τυμπανοκρούστης

Greek Monolingual

ο, Ν
αυτός που χτυπά το τύμπανο, τυμπανιστής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τύμπανο + -κρούστης (< κρούω), πρβλ. κωδωνο-κρούστης. Η λ. μαρτυρείται από το 1766 στον Ευγ. Βούλγαρι].