Βουζύγης
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Greek (Liddell-Scott)
Βουζύγης: ὁ, ἐπίθ. Ἀττικοῦ τινος ἥρωος, ὅστις πρῶτος ἔζευξε βοῦς, Ἡσύχ.· ὁ Ἡρακλῆς κατὰ Σουΐδ.·- ὡσαύτως, ὁ τηρῶν τοὺς βοῦς ἐν Ἐλευῖνι, Ἀττ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 491. - Πρβλ. Εὔπολ. Δημ. 7. καὶ 34.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
Buzigas e.e. Uncidor de bueyes
I mit.
1 héroe aten. antepasado de los Buzigas, primitivamente llamado Epiménides, el primero que unció bueyes para arar, Lasus 4, Arist.Fr.386, Hsch., App.Prou.1.61.
2 otro aten. contemporáneo de Demofonte el hijo de Teseo, quizás el mismo que el anterior, Polyaen.1.5.
3 epít. de Heracles, Sud.
II apodo de Demóstrato, Eup.103, 113.