τραχέως

English (LSJ)

   A v. τραχύς 11.

Greek (Liddell-Scott)

τρᾰχέως: Ἐπίρρ. τοῦ τραχύς, ὅ ἴδε.

French (Bailly abrégé)

adv.
avec âpreté ou rudesse ; fig. τρηχέως (ion.) περιέπεσθαι HDT être durement traité ; τραχέως φέρειν PLUT être entêté ; τραχέως ἔχειν ISOCR être rude;
Cp. τραχύτερον, Sp. τραχύτατα.
Étymologie: τραχύς.

Greek Monolingual

και ιων. τ. τρηχέως Α
επίρρ. βλ. τραχύς.

Greek Monotonic

τρᾱχέως: επίρρ. του τραχύς.