stelle des alten verloren gegangenen πο'Σ vertretendj was für einer? u. neutr. <b class="b2">was?</b> was für eines? von Hom. an überall; – a) [[in directer Frage]]; substantivisch, allein stehend: τίς τ' ἂρ τῶν ὄχ' [[ἄριστος]] ἔην; Il. 2, 761; τίς δὲ σύ ἐσσι; 6, 123; auch τίς δ' [[οὗτος]] ἔρχεαι; wer bist du, der da kommt? 10, 82; τίς [[πόθεν]] εἶς ἀνδρῶν, oft; Pind. u. Tragg.: τίς φήσειεν ἄν; Aesch. Prom. 500; [[τίνα]] φῶ λεύσσειν τόνδε, wen soll ich sagen, daß ich da sehe, 560; vgl. Ch. 108. 116 Spt. 279 Pers. 876; τίς οὖν [[ταῦτα]] πίθοιτο; wer möchte dies nun glauben? Spt. 1057; Soph. τίς γὰρ οὐκ ἂν ὀργίζοιτο, O. R. 339; O. C. 392; τίς ἀνδρῶν κατάσχοι; Ant. 600; τί πάθω; τί φῶ; O. C. 216. 311; in Prosa: τίν' αὐτὸν φήσομεν εἶναι, Plat. Phaedr. 278 e; [[τίνα]] ἦν τὰ λεχθέντα, Phaed. 58 c; auch τί οὖν δή ἐστιν ἅττα εἶπεν; 57 a; – wenn sich τί auf etwas Vorhergehendes bezieht, dessen genauere Bestimmung durch die Frage veranlaßt werden soll, tritt besonders bei den Komikern der Artikel dazu, τὸ τί; Ar. Pax 696 Nubb. 776 Av. 1039; auch τὰ τί; Pax 693; – adjectivisch, mit einem subst. verbunden: τίς [[δαίς]], τίς δὲ [[ὅμιλος]] ὅδ' ἔπλετο; Od. 1, 225; τίς γῆ, τίς [[δῆμος]], τίνες ἀνέρες [[ἐγγεγάασιν]]; 13, 233; τίς [[δαίμων]]; 17, 446; [[τέων]] [[αὖτε]] βροτῶν ἐς γαῖαν [[ἱκάνω]]; in welcher Menschen Land? 6, 119; τίς [[τρόπος]]; ποινὰ τίς; Pind. Ol. 8, 63 P. 4, 63, vgl. Ol. 2, 2, u. sonst; τίς ἀχώ, τίς ὀδμὰ προσέπτα μ' [[ἀφεγγής]]; Aesch. Prom. 115; τίς γῆ; 560; τίνος πρὸς ἀνδρὸς τοῦτ' [[ἄχος]] πορσύνεται; Ag. 1224, u. oft; τίς προσήγαγεν [[χρεία]]; τίς [[ὁρμή]]; τίς ἀνέμων ὁ [[φίλτατος]]; Soph. Phil. 236; τίνων ἀνδρῶν πόλιν; O. C. 2, u. oft; τίν' εἶπας τόνδε μοι λόγον; was sprachst du mir da für eine Rede? fr. 184; u. in Prosa, τῷ τρόπῳ γίγνεται; Plat. Phaedr. 276 a u. sonst. – Es finden sich auch zwei τίς in einem Fragesatze vereinigt, ἐκ τίνος τίς ἐγένετο; d. i. wer ist er, und von wem stammt er? u. ähnlich πῶς τί; vgl. Heind. Plat. Hipp. mai. 297 e; ἡ τίσι τί ἀποδιδοῦσα [[τέχνη]] [[δικαιοσύνη]] ἂν καλοῖτο, Rep. I, 332 d; so auch das oben erwähnte τίς [[πόθεν]] εἶς ἀνδρῶν. – b) in [[indirecter Frage]]; sowohl mit dem tempus und modus, die in directer Frage stehen würden, als mit dem optat. der indirecten Rede; ἠρώτα δὴ [[ἔπειτα]], τίς εἴη καὶ [[πόθεν]] ἔλθοι, Il. 15, 423. 17, 368; [[τέρμα]] τῆς ἐμῆς [[πλάνης]] δεῖξον τίς ἔσται τῇ ταλαιπώρῳ [[χρόνος]]; Aesch. Prom. 626; ὡς μάθῃ, τί χρὴ δρῶντ' ἢ λέγοντα δαίμοσιν πράττειν φίλα, 662; οὐκ ἔχω τί φῶ, Ch. 89, wie Soph. O. C. 318; [[ὅταν]] σ' ἐρωτᾷ, τίς τε καὶ [[πόθεν]] πάρει, Phil. 56; [[ὅπως]] είδῶ, τίς εἶ, 238; [[ὅστις]] Λάϊον κάτοιδεν, ἀνδρὸς ἐκ τίνος διώλετο, O. R. 225; u. in Prosa: [[σκεπτέον]], τί τὰ συμβαίνοντα, Plat. Gorg. 508 b; ἠρώτων αὐτούς, τίνες [[εἶεν]], Xen. An. 4, 5, 10, vgl. 4, 7, 4, u. oft; μάθε αὐτῶν, τίνες εἰσίν, 4, 8, 5; εἰπέ, [[τίνα]] γνώμην ἔχεις, 2, 2, 10; οἱ ἱππεῖς ἤλαυνον ἐπὶ λόφον τινά, ὡς προΐδοιεν, τί τἄμπροσθεν εἴη, Hell. 2, 4, 13; vgl. An. 1, 10, 14 und die oben aus Plat. Phaed. 57 a angeführte Stelle, wie Gorg. 508 b, wo Heindorf mehrere Beispiele eines solchen auf einen Plural bezogenen τί beibringt; τί ποτ' ἐστὶν ἃ διανοούμεθα; τί ποτ' ἐστὶ [[ταῦτα]]; Theaet. 154 e 155 c. – Zur Verstärkung der Frage werden γάρ, οὖν, [[ποτέ]] u. ähnliche Wörter hinzugesetzt, die unter den betreffenden Artikeln nachzusehen sind. – Ἐς τί; bis wann? wie lange? Il. 5, 465; ἦλθες δὲ κατὰ τί; weshalb? zu welchem Zweck? Ar. Nubb. 240 Pax 192; ἐκ τίνος ἐπλήγης, weshalb? Xen. An. 5, 8, 4. – Zuweilen drückt es Staunen und Unwillen aus, bes. τί τοῦτο; τί [[χρῆμα]]; ἔα τί τοῦτο; u. dgl., Valck. Eur. Hipp. 905. – Τί; steht oft absol., wie? wozu? <b class="b2">warum?</b> Il. 1, 362. 414. 3, 399. 4, 371; oft bei den Tragg., z. B. τί [[ταῦτα]] πενθεῖν δεῖ; Aesch. Ag. 553; τί δ' οὔκ; warum nicht? Pers. 976; τί μή; Ag. 658; τί δ' ἐς δόμους ἄγεις με; Soph. El. 1485; u. in Prosa: τί δή; warum denn? Plat. Gorg. 469 a; νῦν τί ἥκεις; Conv. 213 c; τί γὰρ ἄν τις τούς γε φαύλως διατρίβοντας ἐν φιλοσοφίᾳ λέγοι, Theaet. 173 c; Xen. An. 2, 4, 3. 3, 4, 39 u. sonst; so macht besonders τί δέ; τί δὲ δή; einen lebhaften Übergang von einem Gegenstande auf einen andern, wie nun? quid vero? vgl. Soph. O. R. 941 Phil. 419; oft bei Plat. τί γάρ; warum nicht? Phaedr. 258 d Theaet. 209 b u. sonst; auch τί οὐκ, wie quidni, quin, als Aufforderung gebraucht, τί οὖν οὐ διηγήσω ἡμῖν τὴν ξυνουσίαν; d. i. so erzähle uns doch, Prot. 310 a Phaed. 86 d Conv. 173 b; vgl. Ar. Lys. 1103; – τί μήν; warum denn nicht? wie sollte es nicht? wie anders? Plat. u. A. häufig; τί τοῦτο; was soll das? was heißt das? – Besonders merke man noch das bei Plat. eingeschaltete τί; in welcher Beziehung? τῶν τί σοφῶν εἰσὶν οἱ ζωγράφοι ἐπιστήμονες; Prot. 312 d (vgl. das enklitische τις). Die Griechen erreichen bes. durch τί mit einem partic. so eine Kürze, die wir nicht gut wiedergeben können, τί ἂν ποιοῦντες εὐτυχοῖεν; was thuend, möchten sie wohl glücklich sein? d. i. was müssen sie thun, um glücklich zu werden? καταμεμάθηκας οὖν τοὺς τί ποιοῦντας τὸ [[ὄνομα]] τοῦτο ἀποκαλοῦσιν; hast du bemerkt, was die Leute thun, welche man mit diesem Namen nennt? Xen. Mem. 2, 2, 1; über τί μαθών, τί παθών s. diese Verba. – Τίς, τί steht im Griechischen nicht immer am Anfange des Fragesatzes, δειμαίνει δὲ τί; Eur. Hipp. 524, wie Troad. 