View source for ὀνομαστικός

{{LSJ1
|Full diacritics=ὀνομαστικός
|Medium diacritics=ὀνομαστικός
|Low diacritics=ονομαστικός
|Capitals=ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟΣ
|Transliteration A=onomastikós
|Transliteration B=onomastikos
|Transliteration C=onomastikos
|Beta Code=o)nomastiko/s
|Definition=ὀνομαστική, ὀνομαστικόν,<br><span class="bld">A</span> [[skilful at naming]], [[Plato|Pl.]]''[[Cratylus|Cra.]]''424a; of or [[belonging to naming]], hence <b class="b3">ἡ τέχνη ἡ ὀνομαστική</b> ib.423d; ἡ [[ὀνομαστική]] alone, ib.425a.<br><span class="bld">II</span> ἡ [[ὀνομαστική]] (''[[sc.]]'' [[πτῶσις]]) the [[nominative]] case, Str.14.1.41, D.T.636.5, A.D.''Synt.''107.4(pl.).<br><span class="bld">III</span> τὸ [[ὀνομαστικόν]] (''[[sc.]]'' [[βιβλίον]]) [[vocabulary]], arranged acc. to the subjects, and not alphabetically as in a [[λεξικόν]], such as the work of Jul. Pollux: [[ὀνομαστικά]], τά, title of work by Democr. (''Fr.''26a).<br><span class="bld">IV</span> Adv. [[ὀνομαστικῶς]] = [[by a special name]], Ath.14.646a; [[in the nominative case]], Hermog.''Inv.'' 4.4.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0349.png Seite 349]] zum Namen, bes. zum Nomen substantivum gehörig, substantivisch, S. Emp. adv. gramm. 239; auch adv., ibid. den Namen betreffend; ὁ ὀν., der im Namengeben erfahren, geschickt ist, Plat. Crat. 424 a; [[τέχνη]] ὀνομαστική, die Kunst des Namengebens, 423 d; τὸ ὀνομαστικόν, ein Namen- oder Wörterverzeichniß, in welchem die Wörter sachlich verzeichnet sind, wie das des Pollux; – ἡ ὀνομαστική, ac. [[πτῶσις]], der Nominativus, Gramm; – auch adv., ὀνομαστικῶς, mit einem eigenen Namen, Schol. Il. 10, 160; κριβάνας πλακοῦντάς τινας ὀνομαστικῶς [[Ἀπολλόδωρος]] παρ' Ἀλκμᾶνι, Ath. XIV, 646 a.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />propre à donner un nom ; <i>t. de gramm.</i> ἡ ὀνομαστική ([[πτῶσις]]) le nominatif.<br />'''Étymologie:''' [[ὀνομάζω]].
}}
{{elru
|elrutext='''ὀνομαστικός:'''<br /><b class="num">1</b> [[искусный в обозначениях]], [[удачно придумывающий названия]] Plat.;<br /><b class="num">2</b> [[номенклатурный]] ([[τέχνη]] Plat.).
}}
{{ls
|lstext='''ὀνομαστικός''': -ή, -όν, ὁ [[ἐπιτήδειος]] εἰς τὸ ὀνομάζειν, Πλάτ. Κρατ. 424Α· ὁ ἀνήκων εἰς τὸ ὀνομάζειν, [[ὅθεν]] ἡ [[τέχνη]] ὀνομαστική [[αὐτόθι]] 423D· ἡ ὀνομαστική ([[ἁπλῶς]]) 425Α. ΙΙ. [[ὡσαύτως]] ἡ ὀνομαστικὴ (ἐξυπ. [[πτῶσις]]), Στράβ. 648. ΙΙΙ. τὸ ὀνομαστικὸν (δηλ. [[βιβλίον]]), λεξικὸν κατατεταγμένον καθ’ ὕλην καὶ οὐχὶ κατ’ ἀλφάβητον (ὡς τὰ νῦν [[κυρίως]] λεξικά), [[οἷον]] [[εἶναι]] τὸ [[σύγγραμμα]] τοῦ Ἰουλ. Πολυδεύκους. IV. Ἐπίρρ. ὀνομαστικῶς, Ἀθήν. 646Α.
}}
{{grml
|mltxt=-ή, -ό (ΑΜ [[ὀνομαστικός]], -ή, -όν) [[ονομαστός]]<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο όνομα («ονομαστική [[εορτή]]»)<br /><b>2.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>η ονομαστική</i><br /><b>γραμμ.</b> η πρώτη και βασική [[πτώση]] τών κλιτών [[μερών]] του λόγου η οποία λέγεται [[έτσι]] [[επειδή]] από αυτήν ονομάζονται τα πρόσωπα, τα ζώα, τα πράγματα, οι ιδιότητες και οι ποιότητες<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ονομαστικό</i>(<i>ν</i>)<br />[[είδος]] ερανιστικού συγγράμματος που περιέχει ονόματα και ονομασίες, διατεταγμένα «καθ' ύλην», και στο οποίο προσδιορίζεται η [[σημασία]] και η [[χρήση]] τους<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για κατάλογο) αυτός που περιέχει ονόματα, [[ιδίως]] προσώπων<br /><b>2.</b> αυτός που αναφέρεται σε συγκεκριμένο [[πρόσωπο]] ή αυτός ο [[οποίος]] ισχύει επ' [[ονόματι]] ορισμένου μόνον προσώπου (α. «[[ονομαστικός]] [[τίτλος]]»<br />[οικον.] [[δικαιόγραφο]] ή αξιόγραφο στο οποίο αναγράφεται το όνομα του δικαιούχου<br />β. «ονομαστική [[μετοχή]]»<br />[οικον.] [[μετοχή]] στην οποία αναγράφεται το όνομα του δικαιούχου και η οποία μεταβιβάζεται με [[εγγραφή]] σε [[βιβλίο]] μετοχών της ανώνυμης εταιρείας)<br /><b>3.</b> <b>το αρσ. ως ουσ.</b> <i>οι ονομαστικοί</i><br />οι νομιναλιστές, φιλόσοφοι, [[κυρίως]] του μεσαίωνα, οι οποίοι δεν δέχονταν την αντικειμενική ύπαρξη τών γενικών ή καθολικών εννοιών<br /><b>4.</b> <b>φρ.</b> α) «ονομαστική [[αξία]]»<br /><b>(οικον.)</b> η [[αξία]] που αναγράφεται [[πάνω]] σε έναν τίτλο, όπως λ.χ. σε [[μετοχή]] ή [[ομολογία]], και η οποία ενδέχεται να διαφέρει από την πραγματική του [[αξία]], όπως αυτή καθορίζεται υπό την [[επίδραση]] του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης<br />β) «ονομαστική [[απόλυτος]]» — σόλοικη [[σύνταξη]] [[κατά]] την οποία η [[μετοχή]], της οποίας το [[υποκείμενο]] [[είναι]] διαφορετικό από το [[υποκείμενο]] και από το [[αντικείμενο]] του ρήματος της πρότασης, τίθεται σε ονομαστική [[αντί]] της κανονικής γενικής<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που [[είναι]] [[ικανός]] να ονομάζει<br /><b>2.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> η [[τέχνη]] του να προσδίδει [[κανείς]] ονόματα, η [[τέχνη]] της ονοματοθεσίας<br /><b>3.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>Ὀνομαστικά</i><br />[[τίτλος]] έργου του Δημοκρίτου. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ονομαστικώς</i> και -<i>ά</i> (ΑΜ ὀνομαστικῶς)<br />με το όνομα του καθενός<br /><b>αρχ.</b><br />στην ονομαστική [[πτώση]].
}}