δυσθύμως

ἐν πέτροισι πέτρον ἐκτρίβων → by grinding stone against stones

French (Bailly abrégé)

adv.
avec abattement ou tristesse.
Étymologie: δύσθυμος.

δυσθύμως: (ῡ) уныло, печально: δ. ἔχειν или διακεῖσθαι Polyb., Plut. быть в подавленном настроении, пасть духом.