προσφωνέω
τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται → undeserved success engenders folly in unbalanced minds
English (LSJ)
A call or speak to, address, pres. first in A.Supp.236: used by Hom. only in impf., the Ep.aor.being προσέειπον, τινα Il.2.22, Od.4.69: abs., 5.159, 10.109, al.: later c. dat. pers., LXX 1 Es.2.21, Antig.Rex ap. D.L.7.7, Ev.Matt.11.16, Act.Ap.22.2: c. dupl. acc., address words to a person, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον Il.1.332, cf. A.Fr. 159, E.Med.664. 2 call by name, ποδαπὸν ὅμιλον τόνδε . . προσφωνοῦμεν; A.Supp.l.c.; ὀνόματι π. τινά E.Tr.942; π. τινὰ βασιλέα salute him king, Plb.10.38.3, etc. 3 issue directions or orders, τινι PTeb.27.109 (ii B.C.): abs., folld. by ὅπως, ib.124.21 (ii B.C.):—Pass., UPZ106.20 (ii B.C.). II c. acc. rei, pronounce, utter, τήνδε π. φάτιν S.El. 1213; τὰ ὑπογεγραμμένα IG7.2713.7 (Acraeph., i A.D.); address or dedicate a book, τινι Cic.Att.16.11.4, Plu.Luc.1, Ath.7.313f, etc. 2 make a report, POxy.475,476 (ii A.D.); περί τινος Wilcken Chr.27.15 (ii A.D.): abs., OGI572.43 (Myra, ii/iii A.D.).
German (Pape)
[Seite 787] zutönen, zurufen, zu Einem reden, anreden, τινά; oft bei Hom. προσεφώνεέ μιν, u. absol., Od. 10, 109; auch τοῖσιν δ' Εὐρύμαχος προσεφώνεε, er redete sie an, 22, 69; Aesch. Ch. 1010 u. öfter, wie die andern Tragg.; Soph. vrbdt auch οὔ σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν, El. 1204; Ar. u. in Prosa, bes. anreden als, nennen, προσφωνεῖν τινα βασιλέα, σωτῆρα, Pol. 10, 38, 3. 40, 2. Auch τινί, sc. βιβλίον, dediciren, D. L. 4, 39. 7, 185, wie Phot. bibl. 99 b 25.
