μακαρισμός: Difference between revisions
From LSJ
Εὔτακτον εἶναι τἀλλότρια δειπνοῦντα δεῖ → Modestia est servanda cenanti foris → Sich fügen muss, wer fremdes Eigentum verzehrt
(Bailly1_3) |
(strοng) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />action de vanter <i>ou</i> d’envier le bonheur d’autrui.<br />'''Étymologie:''' [[μακαρίζω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />action de vanter <i>ou</i> d’envier le bonheur d’autrui.<br />'''Étymologie:''' [[μακαρίζω]]. | ||
}} | |||
{{StrongGR | |||
|strgr=from [[μακαρίζω]]; beatification, i.e. [[attribution]] of [[good]] [[fortune]]: [[blessedness]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:50, 25 August 2017
English (LSJ)
ὁ,
A pronouncing happy, blessing, Pl.R.591d, Arist.Rh.1367b33, Andronic. Pass.p.570 M., Plu.2.471c; giving praise or thanks, Epicur.Sent. Vat.52, Phld.D.3 Fr.86a.
Greek (Liddell-Scott)
μᾰκᾰρισμός: -οῦ, ὁ, τὸ μακαρίζειν, Πλάτ. Πολ. 591D, Ἀριστ. Ρητ. 1. 9, 4.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
action de vanter ou d’envier le bonheur d’autrui.
Étymologie: μακαρίζω.
English (Strong)
from μακαρίζω; beatification, i.e. attribution of good fortune: blessedness.