74 I. A. 671 u. oft. – Uebrigens wird τί nie elidirt, nach Schäfer melet. p. 135 in Prosa auch [[τίνα]] nicht; den Komikern ist nach τί der Hiatus gestattet, in gewissen Verbindungen wenigstens, wie τί οὖν; τί εἶπας; auch die Tragg., vgl. Buttm. Soph. Phil. 733, Pors. Eur. Phoen. 892, Monk. Eur. Hipp. 975. – Die Formen τίς und τί nehmen niemals den Gravis an. – Auf die Construction des Satzes hat das Wort niemals auch nur den geringsten Einfluß; sondern für jedes beliebige Nomen tritt die entsprechende Form von τίς ein, ohne die mindeste Aenderung der Construction. Diese Regel gilt aber nicht bloß für τίς, sondern für alle Griechischen Fragewörter, mutatis mutandis; die fragenden Adverbien, mit denen Ergänzungsfragen gebildet werden, wie πῶς, ποῦ, treten für Adverbien oder ihnen syntactisch gleichwerthige Ausdrücke, z. B. Präpositionen mit Casus ein, ohne Aenderung der Construction; die fragenden Adverbien, mit denen Entscheidungsfragen gebildet werden, wie ἆρα, ἦ, εἰ, πότερον, treten ohne Aenderung der Construction ein, verdrängen aber kein Wort, weil keines da ist, welches sie verdrängen könnten. Man mag die Regel ganz allgemein so ausdrücken: Im Griechischen darf für [[jedes]] Wort ein fragendes Correlativum eintreten, ohne Aenderung der Construction; ἆρα ἐνίκησε z. B. ist fragendes Correlativum zu dem nicht fragenden ἐνίκησε. Dasselbe läßt sich auch so ausdrücken: Im Griechischen werden [[alle]] Fragen [[genau]] so construirt wie die [[zugehörigen]] Antworten. In diesem Sachverhalte liegt auch der Grund, weshalb ein Satz, wie oben bemerkt, mehrere Fragen enthalten kann; man faßt das gewöhnlich sehr verkehrt als »Verschränkung« von Sätzen auf; der Sprechende macht aber ganz einfach von seinem Rechte Gebrauch, für [[jedes]] Wort ein fragendes Correlativum eintreten zu lassen. Τίς τί [[πότε]] πῶς ἐποίει ist gutes Griechisch, und [[ein einziger]], auch ursprünglich nur [[ein einziger]] Satz, keine Mischung von Sätzen.
}}
{{bailly
|btext=[[τίς]], [[τί]];<br /><i>gén.</i> τίνος, <i>etc., duel</i> [[τίνε]], [[τίνοιν]];<br /><i>toujours avec accent sur le</i> ί;<br /><b>A.</b> <i>adj. et pron. interr.</i> qui ? lequel, laquelle, quelle chose ?;<br /><b>I.</b> <i>dans l’int. dir.</i> :<br /><b>1</b> <i>pron.</i> [[τίς]] δε [[σύ]] ἐσσι ; IL mais qui es-tu ? [[τίς]] δ’ [[οὗτος]] [[ἔρχεαι]] ; IL qui es-tu toi qui viens ici ?;<br /><b>2</b> <i>adj.</i> [[τίς]] [[γῆ]] ; [[τίς]] [[δῆμος]] ; τίνες [[ἀνέρες]] ἐγγεγάασσιν ; OD quel pays est-ce ? quel peuple ? quelles gens y habitent ? <i>avec le gén.</i> [[τίς]] [[θεῶν]] ; lequel des dieux ? <i>joint à un pron.</i> τίν’ [[αὖ]] σὺ τήνδε φωνείς φάτιν ; SOPH quelle parole fais-tu entendre là ? ἀγγελίαν φέρψ χαλεπήν -- τίνα ταύτην ; PLAT j’apporte une mauvaise nouvelle -- quelle nouvelle ?;<br /><b>II.</b> <i>dans l’interr. ind.</i><br /><b>1</b> <i>pron.</i> ἠρώτα δὴ [[ἔπειτα]] [[τίς]] εἴη καὶ [[πόθεν]] ἔλθοι OD il demanda ensuite qui elle était et d'où elle venait ; [[οὐκ]] [[ἔχω]] [[τί]] [[φῶ]] ESCHL je ne sais que dire ; <i>postér. avec l’inf.</i> : καὶ [[τί]] πράττειν οὐκἔχω ÉS et je ne sais que faire;<br /><b>2</b> <i>adj.</i> εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεις XÉN dis quel est ton avis;<br /><b>III.</b> <i>double interrogation : une même propos. peut contenir deux</i> [[τίς]] : τίνας [[οὖν]] ὑπὸ τίνων εὕροιμεν ἂν μείζονα εὐεργετημένους ἢ παῖδας ὑπὸ γονέων ; XÉN et qui donc voyons-nous recevoir plus de bienfaits et de qui ? que des enfants de leurs parents ?;<br /><b>IV.</b> <i>Remarques sur l’emploi du neutre</i> [[τί]];<br /><b>1</b> [[τί]] <i>peut être attribut d'un nom au plur.</i> : [[τί]] [[οὖν]] ταῦτά ἐστιν ; XÉN qu’est-ce donc ?;<br /><b>2</b> [[τί]] σ’ [[εἴπω]]; AR comment dois-je te nommer, <i>càd</i> de quel nom ?;<br /><b>3</b> [[τί]]; que dirai-je ? à quoi bon encore des paroles ? quoi ? pourquoi ? à cause de quoi ?;<br /><b>4</b> [[τί]] [[τοῦτο]]; que signifie cela ? que veut dire cela ? qu’entends-tu par là ? à quoi bon cela ? qu’importe cela ? ATT ; [[τί]] [[ταῦτα]] ; <i>m. sign.</i><br /><b>5</b> [[τί]] avec un dat. : [[τί]] [[σοί]]; que signifie cela pour toi ? à quoi bon pour toi ? que t’importe ? qu’as-tu à démêler avec cela ? σοὶ δὲ καὶ τούτοισι πρήγμασι [[τί]] ἐστι; HDT qu’as-tu à faire avec ces choses ?;<br /><b>6</b> [[τί]] avec le gén. : [[τί]] μοι ἔριδος καὶ ἀρωγῆς; IL que m’importent la querelle et la défense ? [[τί]] [[ἐμοί]] avec l’inf. : en quoi m’importe-t-il de;<br /><b>7</b> <i>avec des mots invar.</i> : ‒ διὰ [[τί]] ; à cause de quoi ? ‒ [[τί]] δ’ οὔ; [[τί]] δ’ [[οὐκ]]; [[τί]] δ’ [[οὐχί]]; pourquoi pas ? ‒ [[τί]] [[οὖν]]; quoi donc ? ‒ [[τί]] ποτε ; pourquoi enfin ? <i>p. contr.</i> [[τίπτε]] ([[quod vide|q.v.]]) ‒ [[τί]] τ’ [[ἄρα]] ; OD et pourquoi donc ? ‒ [[τί]] [[ὅτι]] ; à quoi sert que ? comment se fait-il que ? [[τί]] [[ποτέ]] ἐστιν [[ὅτι]] ; [[ἵνα]] [[τί]] ; <i>litt.</i> afin que quoi (arrive) ? <i>càd</i> pourquoi ? à cause de quoi ? [[ὅτι]] [[τί]] ; <i>litt.</i> parce que quoi (en résultera) ? <i>càd</i> pourquoi ?;<br /><b>B.</b> <i>pron. relat.</i><br /><b>1</b> <i>c.</i> [[ὅστις]] qui : [[ἄλγος]] πρὸς [[τί]] SOPH la douleur pour laquelle;<br /><b>2</b> <i>c.</i> [[πότερος]] qui <i>ou</i> lequel des deux ?<br />'''Étymologie:''' cf. <i>lat.</i> quis ?
