Κώος
διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)
Greek Monolingual
(I)
-α, -ο (AM Κῶος -ῴα -ον, αρσ. και Κώϊος) Κως
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη νήσο Κω ή προέρχεται από την Κω
νεοελλ.
(το αρσ. και θηλ. ως κύριο όν.) ο Κώος, η Κώα
ο κάτοικος της Κω ή αυτός που κατάγεται από την Κω
αρχ.
(ως προσηγορικό ουσ.)
1. (το αρσ.) ὁ κώος
α) η καλύτερη ρίξη στο παιχνίδι τών αστραγάλων, που αντιστοιχούσε με 6, σε αντιδιαστολή με τον χῑο, που αντιστοιχούσε με 1
β) μέτρο οίνου
2. (το ουδ.) τὸ κῷον
ελαφρό ημιδιαφανές ένδυμα που κατασκευαζόταν στην Κω
3. (το ουδ. πληθ.) τὰ κῷα
τα εσώτερα μέρη τών αστραγάλων του ποδιού, σε αντιδιαστολή προς τα έξω, τα χῑα
4. (κατά τον Ησύχ. στον τ. κώϊον) ενέχυρο.
