amiculum
Τὸν αὐτὸν αἰνεῖν καὶ ψέγειν ἀνδρὸς κακοῦ → Hominis mali est culpare, quem laudaverit → Den selben lobt und tadelt nur ein schlechter Mann
Latin > English (Lewis & Short)
ămĭcŭlum: i, n. amicio,
I a garment that one throws about or on him, a mantle, cloak: amiculum genus est vestimenti, a circumjectu dictum, Paul. ex Fest. p. 28 Müll.: amicae amictus amiculo, Cic. Div. 2, 69: agreste duplex amiculum, Nep. Dat. 3, 2: cum aliquem videret minus bene vestitum, suum amiculum dedit, id. Cim. 4, 2: toga picta plerumque amiculo erat accum benti, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9: matrem familiae tuam purpureum amiculum habe re non sines? Liv. 34, 7; 27, 4.—Trop.: novissimum homini sapientiam colenti amiculum est gloriae cupido, Fronto, Eloqu. p. 78 Nieb.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ămĭcŭlum,¹² ī, n. (amicio), vêtement, manteau : Cic. Nat. 3, 83 ; Div. 2, 143.
