View source for βρε

{{grml
|mltxt=και [[μπρε]] και ωρε και [[μωρέ]] και ρε<br /><b>1.</b> ([[επιφώνημα]]) δηλώνει [[έκπληξη]], θαυμασμό, [[απορία]] κ.λπ. για πράγματα ή γεγονότα ανέλπιστα («βρε!», «βρε, βρε», «βρε, [[κακό]] πού 'παθα»)<br /><b>2.</b> (κλητικό) δηλώνει: α) [[περιφρόνηση]] («βρε [[παλιοτόμαρο]]»)<br />β) [[οικειότητα]] («βρε μάτια μου»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <i>βρε</i> <span style="color: red;"><</span> [[μωρέ]], κλητ. του επιθ. [[μωρός]]<br /><i>μπρέ</i> <span style="color: red;"><</span> <i>μρε</i> <span style="color: red;"><</span> [[μωρέ]]<br /><i>ωρέ</i> <span style="color: red;"><</span> [[μωρέ]]<br />[[μωρέ]], κλητ. του επιθ. [[μωρός]]<br /><i>ρε</i> <span style="color: red;"><</span> <i>ωρέ</i> <span style="color: red;"><</span> [[μωρέ]]. Η επιφωνηματική [[λειτουργία]] του [[μωρέ]] ξεκίνησε από την [[κλητική]] του επιθέτου [[μωρός]] «[[μωρέ]] άνθρωπε» <b>κ.τ.ό.</b>), η οποία [[βαθμηδόν]] εξελίχθηκε —ήδη στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους— σε επιφωνηματικό [[μόρφημα]] ([[πρβλ]]. ανάλογη [[εξέλιξη]] της κλητικής [[καλέ]] <span style="color: red;"><</span> [[καλός]]). Τέλος οι τ. [[μωρέ]], <i>βρε</i>, [[μπρε]] και ο τ. [[καλέ]] χρησιμοποιούνται στη νέα Ελληνική επιφωνηματικώς και για τα [[τρία]] γένη και για τους δύο αριθμούς ([[πρβλ]]. <i>βρε</i> [[γυναίκα]], [[καλέ]] [[παιδιά]], [[μπρε]] Νικόλα, [[μωρέ]] α(ν)θρώποι)].
}}