Oneiros

Greek

Ὄνειρος; plural: Ὄνειροι

Wikipedia EL

Στην ελληνική μυθολογία Όνειρος ή Όνειροι ονομαζόταν θεότητα που αποτελούσε προσωποποίηση των ονείρων. Ήταν άγγελος του Δία ο οποίος τον έστελνε στους ανθρώπους την ώρα του ύπνου για να τους συμβουλεύσει, να τους καθοδηγήσει ή να τους κάνει γνωστά αυτά που πρόκειται να συμβούν.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, τα Όνειρα είναι παιδιά της Νύκτας και αδέλφια του Θανάτου και του Ύπνου.

Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος περιγράφει τον Όνειρο ως δαίμονα του Άδη ενώ αναφέρεται ότι τα απατηλά όνειρα έβγαιναν από μια πύλη από ελεφαντόδοντο, ενώ τα αληθινά έμπαιναν από μια κεράτινη πύλη.. Παρόμοια αναφορά γίνεται και στην Αινειάδα (VI, 894), το έπος που έγραψε ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος (1ος αι. π.Χ.).

Ο Λατίνος ποιητής Οβίδιος τους παρουσιάζει όχι σαν αδέλφια του Ύπνου αλλά σαν κάποια από τα χίλια παιδιά του, αναφέρει δε τρεις με τα ονόματα Μορφέας, Φοβήτορας και Φάντασος. Οι μεταγενέστεροι ποιητές έδωσαν στο θεό των ονείρων το όνομα του Μορφέα. Ο Όνειρος, ως θεός των ονείρων, απεικονιζόταν σε έργα τέχνης, και τον τιμούσαν στα ονειρομαντεία και στα Ασκληπιεία.

Wikipedia EN

In Greek mythology, dreams were sometimes personified as Oneiros (Dream) or Oneiroi (Dreams). In the Iliad of Homer, Zeus sends an Oneiros to appear to Agamemnon in a dream, while in Hesiod's Theogony, the Oneiroi are the sons of Nyx (Night), and brothers of Hypnos (Sleep).

For the ancient Greeks, dreams were not generally personified. However a few instances of the personification of dreams, some perhaps solely poetic, can be found in ancient Greek sources.

In Homer's Iliad, Zeus decides to send a "baleful dream" to Agamemnon, the commander of the Greek army during the Trojan War. An Oneiros is summoned by Zeus, and ordered to go to the camp of the Greeks at Troy and deliver a message from Zeus urging him to battle. The Oneiros goes quickly to Agamemnon's tent, and finding him asleep, stands above Agamemnon's head, and taking the shape of Nestor, a trusted counselor to Agamemnon, The Oneiros speaks to Agamenon, as Zeus had instructed him.

The Odyssey locates a "land of dreams" past the streams of Oceanus, close to Asphodel Meadows, where the spirits of the dead reside. In another passage of the Odyssey, truthful dreams are said to come through a gate made of horn, while deceitful dreams come through a gate of made of ivory (see Gates of horn and ivory).

Hesiod in his genealogical poem the Theogony, makes the "tribe of Dreams" (φῦλον Ὀνείρων), among the many offspring of Nyx (Night), without a father. Their siblings include: Moros (Doom), Ker (Destiny), Thanatos (Death), Hypnos (Sleep), Momus (Blame), Oizys (Pain), Keres (Destinies), Nemesis (Retribution), Eris (Discord), and other abstract personifications.

Euripides, in his play Hecuba has Hecuba call "lady Earth" the "mother of black-winged dreams". The second-century AD geographer Pausanias mentions seeing statues of an Oneiros and Hypnos lulling a lion to sleep.

Related figures are the Somnia (Dreams), the thousand sons that the Latin poet Ovid gave to Somnus (Sleep), who appear in dreams. Ovid named three of the sons of Somnus: Morpheus, who appears in human guise, Icelos / Phobetor, who appears as beasts, and Phantasos, who appears as inanimate objects.

Wikipedia DE

Die Oneiroi (griechisch Ὄνειροι Óneiroi, deutsch ‚Träume‘) sind in der griechischen Mythologie die Verkörperung der Träume bzw. des Träumens. Der Singular Oneiros (Ὄνειρος Óneiros) als Bezeichnung für einen Gott des Traumes ist selten. Häufiger werden die Oneiroi als nicht näher spezifizierte Gruppe genannt. In Hesiods Theogonie sind sie die Kinder der Nyx („Nacht“): „Nyx nun zeugte den Hypnos zugleich mit dem Schwarm der Oneiren“.

