praecipitatus

ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ θεοὶ μάχονται → but not even gods fight necessity (Simonides, fr. 37.1.29)

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) præcĭpĭtātus, a, um, part. de præcipito.
(2) præcĭpĭtātŭs, ūs, m., action de précipiter : Varro Men. 75.

praecipitātus, Abl. ū, m. (praecipito), das plötzliche Herabstürzen, rivus praecipitatu deorsum rapitur, *Varro sat. Men. 75 B. (vgl. praecipitatim).

praecipitatus, a, um. part. p. v. praecipito. :: Praecipitata nox 將完之夜。Praecipitata aetas 老邁。Praecipitata mors 忽死。倏亡。