αὐτόνομος: Difference between revisions
Ἢ μὴ γάμει τὸ σύνολον ἢ γαμῶν κράτει → Aut caelebs vive aut dominus uxori tuae → Bleib ledig oder herrsche über deine Frau
(Bailly1_1) |
(big3_7) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui se régit par ses propres lois, indépendant, autonome <i>en parl. d’États et de personnes</i>;<br /><b>2</b> qui agit de soi-même, volontairement <i>ou</i> spontanément.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[νέμω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui se régit par ses propres lois, indépendant, autonome <i>en parl. d’États et de personnes</i>;<br /><b>2</b> qui agit de soi-même, volontairement <i>ou</i> spontanément.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[νέμω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[que se rige por sus propias leyes]], [[independiente]], [[autónomo]], [[αὐτόνομος]] ζῶσα μόνη δὴ θνατῶν Ἀΐδαν καταβήσει S.<i>Ant</i>.821, muy frec. en usos pred., de ciu. y pueblos, Hdt.1.96, 1.144, Th.1.67, 97, 113, 2.16, Hp.<i>Aër</i>.16, 25, op. [[ἐλεύθερος]] <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.43.10 (IV a.C.), Plb.4.27.5, <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.3301.5 (II d.C.).<br /><b class="num">2</b> de ganado [[que pace en libertad]], <i>AP</i> 7.8 (Antip.Sid.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:08, 21 August 2017
English (LSJ)
ον,
A living under one's own laws, independent, of persons and states, Hdt.1.96, 8.140.ά, Cratin. 15 D., etc.; freq. in Th., αὐ. ἐπὶ σφῶν αὐτῶν οἰκεῖν Id.2.63; ἀφιέναι αὐ. τινα Id.1.139; αὐ. ποιεῖν τινα Id.5.33; αὐ. ἀπό τινος X.HG 5.1.36, cf. Lac.3.1; πόλις . . ἐλευθέρα καὶ αὐ. IG3.481, al.; αὐ. πολιτεία Plu.Rom.27. 2 generally, of one's own free will, ἀλλ' αὐ. . . Ἀΐδην καταβήσει S.Ant.821 (lyr.). 3 of animals, feeding and ranging at will, AP7.8 (Antip. Sid.).
Greek (Liddell-Scott)
αὐτόνομος: -ον, ὁ αὐτονομούμενος, ἀνεξάρτητος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ τυραννευόμενος, ἐπὶ προσώπων καὶ πόλεων, Ἡρόδ. 1. 96., 8. 140, 1, καὶ συχν. παρὰ Θουκ., π.χ. αὐτ. οἰκεῖν 2. 63· ἀφιέναι αὐτ. τινα 1. 139· αὐτ. ποιεῖν τινα 5. 33· προσέτι, αὐτ. ἀπὸ τινος Ξεν. Ἑλλ. 5. 1, 36· ἡ πόλις . . ἐλευθέρα καὶ αὐτ. Συλλ. Ἐπιγρ. 340, κ. ἀλλ. 2) καθόλου, κατ’ ἰδίαν ἐλευθέραν θέλησιν, ἀλλ’ αὐτόνομος, ζῶσα μόνη δὴ θνητῶν Ἀΐδην καταβήσει Σοφ. Ἀντ. 821· πρβλ. Ξεν. Λακ. 3, 1. 3) ἐπὶ θηρίων, ὁ ζῶν καὶ περιφερόμενος ἐν τοῖς δρυμοῖς καὶ τοῖς ὄρεσιν ἐλευθέρως, Ἀνθ. Π. 7. 8. ― Ἐπίρρ. -μως Φωτ. Βιβλ. σ. 205. 31.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui se régit par ses propres lois, indépendant, autonome en parl. d’États et de personnes;
2 qui agit de soi-même, volontairement ou spontanément.
Étymologie: αὐτός, νέμω.
Spanish (DGE)
-ον
1 que se rige por sus propias leyes, independiente, autónomo, αὐτόνομος ζῶσα μόνη δὴ θνατῶν Ἀΐδαν καταβήσει S.Ant.821, muy frec. en usos pred., de ciu. y pueblos, Hdt.1.96, 1.144, Th.1.67, 97, 113, 2.16, Hp.Aër.16, 25, op. ἐλεύθερος IG 22.43.10 (IV a.C.), Plb.4.27.5, IG 22.3301.5 (II d.C.).
2 de ganado que pace en libertad, AP 7.8 (Antip.Sid.).