Nach Homer ist das Land der Träume (demos oneiroi) Teil der Unterwelt. Es befindet sich jenseits des Okeanos, jenseits des weißen Felsens und der Tore der Sonne, bevor man zur Asphodeloswiese gelangt, wo der Aufenthalt der Schatten der Toten ist.

Wikipedia FR

Dans la mythologie grecque, les Oneiroi (en grec ancien Ὄνειροι / Óneiroi, « Songes ») sont des divinités personnifiant les rêves.

Hésiode en fait les fils de Nyx (la Nuit), conçus sans intervention mâle ; mais certains auteurs leur donnent Érèbe (les Ténèbres) comme père. Selon Euripide, ce sont les fils de Gaïa (la Terre), décrits comme des démons aux ailes noires. D'après Ovide, qui reprend la même description, ils seraient plutôt les fils d'Hypnos (le Sommeil), qui les envoie visiter les mortels. Les noms de trois d'entre eux sont cités par le poète :

« Parmi ses mille enfants, le Sommeil choisit Morphée habile à revêtir la forme et les traits des mortels. Nul ne sait mieux que lui prendre leur figure, leur démarche, leur langage, leurs habits, leurs discours familiers. Mais de l'homme seulement Morphée représente l'image. Un autre imite les quadrupèdes, les oiseaux, et des serpents les replis tortueux. Les dieux le nomment Icélos, les mortels Phobétor. Un troisième, c'est Phantasos, emploie des prestiges différents. Il se change en terre, en pierre, en onde, en arbre ; il occupe tous les objets qui sont privés de vie. Ces trois Songes voltigent, pendant la nuit, dans le palais des rois, sous les lambris des grands ; les autres, Songes subalternes, visitent la demeure des vulgaires mortels. » (XI, 633-646 ; trad. G.T. Villenave)

D'après Homère, ils sortent chaque nuit de leur demeure sombre (une grotte) située aux confins occidentaux de l'Océan, dans l'Érèbe.

Wikipedia ES

En la mitología griega, los oniros (en griego Ὄνειροι Oneiroi, ‘sueños’) eran las mil personificaciones de los sueños.

Hesíodo​ los considera hijos de Nix (la Noche) sin intervención masculina, si bien ciertos autores consideran a Érebo (la Oscuridad) su padre. Eurípides los consideraba hijos de Gea (la Tierra) y los concebía como demonios de alas negras. Ovidio, quien los considera hijos de Hipnos (el Sueño), menciona a tres por sus nombres: Morfeo (el más célebre y considerados por algunos su jefe), Fobétor (o Iquelo) y Fantaso:

Mas el padre, del pueblo de sus mil hijos, despierta al artífice y simulador de figuras, a Morfeo: no que él ninguno otro más diestramente reproduce el caminar y el porte y el sonido del hablar. Añade además los vestidos y las más usuales palabras de cada cual. Pero él solos a hombres imita. Mas otro se hace fiera, se hace pájaro, se hace, de largo cuerpo, serpiente: a él Ícelo los altísimos, el mortal vulgo Fobétor le nombra. Hay también de diversa arte un tercero, Fántaso. Él a la tierra, a una roca, a una ola, a un madero y a cuanto vacío está todo de ánima, falazmente se pasa. A los reyes él y a los generales su rostro mostrar de noche suele, otros los pueblos y la plebe recorren. Prescinde de ellos su señor y de todos los hermanos solo a Morfeo, quien lleve a cabo de la Taumántide lo revelado, el Sueño elige, y de nuevo en una blanda languidez relajado depuso la cabeza y en el cobertor profundo la resguarda.

Wikipedia IT

Nella mitologia greca, gli Oneiroi sono dèi minori generati da Notte, consistendo nei sogni dei mortali. Essi ne sono la personificazione e si troverebbero sulle sponde dell'oceano dell'ovest, in una caverna confinante con il dominio di Ade, il dio degli Inferi. Questi dei inviano i sogni ai mortali attraverso due cancelli o portali: l'uno costruito con corna, l'altro in avorio.

Wikipedia RU

Онир, Онирос (др.-греч. Ὄνειρος «сон») — бог вещих и лживых сновидений. Сын Нюкты и Эреба. Брат Гипноса, Таната, Мома и других детей Нюкты.

У Гесиода упомянуты Ониры — «толпа сновидений», рождённых Нюктой.

Одним из ониров считается Фобетор (Икел).

Во время Троянской войны по указанию Зевса Онирос под видом Нестора явился к Агамемнону во сне и велел начинать бой, сказав, что греки одержат победу, и этим обманул его.

Божеству Ониру посвящён LXXXVI орфический гимн.