mistake

English > Greek (Woodhouse)

verb transitive

be wrong about things: P. and V. σφάλλεσθαι. (gen.), ψεύδεσθαι (gen.), ἁμαρτάνειν (gen.), P. διαμαρτάνειν (gen.).

not to recognise: P. and V. ἀγνοεῖν (acc.).

be mistaken: P. and V. ἁμαρτάνειν, ἐξαμαρτάνειν, ψεύδεσθαι, σφάλλεσθαι, P. διαμαρτάνειν, διαψεύδεσθαι, πταίειν; see err.

substantive

P. and V. ἁμαρτία, ἡ, σφάλμα, τό, P. ἁμάρτημα, τό, διαμαρτία, ἡ.

going astray: P. and V. πλάνη, ἡ; see error.

join in a mistake: P. συνεξαμαρτάνειν (absol. or dat. of person).

make a mistake: see err.