}}
{{Autenrieth
|auten=gen. [[τέο]], [[τεῦ]], pl. gen. [[τέων]] ([[τέων]], ζ 11, Od. 13.200): interrog. pron., [[who]]? [[what]]? ἐς τί, [[how]] [[long]]? Il. 5.465.— Rarely in [[indirect]] questions, Il. 18.192, Od. 15.423, Od. 17.368.—Adv. τί, [[why]]? [[how]]?
}}
{{Slater
|sltr=<b>τῐς</b> ([[τίς]], τίνι, τίν（α), τίνες; τί, τίνι, τί, τά acc.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[who]]? [[what]]? <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> in [[direct]] [[quest]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> subs. [[τίνα]] βάλλομεν; (O. 2.89) [[τίς]] ἂν φράσαι δύναιτο; (O. 2.100) [[τίς]] δὴ ποταίνιον [[ἔλαχε]] στέφανον; (O. 10.60) [[τίς]] γὰρ ἱππείοις ἐν ἔντεσσιν μέτρα ἐπέθηκ; (O. 13.20) τί δέ [[τις]]; τί δ' οὔ [[τις]]; (P. 8.95) [[[τίς]] [[ἄκρον]] ἑλὼν ἡσυχᾷ τε νεμόμενος αἰνὰν ὕβριν ἀπέφυγεν; (Homan: εἴ [[τις]] codd.) (P. 11.55) ] τί φίλτερον κεδνῶν τοκέων ἀγαθοῖς; (I. 1.5) λέγε, τίνες Κύκνον, τίνες Ἕκτορα [[πέφνον]]; (I. 5.39) [[τίς]] ἄρ' ἐσλὸν Τήλεφον τρῶσεν; (I. 5.41) τί πείσομα[ι Πα. 7B. 42. ἀκτὶς ἀελίου, τί πολύσκοπε [[μήσεαι]]; (Pae. 9.1) τί [[ἔλπεαι]] σοφίαν [[ἔμμεν]]; fr. 61. 1. τί [[κάλλιον]] ἀρχομένοισιν ἢ καταπαυομένοισιν; fr. 89a. 1. τί [[θεός]]; fr. 140d. τί ἔρδων [[φίλος]] [[σοί]] τε [[εἴην]], τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 1. c. [[art]]. &amp; subs., [[τοῦ]] (sc. ναοῦ) δὲ παντέχνοις Ἁφαίστου παλάμαις καὶ Ἀθά[νας] [[τίς]] ὁ ῥυθμὸς ἐφαίνετο; (Pae. 8.67) c. gen., “καὶ [[τίς]] ἀνθρώπων σε ἐξανῆκεν γαστρός;” (P. 4.98) “[[τίς]] νιν ἀνθρώπων τέκεν;” (P. 9.33) τίνι [[τῶν]] [[πάρος]], ὦ [[μάκαιρα]] Θήβα, [[καλῶν]] ἐπιχωρίων [[μάλιστα]] θυμὸν τεὸν εὔφρανας; (I. 7.1) n. pro adv., [[why]], in [[what]] [[respect]]? τά κέ [[τις]] ἀνώνυμον [[γῆρας]] ἕψοι [[μάταν]]; ([[varia lectio|v.l.]] τί) (O. 1.82) κέρδει δὲ τί [[μάλα]] [[τοῦτο]] κερδαλέον τελέθει; (P. 2.78) τί [[κομπέω]] παρὰ καιρόν; (P. 10.4) &lt;τί δγτ; ἔθηκας ἀμάχανον ἰσχύν τ' [[ἀνδράσι]]; (supp. Diehl, om. codd. Dion. Hal.) (Pae. 9.3) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> adj. [[τίνα]] θεόν, τίν' ἥρωα, [[τίνα]] δ ἄνδρα κελαδήσομεν; (O. 2.2) [[τίνα]] κεν φύγοι ὕμνον [[κεῖνος]] ἀνὴρ (O. 6.6) [[τίς]] γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας, [[τίς]] δὲ [[κίνδυνος]]; (P. 4.70) [[ἐπεὶ]] [[τίνα]] πάτραν, [[τίνα]] οἶκον ναίων ὀνυμάξεαι ἐπιφανέστερον (P. 7.5) —6. θυμέ, [[τίνα]] πρὸς ἀλλοδαπὰν ἄκραν ἐμὸν πλόον παραμείβεαι; (N. 3.26) “πάτερ [[Κρονίων]], [[τίς]] δὴ [[λύσις]] [[ἔσσεται]] πενθέων;” (N. 10.76) τ]ίνα πτόλιν, τίν' ἐπ[ Δ. 4. c. 6.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> introducing indir. [[quest]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> subs. [[οὐκ]] [[ἔχω]] [[εἰπεῖν]], τίνι [[τοῦτο]] [[Μοῖρα]] [[τέλος]] ἔμπεδον ὤρεξε (N. 7.57) ἀλλὰ [[θαυμάζω]] τί με λέξοντι Ἰσθμοῦ δεσπόται fr. 122. 13.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> adj. κεῖνα δὲ [[κεῖνος]] ἂν εἴποι ἔργα περαίτερον ἄλλων, [[τίς]] [[τρόπος]] ἄνδρα προβάσει (O. 8.63) δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ [[τίς]] [[ἔσται]] πρὸς [[θεῶν]] (P. 4.63) [[αἰδέομαι]] [[μέγα]] [[εἰπεῖν]] [[πῶς]] δὴ λίπον εὐκλέα νᾶσον, καὶ [[τίς]] ἄνδρας ἀλκίμους [[δαίμων]] ἀπ' Οἰνώνας ἔλασεν (N. 5.15) ἀλλοτρίοισιν μὴ προφαίνειν, [[τίς]] φέρεται [[μόχθος]] [[ἄμμιν]] fr. 42. 1.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> frag. τί κέ [[τις]] ἐσχ[ Δ. 4. b. 11.
}}
{{Abbott
|astxt=[[τίς]], neut., τί, gen., τίνος, interrog. pron., [in [[LXX]] for מָה,מִי;] in masc. and fem., <br />[[who]], [[which]], [[what]]?; in neut., [[which]], [[what]]?, used [[both]] in [[direct]] and in [[indirect]] questions.<br /><b class="num">I.</b>I. As subst.,<br /><b class="num">1.</b>1. masc., fem.: [[τίς]]; [[who]], [[what]]?, Mt 3:7 26:68; Mk 11:28, Lk 9:9, al. mult.; c. gen. partit., Ac 7:52, He 1:5, al; seq. ἐκ (= gen. partit.), Mt 6:27, Lk 14:28, Jo 8:46; = [[ποῖος]], Mk 4:41 6:2, Lk 19:3, Ac 17:19, al.; = [[πότερος]] (M, Pr., 77), Mt 21:31 27:17, Lk 22:27, al.; = ὅς or [[ὅστις]] ([[rare]] in cl.; cf. Bl., §50, 5; M, Pr., 93), Ac 13:25. <br /><b class="num">2.</b>Neut.: τί; [[what]]?, Mt 5:47 11:7, Mk 10:3, al.; [[χάριν]] τίνος, I Jo 3:12; διὰ τί, Mt 9:11, al.; [[εἰς]] τί, Mt 14:31, al.; elliptically, [[ἵνα]] τί (sc. γένηται), [[why]], Mt 9:5, al.; τί [[οὖν]], Ro 3:9 6:1, 15 I Co 14:15, al.; τί [[γάρ]], Ro 3:3, Phi 1:18; τί ἐμοὶ ([[ὑμῖν]]) καὶ [[σοί]], [[vide supra|v.s.]] ἔγω. <br /><b class="num">II.</b>As adj.: [[who]]? [[what]]? [[which]]?, Mt 5:46, Lk 14:31, Jo 2:18, al. <br /><b class="num">III.</b>As adv.: = διὰ τι(τί [[ὅτι]]), [[why]], Mt 6:28, Mk 4:40, Lk 6:46, Jo 18:23, al.; in rhet. questions, = a [[negation]], Mt 27:4, Jo 21:22, 23 I Co 5:12 7:16, al. in exclamations ([[like]] Heb. מָה), [[how]] (II Ki 6:20, Ps 3:2, al.), Lk 12:49.<br />[[τις]], neut., τι, gen., τινός, enclitic [[indefinite]] pron., [[related]] to interrog. [[τίς]] as [[πού]], [[πως]], [[ποτέ]] to [[ποῦ]], [[πῶς]], [[πότε]]. <br /><b class="num">I.</b>As subst.,<br /><b class="num">1.</b>[[one]], a [[certain]] [[one]]: Lk 9:49, Jo 11:1, Ac 5:25, al.; pl., τίνες, [[certain]], [[some]]: Lk 13:1, Ac 15:1, Ro 3:8, al. <br /><b class="num">2.</b>[[someone]], anyone, [[something]], [[anything]]: Mt 12:29, Mk 9:30, Lk 8:46, Jo 2:25, Ac 17:25, Ro 5:7, al.; = indef., [[one]] (French on), Mk 8:4, Jo 2:25, Ro 8:24, al.; pl., τινες, [[some]], Mk 14:4, al. <br /><b class="num">II.</b>II. As adj.,<br /><b class="num">1.</b>a [[certain]]: Mt 18:12, Lk 1:5 8:27, Ac 3:2, al.; [[with]] [[proper]] names, Mk 15:21, Lk 23:26, al.; c. gen. partit., Lk 7:19, al. <br /><b class="num">2.</b>[[some]]: Mk 16:[8], Jo 5:14, Ac 17:21 24:24, He 11:40, al.
