χρονιστέον

English (LSJ)

A one must spend time, ἔν τινι Arist.Rh.1417b30.

Greek (Liddell-Scott)

χρονιστέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ χρονίζω, δεῖ χρονίζειν, ἔν τινι Ἀριστ. Ρητ. 3. 17, 2.

Greek Monotonic

χρονιστέον: ρημ. επίθ., αυτός που πρέπει να παραταθεί χρονικά, σε Αριστ.