παραινετικός

English (LSJ)

παραινετική, παραινετικόν, hortatory, π. καὶ ὑποθετικὸς τόπος Aristo Stoic.1.80. Adv. παραινετικῶς S.E.M.1.271, Rev. Ét.Gr.28.56 (Egypt).

German (Pape)

[Seite 479] ή, όν, zum Zureden, Ermuntern, Lehren gehörig, Sext. Emp. adv. Math. 7, 12, öfter, u. a. Sp., auch im adv.

Russian (Dvoretsky)

παραινετικός: убеждающий, действующий путем убеждения (λόγος Sext.).

Greek (Liddell-Scott)

παραινετικός: -ή, -όν, συμβουλευτικός, π. καὶ ὑποθετικὸς λόγος Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 7. 12. Ἐπίρρ. -κῶς, ὁ αὐτ. 274 25.

Greek Monolingual

-ή, -ό / παραινετικός, -ή, -όν, ΝΜΑ παραινέτης
1. αυτός που εμπεριέχει παραίνεση, συμβουλή, συμβουλευτικός
2. αυτός που εμπεριέχει προτροπή, ενθάρρυνση, παρακινητικός, προτρεπτικός.
επίρρ...
παραινετικώς και -ά / παραινετικῶς, ΝΑ
με παραινετικό τρόπο, συμβουλευτικά.