immutatus
From LSJ
Ψυχῆς ἐπιμέλου τῆς σεαυτοῦ καθὰ δύνῃ → Animae tuae tu curam gere pro viribus → Um deine Seele mühe dich mit aller Kraft
Latin > English (Lewis & Short)
immūtātus: (inm-), a, um, adj. 2. in-mutatus,
I unchanged, unaltered (rare but class.): id mutavit, quia me immutatum videt, Ter. And. 1, 5, 7: veritas est, per quam immutata ea, quae sunt aut ante fuerunt aut futura sunt, dicuntur, Cic. Inv. 2, 53, 162.
immūtātus: a, um, Part., from immuto.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) immūtātus, a, um,
1 part. de immuto
2 adjt, où tout est brouillé, bouleversé : concentus immutatus aut discrepans Cic. Rep. 2, 69, concert confus ou discordant.
(2) immūtātus, a, um (in, muto), non changé, invariable, inébranlable : Cic. Inv. 2, 162 ; Ter. Andr. 242.
