προσορμίζω
Οὐκ ἔστιν εὑρεῖν βίον ἄλυπον οὐδενός → Vacuam invenire non datur vitam malis → Kein Leben lässt sich finden frei von jedem Leid
English (LSJ)
A bring a ship to anchor at or near, Κνίδῳ προσορμίσαι (sc. τὴν ναῦν) Luc. Am.11, cf. PTeb.802.11 (ii B.C.); π. τοῖς αἰγιαλοῖς Iamb.VP3.14; πρὸς τὴν Σιφνίων χώραν IG12(5).653.12 (Syros, perh. i B.C.):—in early writers only Med., come to anchor near a place, ἔα τὰς νέας πρὸς τὴν Δῆλον προσορμίζεσθαι Hdt.6.97; πρὸς τουτους (sc. λιμένας) μὴ προσορμίζου D.25.84; ποῖ οὖν προσορμιούμεθα; Id.4.44; προσορμισάμενος τῇ Σαμοθρᾴκῃ Plu.Aem.26:—later in Pass., προσορμισθεὶς τῷ αἰγιαλῷ Arr.An.6.20.4, cf. Plu.2.601f; τῇ Νάξῳ προσωρμίσθη Ael.VH8.5, cf. Ev.Marc.6.53: metaph., π. τοῖς μύθοις Philostr.Her.11; εὐγένειαι π. τοῖς φαυλοτάτοις Ph.2.38 (nisi leg. προσοριζ-).
German (Pape)
[Seite 775] bei einem Orte das Schiff vor Anker legen, u. med. sich mit dem Schiffe vor Anker legen oder in den Hafen einlaufen, προσορμίζεσθαι πρὸς τὴν νῆσον, Her. 6, 97; ποῖ δὴ προσορμιούμεθα, Dem. 4, 44, vgl. 25, 84; νήσῳ, D. Hal. 1, 53; Plut. Aem. Paul. 26.
