λατρευτός: Difference between revisions

From LSJ

τὸ ἀγαθὸν αἱρετόν· τὸ δ' αἱρετὸν ἀρεστόν· τὸ δ' ἀρεστὸν ἐπαινετόν· τὸ δ' ἐπαινετὸν καλόνwhat is good is chosen, what is chosen is approved, what is approved is admired, what is admired is beautiful

Source
(8)
 
m (Text replacement - "πᾱν" to "πᾶν")
 
(8 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=latreftos
|Transliteration C=latreftos
|Beta Code=latreuto/s
|Beta Code=latreuto/s
|Definition=ή, όν, = foreg., <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> ἔργον <span class="bibl">LXX <span class="title">Ex.</span> 12.16</span>.</span>
|Definition=λατρευτή, λατρευτόν, = [[λατρευτικός]] ([[servile]]), [[ἔργον]] [[LXX]] Ex. 12.16.
}}
{{ls
|lstext='''λατρευτός''': -ή, -όν, [[δουλικός]], [[ἔργον]] Ἑβδ. (Ἔξ. ΙΒ΄, 16). ΙΙ. ὃν πρέπει νὰ λατρεύῃ τις, Ἐκκλ.
}}
{{grml
|mltxt=-ή, -ό (AM [[λατρευτός]], -ή, -όν) [[λατρεύω]]<br /><b>1.</b> αυτός που τον αγαπούν [[πάρα]] πολύ, [[πολυαγαπημένος]], λατρεμένος («λατρευτή μου [[μητέρα]]»)<br /><b>2.</b> [[άξιος]] λατρείας, αξιολάτρευτος («ω χεράκια λατρευτά», Παλαμ.)<br /><b>αρχ.</b><br />αυτός που υπηρετεί ή αναφέρεται στην [[υπηρεσία]], [[υπηρετικός]], [[δουλικός]] («πᾶν [[ἔργον]] λατρευτὸν οὐ ποιήσετε ἐν αὐταῖς», ΠΔ). Επιρρ. <i>λατρευτῶς</i> (Μ)<br />λατρευτικά.
}}
}}

Latest revision as of 21:10, 23 October 2024

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: λατρευτός Medium diacritics: λατρευτός Low diacritics: λατρευτός Capitals: ΛΑΤΡΕΥΤΟΣ
Transliteration A: latreutós Transliteration B: latreutos Transliteration C: latreftos Beta Code: latreuto/s

English (LSJ)

λατρευτή, λατρευτόν, = λατρευτικός (servile), ἔργον LXX Ex. 12.16.

Greek (Liddell-Scott)

λατρευτός: -ή, -όν, δουλικός, ἔργον Ἑβδ. (Ἔξ. ΙΒ΄, 16). ΙΙ. ὃν πρέπει νὰ λατρεύῃ τις, Ἐκκλ.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM λατρευτός, -ή, -όν) λατρεύω
1. αυτός που τον αγαπούν πάρα πολύ, πολυαγαπημένος, λατρεμένος («λατρευτή μου μητέρα»)
2. άξιος λατρείας, αξιολάτρευτος («ω χεράκια λατρευτά», Παλαμ.)
αρχ.
αυτός που υπηρετεί ή αναφέρεται στην υπηρεσία, υπηρετικός, δουλικός («πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε ἐν αὐταῖς», ΠΔ). Επιρρ. λατρευτῶς (Μ)
λατρευτικά.