Ὠγύγιος
πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται → for everyone who exalts himself will be humbled, and he who humbles himself will be exalted (Luke 14:11)
English (LSJ)
[ῠ], α, ον, A. Th.321 (lyr.), but in Trag. mostly ος, ον:—
A Ogygian, of or from Ogyges, a mythical king of Attica: hence generally, primeval, primal, Στυγὸς ὕδωρ Hes.Th.806; ὠ. πῦρ Emp. 84.7; Φλιοῦντος ὑπ' ὠγυγίοις ὄρεσιν Pi.N.6.44 (ὠγυγίοι' Bgk.); τὰς ὠ. Θήβας A.Pers.37 (anap.), cf. S.OC1770 (anap.); τὰς ὠ. Ἀθάνας A.Pers.975 (lyr.), cf. Th.l.c.; γᾶς ὑπο κεύθεσιν ὠ. Id.Eu.1036 (lyr.); σὲ . . τόδ' ἐλήλυθεν πᾶν κράτος ὠγύγιον from earliest ages, S.Ph.142 (lyr.). 2 gigantic, Hld.10.25.
Greek (Liddell-Scott)
Ὠγύγιος: [ῠ], -α, -ον, Αἰσχύλ. ἐπὶ Θήβ. 321, ἀλλὰ παρ᾿ Ἀττ. κατὰ τὸ πλεῖστον, ος, ον· ὁ ἐκ τοῦ Ὠγύγου, ὁ ἀνήκων εἰς τὸν Ὤγυγον, βασιλέα τῆς Ἀττικῆς κατὰ τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους· ἐντεῦθεν καθόλου, παμπάλαιος, πανάρχαιος, προαιώνιος, Στυγὸς ὕδωρ Ἡσ. Θεογ. 806· ὠγ. πῦρ Ἐμπεδ. 226· Φλειοῦντος ὑπ᾿ ὠγυγίοις ὄρεσιν Πινδ. Ν. 6.· 74· τὰς ὠγ. Θήβας, τὰς ὠγ. Ἀθήνας Αἰσχύλ. Πέρσ. 37, 974, πρβλ. ἐπὶ Θήβ. ἔνθ᾿ ἀνωτ., Εὐμ. 1036, Σοφ. Ο. Κ. 1770· σὲ τόδ᾿ ἐλήλυθεν πᾶν κράτος ὠγύγιον, ἀπὸ τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων, ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 142.
