συνδετέος
From LSJ
ἐν τῷ θέρει τὴν χλαῖναν κατατρίβων → wearing out one's cloak in summertime
English (LSJ)
α, ον,
A to be tied or bound together, Ar.Ec.785; πρός τι Hp.Art.77. II συνδετέον, one must bind together, Paul.Aeg.6.101.
Greek (Liddell-Scott)
συνδετέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθετ. τοῦ συνδέω, ὃν δεῖ συνδεῖν, ταὐτὶ γάρ ἐστι συνδετέα Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 785· οἱ μηροὶ συνδετέοι πρὸς ἀλλήλους Ἱππ. 837E.