}}
{{StrongGR
|strgr=[[probably]] [[emphatic]] of [[τὶς]]; an interrogative pronoun, [[who]], [[which]] or [[what]] (in [[direct]] or [[indirect]] questions): [[every]] [[man]], [[how]] ([[much]]), + no(-ne, [[thing]]), [[what]] ([[manner]], [[thing]]), [[where]] (-by, -[[fore]], -of, -[[unto]], - [[with]], -[[withal]]), [[whether]], [[which]], [[who]](-m, -se), [[why]].
}}
{{Thayer
|txtha=neuter τί, genitive τίνος, interrogative pronoun (from Homer down);<br /><b class="num">1.</b> [[who]], [[which]], [[what]]? the Sept. [[τίς]] for מִי, τί for מָה;<br /><b class="num">a.</b> used adjectivally, in a [[direct]] [[question]]: [[τίς]] [[βασιλεύς]], [[τίς]] [[γυνή]], τί περισσόν, τί [[σημεῖον]], τινα ἤ ποῖον καιρόν, [[τίς]] ([[namely]], ἐστιν) ἡ [[αἰτία]], [[τίς]] [[καί]] ποταπή ἡ [[γυνή]], [[τίς]] followed by ἄν, R G; R G); τί [[with]] the optative, Tr WH [[add]] ἄν, so L brackets); L brackets Tr brackets WH marginal [[reading]] [[add]] ἄν); [[with]] the indicative, [[τίς]] ὑπέδειξεν [[ὑμῖν]] φυγεῖν; τίνος, τίνι, τινα, τί θέλετε μοι [[δοῦναι]]; τί in an [[indirect]] [[question]], followed by the indicative, ἄν, Buttmann, § 151,16): [[ὑμεῖς]] δέ τινα με λέγετε [[εἶναι]], [[καί]] [[ἡμεῖς]] τί ποιήσομεν (or ποιήσωμεν), [[οὗτος]] δέ τί, β.); [[add]], Winer's Grammar, 274 (257)),Passow, p. 1908b; (Liddell and Scott, [[under]] the [[word]], B. I:1b.). A [[question]] is [[often]] asked by [[τίς]] as the [[leading]] [[word]], [[when]] the [[answer]] [[expected]] is no [[one]]: [[τίς]] [[εἰ μή]], [[who]] ... [[save]] (or [[but]]) (i. e. no [[one]] [[but]]), [[τίς]] τί [[ἄρῃ]], [[what]] [[each]] should [[take]], [[τίς]] τί διεπραγματεύσατο, Tr WH); [[ἐγώ]] δέ [[τίς]] [[ἤμην]] [[δυνατός]] κωλῦσαι [[τόν]] Θεόν; [[who]] [[was]] I? [[was]] I [[able]] to [[withstand]] God? Winer's Grammar, § 66,5, 3; Passow, p. 1909{a}; Ast, Platonic Lexicon, iii., p. 394; Franz V. Fritzsche, Index ad Lucian, [[dial]]. deor., p. 164; the [[same]] [[construction]] occurs in Latin writings; cf. Ramshorn, Latin Gram., p. 567. [[τίς]] is joined [[with]] conjunctions: [[καί]] [[τίς]], [[καί]], I:2g.); [[τίς]] [[ἄρα]], [[see]] [[ἄρα]], 1; [[τίς]] [[οὖν]], T WH [[omit]]; L Tr brackets [[οὖν]]); [[τίς]] [[with]] a partitive genitive: ἐκ and a genitive of the class, Winer's Grammar, § 41b. 4c.); [[with]] ἄν added, [[τίς]] and τί; [[see]] ὁ, II:10a. e. Respecting the neuter τί the [[following]] particulars [[may]] be [[noted]]: α. τί [[οὗτοι]] [[σου]] καταμαρτυροῦσιν; a [[condensed]] [[expression]] for τί [[τοῦτο]] ἐστιν, ὁ [[οὗτοι]] [[σου]] καταμαρτυροῦσιν; Buttmann, 251 (216) explains [[this]] [[expression]] [[differently]]); [[also]] τί [[τοῦτο]] [[ἀκούω]] [[περί]] [[σου]]; (R. V.)) [[what]] is [[this]] ([[that]]) I [[hear]] of thee? ([[unless]] [[preference]] be given to the [[rendering]], '[[why]] do I [[hear]] [[this]] of thee' ([[see]] [[under]] β. [[below]])), Winer's Grammar, § 66,5, 3). β. τί [[πρός]] [[ἡμᾶς]]; [[namely]], ἐστιν, [[what]] is [[that]] to us? (Winer's Grammar, 586 (545); Buttmann, 138 (121)), τί [[ἐμοί]] [[καί]] [[σοι]]; [[see]] [[ἐγώ]], 4; τί μοι etc. [[what]] [[have]] I to do [[with]] etc. τί [[σοι]] or [[ὑμῖν]] δοκεῖ; ([[what]] thinkest thou etc.), [[ὅτι]] [[supply]] in [[thought]] δοκεῖ [[ὑμῖν]], to [[introduce]] a [[second]] [[question]] (R. V. What [[think]] ye? That he [[will]] [[not]] [[come]] etc.)). τί θέλεις; and τί θέλετε; followed by a subjunctive, [[our]] [[what]] wilt thou ([[that]]) I should etc.: [[ἵνα]]); WH omits; Tr brackets θέλετε); τί [[with]] the [[deliberative]] subjunctive: L marginal [[reading]] T Tr [[text]] WH [[πῶς]]); τί followed by a [[future]]: T Tr WH ποιήσωμεν); τί ([[namely]], ἐστιν (Buttmann, 358 (307); Winer's Grammar, § 64,2a.)) [[ὅτι]] etc., [[how]] is it [[that]], etc. i. e. [[why]] etc., R G L; τί γέγονεν, [[ὅτι]] etc. (R. V. [[what]] is [[come]] to [[pass]] [[that]] etc.), [[οὗτος]] δέ τί ([[namely]], [[ἔσται]] or γενήσεται (Winer's Grammar, 586 (546); Buttmann, 394 (338))), [[what]] [[will]] be his [[lot]]? τί [[ἄρα]] ὁ [[Πέτρος]] ἐγένετο; [[Xenophon]], [[Hell]]. 2,3, 17 τί ἐσοιτο ἡ [[πολιτεία]]). τί equivalent to [[διά]] τί, [[why]]? [[wherefore]]? (Matthiae, § 488,8; Krüger, § 46,3Anm. 4; (Winer's Grammar, § 21,3 N. 2)): [[ἵνα]] τί or [[ἱνατί]], [[see]] [[under]] the [[word]], p. 305a. [[διά]] τί (or [[διατί]] ([[see]] [[διά]], B. II:2a., p. 134 b)), [[why]]? [[wherefore]]? [[εἰς]] τί, to [[what]]? to [[what]] [[end]]? to [[what]] [[purpose]]? τί [[οὖν]], etc. [[why]] [[then]], etc.: [[οὖν]], b. α.; τί [[οὖν]] ἐροῦμεν, [[see]] ibid. τί [[γάρ]]; [[see]] [[γάρ]], II:5. γ. Hebraistically for מָה, [[how]], [[how]] [[greatly]], [[how]] [[much]], [[with]] adjectives and verbs in exclamations (Winer's Grammar, § 21 N. 3; cf. Buttmann, 254 (218)): G L Tr; εἰ, I:4 at the [[end]]), (τί [[πολύ]] τό ἀγαθόν [[σου]]; Symm. [[πότερος]], ποτερα, [[πότερον]], [[whether]] of [[two]], [[which]] of the [[two]]: L τί; [[see]] [[below]]); τί, Matthiae, § 488,4; Winer's Grammar, 169 (159).<br /><b class="num">3.</b> equivalent to [[ποῖος]], ποίᾳ, ποῖον, of [[what]] [[sort]], [[what]] ([[kind]]): ὅς and [[ὅστις]]: [[thus]], τινα (L T Tr WH τί) με ὑπονοεῖτε [[εἶναι]], [[οὐκ]] [[εἰμί]] [[ἐγώ]] ([[where]] [[one]] would [[expect]] ὅν). δοθήσεται [[ὑμῖν]], τί λαλήσετε (λαλήσητε T Tr WH; L brackets the clausel, ἑτοίμασον, τί δειπνήσω, [[οἶδα]] τινας ἐξελεξάμην, T Tr [[text]] WH); [[especially]] [[after]] ἔχειν (as in the Greek writings): [[οὐκ]] ἔχουσι, τί φάγωσιν, Winer's Grammar, § 25,1; Buttmann, 251 (216); on the [[distinction]] [[between]] the Latin habeo quid and habeo quod cf. Ramshorn, Latin Gram., p. 565f.
