πιστευτέον

English (LSJ)

   A one must trust, Pl.Ti.20b, 40e, Arist.GA760b31, Str.15.1.34.    II one must believe, Plb.12.11.3, Str.1.3.1 ; τῷ θρυλουμένῳ Longin.44.2 ; εἰ τοῦτο π. κατ' ἐκείνου Aristid.Or.20(21).9 : in pl. -ευτέα, οὐκέτι π. τῶν νῦν οὐδενί Luc.Tim.48.

Greek (Liddell-Scott)

πιστευτέον: ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ πιστεύω, δεῖ πιστεύειν, Πλάτ. Τίμ. 20Β, 40Ε, Στράβ. 702.