τιτράω

German (Pape)

[Seite 1121] fut. τρήσω, aor. ἔτρησα (reduplicirte Form von τραω, vgl. τετραίνω), Theophr. u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

f. τρήσω, ao. ἔτρησα, pf. inus.
Pass. f. inus., ao. ἐτρήθην, pf. τέτρημαι;
trouer, percer.
Étymologie: R. Τρα ou Ταρ, percer ; cf. τιτρώσκω.