εὐδιοίκητος

English (LSJ)

ον, A easy to assimilate or digest, Herod.(?)Med.in Rh.Mus.58.112, Ath.Med. ap. Orib.1.9.2, Xenocr.33, Alex.Aphr. in Top.153.6, Gal.14.736. II well-ordered, ἁρμονία (of structure and function) Antyll. ap. Orib.6.10.4. III as a complimentary term of address, POxy.1413.32 (iii A.D.).

German (Pape)

[Seite 1062] gut zu verwalten, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

εὐδιοίκητος: -ον, ὃν εὐκόλως διαθέτει τις ἢ χωνεύει, Γαλην. τ. 14. σ. 736, 9.

Greek Monolingual

εὐδιοίκητος, -ον (Α)
1. αυτός που αφομοιώνεται ή χωνεύεται εύκολα («τροφῆς... εὐδιοικήτου... καὶ εὐστομάχου», Γαλ.)
2. ο καλά τακτοποιημένος
3. το αρσ. ως κολακευτικός όρος προσφωνήσεως («εὐδιοίκητε Εὔπορε»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -διοικητος (< διοικώ), πρβλ. αδιοίκητος, δυσδιοίκητος, πολυδιοίκητος].