χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
ἅληξ: ηκος, ὁ, εἶδος ὀσπρίου, Ἀλέξ. Τραλλ.
v. 2 ἄλιξ.
