σόφισμα

English (LSJ)

ατος, τό,

   A acquired skill, method, in medicine, Hp.Loc.Hom.41.    II clever device, ingenious contrivance, Pi.O.13.17 (pl.); σ. μηχανᾶσθαι Hdt.3.85; σ. καὶ μηχαναί ib.152; ἀριθμὸν ἔξοχον σοφισμάτων A.Pr.459; οὐκ ἔχω σ. ὅτῳ . . πημονῆς ἀπαλλαγῶ ib.470; μὴ . . κἀκχέω τὸ πᾶν σ. S.Ph.14; τὸ Θεσσαλὸν σ. a trick in fighting, v. Θεσσαλός; πολλαῖσι μορφαῖς οἱ θεοὶ σοφισμάτων σφάλλουσιν ἡμᾶς E.Fr.972; τέχναι . . καὶ σ. Ar.Pl.160; τὸ γὰρ σ. δημοτικόν Id.Nu.205; πρὸς μὲν Σωκράτη . . τὸ σ. μοι οὐδέν Pl. Smp.214a; τὸ σ. τὸ τοῦ δρεπάνου Id.La.183d.    2 in less good sense, sly trick, artifice, δίκην δοῦναι σ. κακῶν E.Ba.489, cf. Hec.258; ἐφ' ἡμᾶς ταὐτὰ παρόντα σ. Th.6.77, cf. D.35.2; stage-trick, claptrap, Ar.Ra.17, 872, 1104; of tricks in government, Arist.Pol.1297a35, 1308a2; in cookery, X.Hier.1.23 (pl.).    3 captious argument, quibble, sophism, Pl.R.496a, D.25.18, Epicur.Nat.28.9, etc.; περὶ σοφισμάτων, title of work by Chrysippus; σ. τῆς ῥητορικῆς Longin.17.2; opp. a true logical argument (φιλοσόφημα, ἐπιχείρημα), Arist.Top.162a16:— Ar. calls a person σόφισμ' ὅλον, Av.431, cf.Ath.1.11b.