}}
{{grml
|mltxt=τί, ΝΜΑ, και [[ηλειακός]] και λακων. τ. τίρ Α<br /> (ερωτ. αντων.)<br /> <b>1.</b> (σε [[ευθεία]] ερώτ.) [[ποιος]] (α. «τίνος [[είναι]] το [[παιδί]];» β. «ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ;», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /> <b>2.</b> (<b>το ουδ.</b>) <i>τί</i><br /> (ως [[έκφραση]] θαυμασμού ή περιφρόνησης) πόσο (α. «τί [[ωραίο]] [[σπίτι]]!» β. «τί [[κακός]] που [[είναι]]!» γ. «τί στενή ή [[πύλη]] και τεθλιμμένη ἡ [[ὁδός]]», ΚΔ)<br /> <b>3.</b> (<b>το ουδ. ως επίρρ.</b>) [[γιατί]], πώς (α. «τί ήρθες [[τώρα]];» β. «[[τέκνον]], τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο [[πένθος]];», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /> <b>νεοελλ.</b><br /> <b>1.</b> (<b>το ουδ.</b>) α) (ως μονολεκτική [[ερώτηση]]) τί είπες, τί θέλεις;<br /> β) (με ουσ.) ποιας [[λογής]], ποιου είδους; («τί [[άνθρωπος]] [[είναι]],»)<br /> γ) ποιο [[πράγμα]], ποιο [[θέμα]], ποιο [[ζήτημα]]; («τί σέ απασχολεί;»)<br /> δ) ότι, πως («μάς είπαν τί είσαι η όμορφη, είσαι η καμαροφρύδα», δημ. [[τραγούδι]])<br /> ε) [[διότι]], [[γιατί]] («αϊτέ, πάρε με απάνου στα βουνά, τί θα με φάει ο [[κάμπος]]», Κρυστ.)<br /> στ) [[πόσος]], πόσο [[πολύς]], πόσο [[μεγάλος]]; (α. «τί θα πάρεις από αυτήν τη δουλειά;» β. «τί [[προίκα]] δίνει;»)<br /> <b>2.</b> <b>φρ.</b> α) «[[κατά]] τί;» ή «σε τί;» — σε ποιο βαθμό, πόσο («[[κατά]] τί θα μάς ωφελήσει;»)<br /> β) «[[προς]] τί;» — για ποιό λόγο, για ποιο σκοπό; («[[προς]] τί όλα αυτά;»)<br /> γ) «τί μ' αυτό;» ή «τί με τούτο;» — ποια [[σχέση]] μπορεί να έχει αυτό;<br /> δ) «τί κάνεις;» — πώς είσαι;<br /> ε) «τί μέ [[μέλει]] [ή ενδιαφέρει ή [[νοιάζει]]];» — λέγεται προκειμένου να δηλώσει [[αδιαφορία]]<br /> στ) «τί το όφελος;» — λέγεται προκειμένου να δηλώσει ότι δεν υπάρχει [[καμιά]] [[ωφέλεια]], κανένα [[κέρδος]] ή, γενικά, κανένα θετικό [[αποτέλεσμα]]<br /> ζ) «τί [[ανάγκη]] έχει;» — λέγεται προκειμένου να δηλώσει ότι [[κάποιος]] δεν έχει καμία [[ανάγκη]], ότι δεν χρειάζεται [[τίποτε]] από κανέναν<br /> η) «το [ή τα] τί» — τα όσα («το τί του κάνει, δεν λέγεται»)<br /> θ) «τίς ει;»<br /> <b>στρ.</b> (ως [[προειδοποίηση]]-[[ερώτημα]] σκοπού) [[ποιος]] είσαι;<br /> <b>αρχ.</b><br /> Ι. ΚΛΙΣΗ: Α. (<b>στον εν.</b>)<br /> <b>1.</b> <b>(ονομ.)</b> σπάν. ιων. και δωρ. τ. [[τέος]]<br /> <b>2.</b> <b>γεν.</b> επικ. και ιων. τ. <i>τέο</i> και <i>τεῡ</i>, ποιητ. και αττ. τ. <i>τοῦ</i>, ποιητ. και ιων. και αττ. τ. <i>τίνος</i>, δωρ. τ. [[τέου]]<br /> <b>3.</b> <b>δοτ.</b> ιων. τ. <i>τέῳ</i>, και αττ. τ. <i>τῷ</i>, αιολ. τ. τίῳ και <i>τίνι</i><br /> <b>4.</b> <b>(αιτ.)</b> αρσ. και θηλ. [[τίνα]] και σπάν. τ. [[τέος]], ουδ. <i>τί</i>- Β. <b>στον πληθ.</b><br /> <b>1.</b> <b>(ονομ.)</b> αρσ. και θηλ. <i>τίνες</i>, ουδ. [[τίνα]]<br /> <b>2.</b> <b>γεν.</b> επικ. τ. [[τέων]], ποιητ. και αττ. τ. <i>τίνων</i><br /> <b>3.</b> <b>δοτ.</b> <i>τίσι</i> και <i>τοῖσι</i>, ιων. τ. [[τέοισι]], αιολ. τ. [[τίοισι]] και [[τίοις]]<br /> <b>4.</b> <b>(αιτ.)</b> αρσ. και θηλ. <i>τίνας</i>, ουδ. [[τίνα]], βοιωτ. τ. <i>τά</i>, στα [[Μέγαρα]] <i>σά</i><br /> II. ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΗΜΑΣΙΑ: 1. με κύρια ονόματα για να δηλώσει θαυμασμό («τίς ἆρα [[Κύπρις]] ἤ τίς Ἵμερος;», <b>Σοφ.</b>)<br /> <b>2.</b> με ευκτική για να δηλώσει έντονη [[αμφιβολία]] («τίς δὲ κε τόξα τιταίνοιτ';», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /> <b>3.</b> (με διάφορα μόρια) α) <i>τίς δέ</i>; για να εκφράσει [[ανυπομονησία]]<br /> β) <i>τίς δή</i>; και τίς [[δῆτα]];<br /> [[ποιος]] [[λοιπόν]];<br /> γ) <i>τίς ποτε</i>;<br /> [[ποιος]] [[άραγε]];<br /> δ) <i>τί γάρ</i>;<br /> πώς [[αλλιώς]], [[γιατί]] όχι;<br /> ε) <i>τί δέ</i>;<br /> χρησιμοποιείται για γρήγορη [[μετάβαση]] από το ένα [[θέμα]] στο [[άλλο]]<br /> στ) <i>τί δὲ εἰ</i><br /> [[αλλά]] τί εάν<br /> ζ) <i>τί δή</i>; και <i>τί δὲ δή</i>; και <i>τί δή ποτε</i>;<br /> (ως [[έκφραση]] έντονης έκπληξης) [[γιατί]] [[άραγε]] ή τί εννοείς;<br /> η) τί [[δῆτα]];<br /> πώς [[παρακαλώ]];<br /> θ) <i>τί μήν</i>;<br /> [[γιατί]] όχι, [[δηλαδή]] βεβαίως, [[μάλιστα]]<br /> ι) <i>τί νυ</i>; [[γιατί]] [[λοιπόν]]<br /> ια) <i>τί δ</i>' <i>οὐ</i><br /> (ως καταφατική [[απόκριση]]) πώς όχι;<br /> ιβ) <i>τί οὖν</i>;<br /> πώς [[λοιπόν]];<br /> <b>4.