Phaethusa
Χειμὼν κατ' οἴκους ἐστὶν ἀνδράσιν γυνή → Mulier marito saeva tempestas domi → Als ein Gewitter tobt im Haus dem Mann die Frau
Latin > English (Lewis & Short)
Phăĕthūsa: ae, f., = Φαέθουσα (the shining one),
I a sister of Phaëthon, Ov. M. 2, 346.
Latin > French (Gaffiot 2016)
Phăĕthūsa, æ, f. (Φαέθουσα), Phaéthuse [une des sœurs de Phaéton] : Ov. M. 2, 346.
Wikipedia EN
In Greek mythology, Phaethusa or Phaëthusa /ˌfeɪəˈθjuːzə/ (Ancient Greek: Φαέθουσα Phaéthousa, "radiance") was a daughter of Helios and Neaera, the personification of the brilliant, blinding rays of the sun. With her twin sister, Lampetia, she guarded the cattle of Thrinacia. She carried a copper staff with which she tended to her father's herd of sheep. She is sometimes listed as among the Heliades, daughters of Helios and Clymene who mourned for their brother Phaethon and were transformed into poplar trees. In the Argonautica however, set explicitly after Phaethon's death, she and her sister are still tending to their father's flock.
Wikipedia EL
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Φαέθουσα, που σημαίνει «φεγγοβόλα», είναι γνωστά τα παρακάτω δύο διαφορετικά πρόσωπα:
- Θυγατέρα του θεού Ηλίου. Μαζί με την αδελφή της Λαμπετίη φύλασσαν τα ιερά κοπάδια του πατέρα της στη νήσο Θρινακία. Μητέρα τους ήταν η Νέαιρα ή η Ρόδη και αδελφός τους ο Φαέθων. Αυτή η Φαέθουσα αναφέρεται στην Οδύσσεια (μ 132).
- Θυγατέρα του Δαναού, αλλά όχι μία από τις 50 Δαναΐδες. Η Φαέθουσα αυτή ζευγάρωσε με τον θεό Ερμή και γέννησε από αυτόν τον Μυρτίλο, μετέπειτα γνωστό ως ηνίοχο του Οινομάου από τον μύθο του Πέλοπα.
