βαρβαρόομαι
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
Spanish (DGE)
(βαρβᾰρόομαι) 1 expresarse con gritos ininteligibles de pájaros, S.Ant.1002.
2 hacerse bárbaro βεβαρβάρωσαι, χρόνιος ὢν ἐν βαρβάροις te has convertido en bárbaro, demorándote tanto tiempo entre bárbaros E.Or.485
•en v. pas. ser dominado por los bárbaros οἱ βαρβαρωθέντες τόποι PLond.1674.22 (VI d.C.).
3 comportarse brutal o bárbaramente πρὸς ἀλλήλους Antipho CPF 1A.2.9, τοῖς φρονήμασιν ὁ βασιλεὺς βεβαρβαρωμένος el rey, comportándose con bárbaras intenciones LXX 2Ma.13.9, cf. Chrys.M.60.267, Cyr.Al.M.77.588C.
Greek Monotonic
βαρβᾰρόομαι: Παθ., γίνομαι βάρβαρος, σε Ευρ.· βεβαρβαρωμένος, αυτός που έχει βαρβαρική ή ξενική προφορά, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
βαρβᾰρόομαι: 1) уподобляться варварам: βεβαρβάρωσαι χρόνιος ὢν ἐν βαρβάροις Eur. прожив долго среди варваров, ты сам стал варваром;
2) становиться непонятным (οἶστρος κακὸς καὶ βεβαρβαρωμένος Soph.).