</b> (με διάφορους συνδέσμους) α) <i>τί ὅτι</i>;<br /> πώς συμβαίνει να...;<br /> β) <i>ἵνα τί</i>;<br /> για ποιο λόγο;<br /> <b>5.</b> (με διάφορες προθέσεις) α) <i>διὰ τί</i>;<br /> για ποιον λόγο, [[γιατί]];<br /> β) <i>ἐκ τίνος</i>; για ποια [[αιτία]];<br /> γ) <i>ἐς τί</i>;<br /> i) [[μέχρι]] ποιο [[σημείο]], ώς [[πότε]];<br /> ii) για ποιον σκοπό;<br /> δ) <i>κατὰ τί</i>;<br /> για ποιον σκοπό;<br /> <b>6.</b> (σε πλάγ. ερώτ.) [[αντί]] του [[ὅστις]] («εἰρώτα δὴ [[ἔπειτα]] τίς εἴη καὶ [[πόθεν]] ἔλθοι», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /> <b>7.</b> [[αντί]] του <i>ὅς</i>, [[ὅσπερ]] («[[τίνα]] με ὑπονοεῑται [[εἶναι]], οὐκ [[εἰμὶ]] ἐγώ», ΚΔ)<br /> <b>8.</b> [[αντί]] του [[πότερος]] («τί ἐστὶν εὐκοπώτερον εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου ἤ...», ΚΔ)<br /> <b>9.</b> [[αντί]] του <i>ποῖος</i> («τί γὰρ ἤ Λαβδακίδαις ἤ τῷ Πολύβου νεῖκος ἔκειτ'», <b>Σοφ.</b>)<br /> <b>10.</b> <b>φρ.</b> α) «τίς δ' [[οὗτος]] ἔρχεαι;» — [[ποιος]] είσαι εσύ που έρχεσαι;<br /> β) «τί ἐμοὶ καὶ σοί;» — τί κοινό υπάρχει [[ανάμεσα]] σε μένα και [[σένα]];<br /> γ) «τίς ἄν...;» — πώς αν...;.<br /> [<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Τόσο η ερωτηματική αντων. <i>τίς</i>, <i>τί</i> όσο και η αόριστη αντων. <i>τις</i>, <i>τι</i> ανάγονται σε ινδοευρωπαϊκό [[θέμα]] με αρκτικό χειλοϋπερωικό φθόγγο (<b>πρβλ.</b> λατ. <i>quis</i> και θεσσ. τ. <i>κις</i>) που έπαιζε τον διπλό ρόλο της αόριστης (όταν ήταν εγκλιτικό) και της ερωτηματικής (όταν τονιζόταν) αντωνυμίας. Το [[θέμα]] αυτό είχε δύο μορφές: <i>k</i><sup>w</sup><i>i</i> και <i>k</i><sup>w</sup><i>e</i>/<i>o</i>-. To [[θέμα]] που μαρτυρείται πιο [[συχνά]] [[είναι]] το σε -<i>i</i>. Στην Ελληνική ο χειλοϋπερωικός [[φθόγγος]] της Ινδοευρωπαϊκής αποδόθηκε κανονικά με οδοντικό [[σύμφωνο]] -τ- [[πριν]] από [[φωνήεν]] -ι- και -ε-, [[οπότε]] στην ονομ. εν. έχουμε τ. τίς, τί που συνδέονται με τα: λατ. quis, quid, χεττιτ. kuiš, kuit, αρχ. ινδ. cit, αβεστ. či-š, αρχ. σλαβ. ci-(to). Στην αιτ. εν. ο [[αμάρτυρος]] [[αρχικός]] τ. τίν (<b>πρβλ.</b> χεττιτ. kuin, αβεστ. čim, λατ. quern) συμπληρώθηκε με ληκτικό -α, για να δηλωθεί καλύτερα η [[πτώση]] (<b>πρβλ.</b> ἕν-α και Ζῆν: Ζῆνα). Με [[βάση]] την αιτ. [[τίνα]], της οποίας το -ν- θεωρήθηκε ότι ανήκει στο [[θέμα]], αναπλάστηκε όλο το κλιτικό [[σύστημα]] στην αττ. διάλ: γεν. τίνος, δοτ. τίνι, ενώ η δοτ. πληθ. τίσι θα μπορούσε να θεωρηθεί [[αρχικός]] τ. από το θ. σε -i. Η παλαιά ονομ.-αιτ. πληθ. του ουδετέρου μαρτυρείται στο μεγαρικό σά και στο βοιωτ. τά ([[αντί]] του αττ. τ. [[τίνα]]) και ανάγεται σε αμάρτυρο τ. σσα (<span style="color: red;"><</span> ΙΕ θ. k<sup>w</sup>yә<sub>2</sub>-, <b>πρβλ.</b> λατ. quia). Οι αόριστοι τ. της ιων. [[ἄσσα]] και της αττ. [[ἄττα]], εξάλλου, οφείλονται στη λανθασμένη [[αντίληψη]] —εξαιτίας του αναφορικού ἅσσα, παράλληλου τ. του ἅτινα— ότι η [[συνεκφορά]] της φρ. «ὁπποῖά σσα» αποδίδει το ὁποῖ [[ἄσσα]]. Παράλληλα, [[ωστόσο]], με τους τ. του θ. σε -i, μαρτυρούνται στις πλάγιες πτώσεις (οι τ. της ονομ. της ιων. και δωρ. [[τέος]]/[[τεός]] [[είναι]] σπάνιοι) και τ. με θ. σε -e/o, όπως η γεν. εν. ομηρ. τέο, που σχηματίστηκε με κατάλ. -s(y)o, χαρακτηριστική του αντωνυμικού συστήματος (<b>πρβλ.</b> αρχ. ινδ. kasya λατ. cuius, αρχ. σλαβ. česo, αρχ. άνω γερμ. hwes). Ο τ. τέο με [[συναίρεση]] έδωσε τον ιων. τ. τεῦ και τον αττ. τ. τοῦ. Με [[βάση]], [[επίσης]], τον τ. τέο σχηματίστηκαν στον Όμηρο και στον Ηρόδοτο οι τ. της δοτικής τέῳ και τῳ και στην αττ. τῷ. Στον πληθ. αριθμό μαρτυρείται γεν. [[τέων]] και δοτ. τοῖσι, που έχει διορθωθεί σε [[τέοισι]]. Με [[βάση]] το θ. τε- σχηματίστηκε στην ιων. διάλ. γεν. εν. [[τέου]] ενώ η λεσβ. παρέχει τους τ. τίῳ και [[τίοισι]], που αναπλάστηκαν πιθ. με [[βάση]] το τίς. Στον Όμηρο, [[τέλος]], μαρτυρείται πιο [[συχνά]] στις πλάγιες πτώσεις εν. και πληθ. το θ. σε -e/o [[παρά]] το θ. σε -i].
