Γῆ πάντα τίκτει καὶ πάλιν κομίζεται → Tellus ut edit, ita resorbet omnia → Die Erde alles gebiert und wieder in sich birgt
θυμόκλωστος, -ον (Μ)
κλωσμένος με αγάπη, τυλιγμένος με αγάπη, με την καρδιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θυμο- + -κλωστος (< κλώθω), πρβλ. εύ-κλωστος, λινό-κλωστος].