παραιβασία
From LSJ
ἀκμὴ οὐδὲ ἔχει γενέσεως ὑπόστασιν καθ' ἑαυτήν → the culmination has no power of originating by itself
German (Pape)
[Seite 479] ἡ, poet. st. παραβασία, = παράβασις, Übertretung, Vergehen; Hes. Th. 220; Aesch. Spt. 725; sp. D., wie Qu. Sm. 13, 382, παραιβασίῃσι νόοιο.
Russian (Dvoretsky)
παραιβᾰσία: ион. παραιβασίη ἡ нарушение, прегрешение Hes.