}}
{{elru
|elrutext='''τίς:''' τί (ῐ) (gen. τίνος - эп.-ион. [[τέο]], стяж. [[τεῦ]] и атт. τοῦ; dat. τίνι - ион. [[τέῳ]], атт. τῷ; acc. [[τίνα]], τί; pl.: τίνες, [[τίνα]]; gen. τίνων - ион. [[τέων]]; dat. τίσι и τοῖσι - ион. [[τεοῖσι]]; acc. τίνας, [[τίνα]])<br /><b class="num">1)</b> pron. interrog. et relat. кто, что: ἔστιν δὲ τίς τε καὶ τοῦ; Plat. кто он и чей (сын)?; τίς [[ἀνδρῶν]]; Her. кто среди людей? т. е. что за человек?; τίς ὢν σὺ πυνθάνει [[τάδε]]; Eur. кто ты, вопрошающий об этом?; τίς ἂν ἐξεύροι ποτ᾽ [[ἄμεινον]]; Arph. кто мог бы сыскать нечто лучшее?; τί [[οὖν]] δή ἐστιν, [[ἅττα]] εἶπεν; Plat. что же это такое он сказал?; [[ἠρώτων]] αὐτοὺς τίνες [[εἶεν]] Xen. (они) спросили их, кто они; σοὶ δὲ καὶ τούτοισι τοῖσι πράγμασι τί ἐστι; Her. что тебе до всего этого?; οὐκ [[ἔχω]] τί φῶ Aesch. не знаю, что говорить;<br /><b class="num">2)</b> adj. interrog. et relat. какой, который, что за: τίς γῆ, τίς [[δῆμος]], τίνες [[ἀνέρες]]; Hom. что (это) за край, что за народ, что за люди?; τίνος τέχνης [[ἐπιστήμων]] [[ἐστί]]; Plat. в каком искусстве он сведущ?; [[τίνα]] ἂν καλοῦντες αὐτὸν [[ὀρθῶς]] καλοῖμεν; Plat. каким (именем) называя его, назвали бы мы правильно?, т. е. как его правильно наименовать?; ἀγγελίαν [[φέρω]] χαλεπήν. - Τίνα ταύτην; Plat. я приношу тяжелую весть. - Какую же это?; εἰπὲ [[τίνα]] γνώμην ἔχεις; Xen. скажи, каково твое мнение?;<br /><b class="num">3)</b> (преимущ. τί; со знач. или оттенком наречия): τί κλαίεις; Hom. отчего ты плачешь?; τί δη; Plat. почему же?, как же так?; τί δ᾽ οὔ; Aesch. почему же нет?; τί οὐ βαδίζομεν; Plat. не пойти ли нам?
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=<br /><b class="num">I.</b> in [[direct]] questions, who? [[which]]? neut. [[what]]? [[which]]? Lat. [[quis]], [[quae]], [[quid]]?, Hom., etc.: relating to [[other]] words in the [[same]] [[case]], τίς δ' [[οὗτος]] [[ἔρχεαι]]; who art thou that comest? Il.; τίν' ὄψιν σὴν [[προσδέρκομαι]]; [[what]] [[face]] is [[this]] I see of [[thine]]? Eur.:— τίς ἄν or κεν, with the opt., expresses [[doubt]], who could, who would do so? Hom.: —in [[double]] questions, τί λαβόντα τί δεῖ ποιεῖν; [[what]] has one [[received]] and [[what]] must one do? Dem.; so, τίς [[πόθεν]] εἶς [[ἀνδρῶν]]; who and [[whence]] art thou? Od.<br /><b class="num">2.</b> τίς with Particles: τίς γάρ; Lat. [[quisnam]]? why who? who [[possibly]]? Il., etc.; τίς δή; who then? Theogn.; τίς [[δῆτα]]; Soph.; τίς ποτε; who in the [[world]]? who [[ever]]? Xen.<br /><b class="num">3.</b> neut. τί; as a [[simple]] [[question]], [[what]]? Aesch.; also, why? Il. b. τί μοι; τί σοι; [[what]] is it to me? to thee? Soph., etc.; c. gen., τί μοι ἔριδος; [[what]] [[have]] I to do with the [[quarrel]]? Il.; τί ἐμοὶ καὶ σοί; [[what]] is [[there]] (in [[common]]) to me and thee? [[what]] [[have]] I to do with thee? NTest. c. τί with Particles:— τί γάρ; why not? how [[else]]? Lat. [[quid]] [[enim]]? [[quidni]]? i. e. of [[course]], no [[doubt]], Aesch., etc.; τί δέ; Lat. [[quid]] [[vero]]? Plat.; τί δέ, εἰ . .; but [[what]], if . .? Eur.; τί δή; τί [[δήποτε]]; why [[ever]]? why in the [[world]]? Plat.:— τί μή; why not? Lat. [[quidni]]? Trag.:— τί μή; i. e. yes [[certainly]], Plat., etc.<br /><b class="num">II.</b> τίς is [[sometimes]] used for [[ὅστις]] in [[indirect]] questions, ἠρώτα δὴ [[ἔπειτα]], τίς εἴη καὶ [[πόθεν]] ἔλθοι Od.; οὐκ ἔχω τί φῶ Aesch.<br /><b class="num">2.</b> τίς; τί; with [[part]]., followed by a verbal [[clause]], forms one [[sentence]] in Greek [[where]] we use two, [[εἴρετο]] τίνες ἐόντες προαγορεύουσι; who they were that [[proclaim]]? Hdt.; καταμεμάθηκας τοὺς τί ποιοῦντας [[τοὔνομα]] τοῦτ' ἀποκαλοῦσιν; [[have]] you learnt [[what]] they do whom men [[call]] so and so? Xen.<br /><b class="num">III.</b> τίς; = [[ποῖος]]; Soph.<br /><b class="num">IV.</b> τί was [[never]] elided; but the [[hiatus]] is allowed in [[attic]], τί οὖν; Ar.; τί ἔστιν; Soph.; τί εἶπας; Soph.
}}
{{FriskDe
|ftr='''τίς''': {tís}<br />'''Forms''': (thess. κις, ark. kypr. σις, el. junglak. τιρ), n. τί, Gen. [[τέο]] (ion.), [[τοῦ]] (att.), jünger τίνος, Dat. τέωι, τῶι, τίνι, Akk. [[τίνα]] usw.<br />'''Meaning''': ‘wer, welcher, -e, -es, was?’;<br />'''Derivative''': [[τις]], τι, Gen. [[τεο]], [[του]], τινος, Dat. τεωι, τωι, τινι, Akk. τινα enkl. [[irgendwer]], [[irgendwelcher]], [[irgendwas]].<br />'''Etymology''': Altererbtes interrog. und indefin. Pronornen, mit lat. ''quis'', ''quid'', heth. ''kuiš'', ''kuit'' u.a. identisch: idg. *''qʷi''-''s'', ''qʷi''-''d''. Ebenso Gen. [[τεο]] = aksl. ''česo'', got. ''ƕis'' ‘cuius?’: idg. *''qʷe''-''so''; daneben aw. ''čahyā'' aus *''qʷe''-''si̯o''. Nach [[τέο]], [[τοῦ]] Dat. τέωι, τῶι. Die ν-Formen (schon hom.) gehen vom Akk. [[τίνα]] aus, der nach ἕνα u.a. aus *τίν (= heth. ''kuin'', aw. ''čim'' u.a.) erweitert wurde; davon τίνος, τίνι usw. (vgl. Ζῆνα, Ζηνός, Ζηνί). Ein alter pl. n. ist noch zu spüren in [[ἅσσα]], [[ἅττα]] = ἅτινα und in [[ἄσσα]], [[ἄττα]] (durch falsche Zerlegung von ὁπποῖά σσα in ὁποῖ’ [[ἄσσα]] u.ä. entstanden). Daneben böot. [[τά]], megar. σά ‘warum, wieso?’ (s. bes.). — Weitere Einzelheiten m. Lit. bei Schwyzer 615f., dazu noch Ruijgh L’élém. ach. 101 f.; weitere Formen aus den übrigen Sprachen, ebenfalls m. Lit., bei WP. 1, 519 ff, Pok. 644ff., W.-Hofmann s. ''quis'' und ''quī''.<br />'''Page''' 2,903-904
