εὐκέλαδος

English (LSJ)

ον, A well-sounding, melodious, λωτός E.Ba.160 (lyr.); χοροί Ar.Nu.312 (lyr.); μολπά AP7.194 (Mnasalc.); κιθάρης γῆρυς Not.Scav.1912.459 (Ostia), cf. Epic. in Arch.Pap.7.8.

German (Pape)

[Seite 1074] wohltönend (lärmend), λωτός, von der Flöte, Eur. Bacch. 160; χοροί Ar. Nubb. 311; μάστιγες Opp. C. 4, 158; μολπή Mnasale. 11 (VII, 194); σύριγξ Alcaeus 12 (Plan. 226).

Greek (Liddell-Scott)

εὐκέλᾰδος: -ον, καλῶς ἠχῶν, μελῳδικός, λωτός... εὐκέλαδος, ἐπὶ αὐλοῦ, Εὐρ. Βάκχ. 160· εὐκελάδων τε χορῶν ἐρεθίσματα, «εὐμούσων καὶ ἡδέων» (Σχόλ.,) Ἀριστοφ. Νεφ. 312· μολπὰ Ἀνθ. ΙΙ. 7. 194, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
au bruit sonore ou mélodieux.
Étymologie: εὖ, κέλαδος.

Greek Monolingual

εὐκέλαδος, -ον (ΑΜ)
αυτός που ηχεί καλά, ο μελωδικός, ο αρμονικός («εὐκελάδων τε χορῶν ἐρεθίσματα», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κέλαδος «αρμονικός ήχος» (πρβλ. δυσκέλαδος, Εγκέλαδος)].

Greek Monotonic

εὐκέλᾰδος: -ον, εύηχος, μελωδικός, σε Ευρ., Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

εὐκέλᾰδος: сладкозвучный, певучий (λωτός Eur.; χοροί Arph.; μολπή Anth.).

Middle Liddell

εὐ-κέλᾰδος, ον
well-sounding, melodious, Eur., Ar.