}}
{{Chinese
|sngr='''原文音譯'''：t⋯j 提士<br />'''詞類次數'''：疑問代名詞（538）<br />'''原文字根'''：有何<br />'''字義溯源'''：誰*，那，甚麼，為甚麼，甚麼人，甚麼事，有甚麼，是甚麼，焉有，是誰，向誰，甚麼意思，那一個，怎麼樣，怎麼，怎能，怎樣，何為，為何，何如，何必，何干，何；或源自（[[τὶς]]）=有些*）。這編號的五種用法：<br />1）當疑問詞使用<br />2）當副詞使用<br />3）當驚嘆詢使用（參讀 路12:49;  22:46）<br />4）當關係詞使用（參讀 可14:36）<br />5）選擇性使用（參讀 太9:5）<br />'''同源字'''：1） （[[διατί]]）甚麼原因 2） （[[ἱνατί]]）為甚麼 3） （[[τίς]]）誰<br />'''出現次數'''：總共（556）；太（89）；可（73）；路（112）；約（80）；徒（56）；羅（42）；林前（33）；林後（11）；加（5）；弗（9）；腓（2）；西（2）；帖前（3）；提前（1）；提後（1）；來（10）；雅（4）；彼前（4）；約壹（4）；啓（15）<br />'''譯字彙編'''：<br />1） 甚麼（112）數量太多，不能盡錄；<br />2） 誰（104）數量太多，不能盡錄；<br />3） 為甚麼（50） 太17:10； 太20:6； 可2:7； 可2:8； 可2:24； 可4:40； 可10:18； 可11:3； 可12:15； 可14:6； 路2:48； 路2:49； 路5:22； 路6:2； 路6:41； 路6:46； 路12:26； 路18:19； 路22:46； 約1:25； 約4:27； 約9:27； 約10:20； 約13:28； 約18:21； 約18:23； 約20:13； 約20:15； 徒1:11； 徒3:12； 徒3:12； 徒5:4； 徒5:9； 徒14:15； 徒15:10； 徒22:7； 徒22:16； 徒22:30； 徒26:8； 徒26:14； 羅3:7； 羅9:19； 羅9:20； 羅14:10； 羅14:10； 林前10:30； 林前15:29； 加3:19； 加5:11； 西2:20；<br />4） 甚麼呢（23） 太9:14； 太11:7； 太19:20； 太19:27； 太20:21； 路3:10； 路3:12； 路3:14； 路7:25； 路7:31； 路13:18； 約6:9； 約6:30； 約12:27； 徒22:26； 羅3:5； 羅4:1； 羅4:3； 林前9:18； 林前10:19； 林前10:19； 林前15:29； 林後11:11；<br />5） 甚麼⋯呢（15） 太5:46； 太11:16； 太13:10； 太14:31； 太15:3； 太16:26； 太16:26； 太17:19； 太21:25； 太23:17； 太23:19； 可4:30； 可7:5； 可8:37； 路14:34；<br />6） 所（15） 太6:3； 太10:19； 太12:3； 可4:24； 路12:49； 約13:12； 林前15:2； 提前1:7； 啓2:7； 啓2:11； 啓2:17； 啓2:29； 啓3:6； 啓3:13； 啓3:22；<br />7） 有甚麼（13） 可5:7； 路9:25； 路21:7； 徒8:36； 徒10:29； 羅3:1； 羅3:1； 林前14:6； 林前15:32； 林後6:16； 雅2:14； 雅2:16； 啓18:18；<br />8） 怎麼（12） 可14:40； 路12:11； 路12:11； 路12:57； 路16:4； 約1:22； 羅10:8； 羅11:2； 羅11:4； 林前7:16； 林前7:16； 林前11:22；<br />9） 是甚麼（11） 太20:22； 可10:3； 可10:38； 可14:68； 路10:26； 路23:34； 約7:51； 約16:18； 約18:21； 羅8:27； 帖前2:19；<br />10） 如何（10） 太17:25； 太18:12； 太21:31； 太22:17； 太22:42； 太26:66； 可14:64； 徒5:24； 弗5:17； 約壹3:2；<br />11） 怎樣（10） 路20:15； 約6:6； 約11:56； 徒2:37； 徒4:16； 徒5:35； 徒16:30； 羅8:26； 林前4:21； 加4:30；<br />12） 那一個（10） 太6:27； 太27:17； 路7:42； 路10:36； 路12:25； 路14:31； 路22:24； 徒7:52； 來1:5； 來1:13；<br />13） 誰⋯呢（8） 太12:27； 太19:25； 太24:45； 可16:3； 路11:11； 路17:7； 路18:26； 約9:36；<br />14） 為何（8） 太22:18； 路24:38； 徒9:4； 徒21:13； 羅8:24； 林前4:7； 林前15:30； 來7:11；<br />15） 怎麼樣呢（7） 路1:66； 路16:2； 羅11:7； 林前14:15； 林前14:26； 腓1:18； 來13:6；<br />16） 甚麼事（7） 可5:14； 約18:35； 徒7:40； 徒9:6； 徒10:4； 徒12:18； 徒21:33；<br />17） 怎麼⋯呢（7） 太27:22； 可12:9； 可15:12； 路12:17； 路20:13； 約11:47； 羅6:1；<br />18） 是誰（7） 太21:23； 路7:39； 路12:5； 約1:21； 約13:18； 約13:22； 來3:16；<br />19） 為甚麼⋯呢（7） 太7:3； 太19:17； 可5:39； 可8:12； 可8:17； 路24:5； 約7:19；<br />20） 甚麼意思（7） 太9:13； 太12:7； 可9:10； 路8:9； 約7:36； 約10:6； 約16:18；<br />21） 何（6） 可2:18； 可14:4； 路19:23； 路24:38； 約13:37； 弗5:10；<br />22） 何干（6） 太8:29； 太27:4； 路8:28； 約21:22； 約21:23； 林前5:12；<br />23） 怎能（5） 太5:13； 林後6:14； 林後6:14； 林後6:15； 林後6:15；<br />24） 甚麼人（5） 路6:47； 路7:49； 約5:12； 約8:53； 徒21:33；<br />25） 有誰（5） 約12:38； 羅9:19； 羅10:16； 林後11:29； 林後11:29；<br />26） 誰呢（5） 路12:20； 約6:68； 約20:15； 徒8:34； 約壹5:5；<br />27） 何必⋯呢（4） 太26:65； 可5:35； 可14:63； 路22:71；<br />28） 何等（3） 路4:36； 弗1:18； 彼前4:17；<br />29） 為何⋯呢（3） 太8:26； 太16:8； 太26:10；<br />30） 是誰的（2） 太22:20； 可12:16；<br />31） 誰的（2） 太22:42； 路20:24；<br />32） 拿甚麼（2） 路13:18； 路13:20；<br />33） 麼（2） 太21:16； 弗4:9；<br />34） 向誰（2） 約12:38； 來3:18；<br />35） 何為（2） 羅12:2； 弗3:18；<br />36） 有何等（2） 弗1:18； 西1:27；<br />37） 有甚麼⋯呢（2） 太5:47； 太24:3；<br />38） 那一樣（2） 可2:9； 路5:23；<br />39） 從（2） 可14:36； 可14:36；<br />40） 那一個⋯呢（2） 太21:31； 太27:21；<br />41） 是甚麼呢（2） 可14:60； 路24:17；<br />42） 看誰（2） 可15:24； 約19:24；<br />43） 何必（2） 太6:28； 來11:32；<br />44） 誰是（2） 路22:23； 雅3:13；<br />45） 是何等（1） 弗1:19；<br />46） 那麼（1） 羅11:15；<br />47） 卻怎麼樣呢（1） 羅3:9；<br />48） 怎麼樣（1） 羅6:15；<br />49） 是如何（1） 弗3:9；<br />50） 人（1） 彼前5:8；<br />51） 何⋯呢（1） 太26:8；<br />52） 那一個的⋯呢（1） 太22:28；<br />53） 怎樣⋯呢（1） 太21:40；<br />54） 有甚麼呢（1） 羅3:3；<br />55） 焉有（1） 來12:7；<br />56） 何等的（1） 帖前3:9；<br />57） 所⋯話（1） 路18:6；<br />58） 是誰呢（1） 來3:17；<br />59） 全都（1） 弗6:21；<br />60） 一些（1） 路17:8；<br />61） 些（1） 可6:36；<br />62） 的甚麼事（1） 可2:25；<br />63） 那一個的（1） 可12:23；<br />64） 有何（1） 可13:4；<br />65） 有甚麼相干（1） 路4:34；<br />66） 甚麼事呢（1） 可1:27；<br />67） 有何干（1） 可1:24；<br />68） 那（1） 太9:5；<br />69） 若（1） 太12:11；<br />70） 為（1） 太19:7；<br />71） 是甚麼昵（1） 太26:62；<br />72） 怎（1） 路6:11；<br />73） 怎樣的人（1） 路19:3；<br />74） 事（1） 約15:15；<br />75） 是甚麼人（1） 約9:17；<br />76） 如何呢（1） 約21:21；<br />77） 那裏是（1） 徒7:49；<br />78） 是甚麼嗎（1） 徒17:19；<br />79） 該怎樣呢（1） 約8:5；<br />80） 有甚麼相干呢（1） 約2:4；<br />81） 多少（1） 路19:15；<br />82） 作甚麼（1） 路19:33；<br />83） 甚麼意思呢（1） 路20:17；<br />84） 怎樣呢（1） 路23:31；<br />85） 怎麼呢（1） 徒21:22
}}